یکی از اساتید روان‌شناسی گفته بود که بیش‌ترین مسائل و اختلافات خانوادگی بعد از تعطیلات عید است که مراجعات به کلینیک‌ها زیاد می‏شود. چرا؟ چون در حوزه مصرف و درآمد، ما از الگوی اسلامی تبعیت نمی‏کنیم. مثلاً این‌که خانم‌ها بگویند «چرا این را برای من نخریدی؟ دیگران را ببین که شوهرانشان چه خرج‌هایی برایشان می‏کنند!» این مقایسه‏ها که بيش‌تر مربوط به حوزه اقتصاد خانواده می‏شود،‌ خیلی ویرانگر است. خُب انسان اگر می‏تواند برای همسرش می‏خرد.

یک آقایی كه قبلاً وزیر بود، خیلی جمله‏ زیبایی می‏گفت. می‌گفت: من وقتی ازدواج کردم، به همسرم گفتم چشم‌وهم‌چشمی آزاد، اما فقط با یک نفر، تو یک نفر را از فامیلت يا دوستانت، مشخص کن، او هرچه داشت من برای تو می‏خرم، اما این‌که ما بخواهیم چشم‌وهم‌چشمی با همه افراد داشته باشیم امکان‌پذیر نیست. چرا؟ ببینید چه اتفاقی می‏افتد؟ من همیشه می‏روم نکات مثبت و داشته‏های مثبت دیگران را نگاه می‏کنم و می‏گویم چرا تو آن را برای من نمی‏خری؟ یعنی بايد همه آنچه را که دیگران دارند، یک‌تنه و به‌تنهایی داشته باشم! درحالی‌که آن خانم دیگر هم که مثل شماست ممکن است اين را داشته باشد، اما چیزهای دیگری را نداشته باشد که شما داشته باشید. این‌طور که نمی‏شود انسان همه نکات مثبت را ببیند و بعد بگوید همه‏ آن چیزهایی را که دیگران دارند و به چشم من می‏آید، من به‌تنهایی باید داشته باشم. خب این زندگي را خراب می‏کند، این انتظار بی‌جاست.

حجت‌الاسلام عباس پسنديده

مجله آشنا، شماره 221، صفحه 13