عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه‏السلام أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عليه‏السلام قَالَ فِي رِسَالَتِهِ إِلَى الْحَسَنِ عليه‏السلام : إِيَّاكَ وَ التَّغَايُرَ فِي غَيْرِ مَوْضِعِ الْغَيْرَةِ فَإِنَّ ذَلِكَ يَدْعُو الصَّحِيحَةَ مِنْهُنَّ اِلَي السَّقْمِ . 

وسائل‏الشيعة ، ج20 ، ص 238

حضرت على عليه‏السلام مى‏فرمايد : مبادا [نسبت به خانواده‏ات] نابجا غيرت به خرج بدهى و بدبين باشي ؛ زيرا اگر چنين
كردى آنانى كه سالم هستند به بيمارى و نادرستى كشيده خواهند شد .

: متّهم نمودن همسر

هر گاه غيرت بي جا و بد دلىِ شوهر به تهمت زدن منتهي  گردد هم گناه كبيره وهم در بعضي موارد حدِّ‌ شرعي دارد

 عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه‏السلام قَالَ : إِذَا اتَّهَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ انْمَاثَ الْإِيمَانُ مِنْ قَلْبِهِ كَمَا يَنْمَاثُ الْمِلْحُ فِي الْمَاءِ .

                         الكافي ، ج 2 ، ص 362

حضرت صادق عليه‏السلام فرمود : هر مؤمنى كه برادرديني اش را متّهم نمايد (به او تهمت بزند) ايمان در دلش آب مى‏شود

هم‏چنان كه نمك در آب حل مى‏گردد .

 قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم : مَنْ بَهَتَ مُؤْمِناً أَوْ مُؤْمِنَةً أَوْ قَالَ فِيهِ مَا لَيْسَ فِيهِ أَقَامَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى تَلٍّ مِنْ نَارٍ حَتَّى يَخْرُجَ مِمَّا قَالَ فِيهِ

وسائل‏الشيعه ، ج 12 ، ص28

پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم فرمود : هركس به مرد يا زن مؤمنى تهمت بزند يا چيزى را نسبت دهد كه ندارد خداوند متعال در
روز قيامت او را در ميان آتشى فراوان نگه مى‏دارد تا آن كه خود را رها سازد. [يعنى آن طرف را از خود راضى نمايد].

قَذْف چيست؟

قَذْف نسبت دادنِ زنا يا لواط است به شخصِ ديگر و اما نسبت دادنِ چيزهايى ديگر حكم قدف ندارد
اگر چه تعزير و مجازات مي شود .

تحرير الوسيله ، ج 2 ، كتاب الحدود ، في حدّ القذف ، مساله 1

حد قَذْف

حدّ قَذْف براى قذف كننده - مرد باشد يا زن - هشتاد تازيانه است.

تحرير الوسيله ، ج 2 ، كتاب الحدود ، في حدّ القذف ، مساله 1 ، و القول في الاحكام ، مساله 2

سؤال : شخصى به خانمى نسبتِ زنا داده است، حكم آن چيست؟

جواب :  به طور كلّى اگر كسى كه بالغ و عاقل است به مرد يا زن مسلمانى كه بالغ و عاقل و آزاد و عفيف است نسبتِ زنا
يا لواط دهد حدّش هشتاد تازيانه است كه از روى لباس به او بزنند؛ ولى اگر فحش‏هاى ديگر بدهد و يا به او اهانت و اذيّت
كند با تقاضاى آن شخص از طرف حاكم شرع تعزير مى‏شود؛ يعنى براى تأديب، هر قدر صلاح بداند، به او تازيانه مى‏زند.

جامع المسائل ، ج 2 ، سؤال 1157

مسأله: هر فحشى كه موجبات ناراحتى مخاطب را فراهم آورد؛ ولى قذف هم به حساب نيايد
تعزير دارد مثل اين كه به كسى بگويد: «تو حرام‏زاده‏اى!» يا «اى حرام زاده!» يا «اى فرزند حيض!» يا به
كسى بگويد: «اى فاسق!» يا «اى فاجر!» و يا به همسرش بگويد: «تو را عَذْرا نيافتم» و... كه در تمام اين
موارد اگر طرفِ مقابل مستحقّ آن نباشد بايستى گوينده ، تعزير گردد.

تحرير الوسيله ، ج 2 ، كتاب الحدود ، في حدّ القذف ، مساله 1

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم : مَنْ قَذَفَ امْرَأَتَهُ بِالزِّنَا خَرَجَ مِنْ حَسَنَاتِهِ كَمَا تَخْرُجُ الْحَيَّةُ مِنْ جِلْدِهَا وَ كُتِبَ لَهُ بِكُلِّ شَعْرَةٍ عَلَى بَدَنِهِ أَلْفُ‏ خَطِيئَةٍ .

بحارالأنوار ، ج  100 ، ص  249

پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم فرمودند : هر مردى كه همسر خود را به زنا نسبت دهد از كارهاى نيك خود جدا مى‏شود هم‏چنان كه
مار از پوست خود بيرون رود [اعمالش پودر مى‏شود] و به تعداد هر مويى كه در بدنِ اوست هزار گناه برايش مى‏نويسند .