اسباب آرامش دو گونه است

معنوی؛ مانند باد و ذکر خدا: « بدانید که تنها با یاد خدا دلها آرام میگیرد.» (رعد، ۲۸)

و نماز که مهم ترین ذکر الهی است: « و نماز را بپادار تا به یاد من باشی.» (طه، ۱۴)

مادی؛ مانند همسر خوب و از نشانه‌های او آن است که از جنس خودتان همسرانی برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید.» (روم ، ۲۱)

پیامبر گرامی اسلام به نماز و همسر را در کنار یکدیگر به عنوان «قرة العین» و «نور چشم خود دانسته است. وجه مشترک نماز و همسر، آرامش بخشی و بازدارندگی از فساد و گناه است؛ چرا که در حقیقت نماز، ضمن سکینه بخشی، بازدارنده از غفلت و گناه و فحشاء است و همسر خوب نیز، علاوه بر آرام بخشی، وسیله دفع حلال شهوات می باشد.

از دیدگاه قرآن کریم، همسر باید عامل آرامش خانواده باشد، نه مایه تشنج و اضطراب تا در کنار آنان آرامش یابید و هدف از ازدواج، تنها ارضای غریزه جنسی نیست ، بلکه رسیدن به آرامش جسمی و روانی است. یکی از نیازهای بشر، «انس و الفت است. «تنهایی» برای انسان دشوار است و انسان ، نیاز به کسی دارد که امین و غمخوار و مهربان و رازدار باشد تا با او انس بگیرد. انسان ، نیاز به کسی دارد که عشق و موت خالصانه اش را ، نثار او کند، بهترین فردی که می تواند این نیاز را تامین کند و همسره است؛ چه زن وچه شوهر، اگر هدف ازدواج تنها مسائل جنسی باشد، باید با بالا رفتن سن، افراد از هم جدا شوند و اين در حالی است که هرچه سن بالاتر می رود، نیاز همسران به انس با یکدیگر بیشتر می‌شود. به تعبیر یکی از افراد مسن، اگر در جوانی یک نوع نیاز به همسر وجود دارد، در پیری چند نوع نیاز وجود دارد از این که از میان فوائد متعدد ازدواج، در آیه شریفه، تنها سکینه و آرام بخش ذکر گردیده ، معلوم می‌شود که این مورد مهمترین فایده ازدواج است. خدای تعالی، در آیه دیگری نیز به این فایده مهم اشاره می کند: « و همسرش را از (نوع) او قرار داد تا بدان آرام گیرد.» (اعراف، ۱۸۹)

همچنین، امام رضا فرمودند: خداوند شب را سیب آرامش قرار داد و همسر را (نیز) وسیله آرامش قرار داده است .ا آری! انسان ذاتا انس طلب است و اگر نیازش به طور طبیعی ارضاء شود، مشکلی پیش نمی‌آید.