سوئیس

* یک عروس و دامادند که از کلیسای قدیمی دور میدان بیرون آمده‌اند. کسی از توی جمعیت شکوفه‌های سفید می‌پاشد روی سر عروس و مردم کف می‌زنند. فضا طوری است که صلوات هم می‌فرستادند تعجب نمی‌کردم! آرایش مو و صورت عروس آن‌قدر ساده است که ایرانی‌ها برای عصری که با خانم‌های همسایه بخواهند توک‌پا بروند دیدن حاج‌خانوم مریض واحد روبه‌رویی هم، به ‌آن بسنده نمی‌کنند. لباسش هم فقط سفید است؛ یعنی هرچه فکر می‌کنم تنها توصیفی که می‌‌شود از لباسش داشت، همین است؛ نه سنگ‌کاری دارد و نه نگین‌‌دوزی و نه گل‌وبته و نه هیچ تزئین چشم‌کور کن دیگری.

* طبق قوانین شهری اجازه داشتن خط تلفن برای خارجی‌ها منوط به داشتن کارت اقامت است که هنوز نداریم. اینترنت هم به خط تلفن وصل است. سیستم تلویزیون هم مثل ایران نیست که هرجا دستگاه را به برقی بزنی و مختصر آنتنی وصل کنی، برنامه شبکه‌ها را ببینی. اینجا تلویزیون پولی است که مثل قبض برق ماهانه باید پرداختش کنی و برای فعال کردن اولیه‌اش هم پول جداگانه می‌خواهد.

* تمامی انواع بیمه‌های سلامت حتی ارزان‌ترینشان موظف‌اند صد درصد هزینه زایمان را تقبل کنند.

هشتاد نود درصد زایمان‌ها در کشور سوئیس به‌صورت طبیعی انجام می‌شود.

ممکن است مادری سه روز تمام درد بکشد ولی بازهم سزارین نشود.

یک مادر بعد از زایمان طبیعی، چهار روز و بعد از سزارین، هفت روز در بیمارستان می‌ماند و بیمه باید پولش را بدهد.

با این‌که شوهر در اتاق زایمان حضور دارد ولی نمی‌تواند لحظه تولد بچه را ببیند. حق مادر است که بعد از آن‌همه زحمت، زودتر بچه را ببیند.

دهکده خاک‌برسر، صص 179، 55، 199.

فاطمه غفار حدادی

مجله آشنا، شماره 221، صفحه 81.