فرزند، هدیه الهی است و پسر یا دختر بودن او را به خدا واگذار کنیم که او بهتر می داند: «فرمانروایی آسمان ها و زمین مخصوص خداست، هر چه بخواهد می آفریند، به هرکه بخواهد دختر بخشد و به هر که بخواهد پسر بخشد.» (شوری، ۴۹) ناخرسندی از داشتن فرزند دختر یا پسر، کفران نعمت الهی و هدیه اوست و آنان که به واسطه شنیدن تولد دختر، اندوهگین می شوند و گمان دارند که پسر برتر از دختر است، دچار خرافه های شرک آلودند و قرآن کریم از این نگاه جاهلی و خرافی انتقاد می نماید:

«هرگاه یکی از مشرکان را به آنچه برای خداوند رحمن پسندیده است، مژده دهند، چهره اش سیاه گردد و اندوه خود را فرو برد.» (زخرف، ۱۷)

یکی از یاران امام صادق صاحب دختری شد، بر امام وارد شد در حالی که امام (ع) او را ناراحت و غضبناک دید، حضرت فرمود: نظرت در این خصوص چیست که خداوند متعال از تو سؤال نماید که من برای تو (دختر یا پسر بودن) را انتخاب کنم، یا تو برای خودت انتخاب میکنی؟ عرض کرد: میگویم: پروردگارم! تو انتخاب کن! امام (ع) فرمودند: خداوند برای تو انتخاب کرد. سپس امام با به ماجرای کشتن یک نوجوان به دست حضرت خضر اشاره کرده و این آیه را تلاوت کردند، «(از این رو) خواستیم که پروردگارشان به جای او (فرزندی) پاك تر و بهتر و با محبت تر به آن دو بدهد.» (کهف، ۸۱) و فرمودند: «خداوند به جای آن پسر که نزدیک بود باعث کافر شدن والدینش شود، به والدين او دختری داد که هفتاد پیامبر از نسل او به دنیا آمدند.» 

از نکاتی که والدین باید مدنظر قرار بدهند، اینکه فرزند صالح و سالم را از خداوند متعال بخواهند. صالح بودن فرزند، اصل و محور است: «پروردگارا!  (فرزندی) از صالحان به من ببخش!» (صافات، ۱۰۰) و در خصوص سلامت فرزند در روایت آمده است که وقتی به علی بن الحسین (ع) بشارت فرزندی داده می شد، از پسر یا دختر بودن فرزند، سوالی نمی کرد و می پرسید: آیا سالم است و اگر سالم بود میگفت: «حمد برای خداوندی است که بچه ناقص از من خلق نکرد.»

پست شمردن دختر، فکر خرافی و مربوط به دوران جاهلیت است و برخلاف این تفکر باطل، اسلام برای دختر، ارزش زیادی قائل شده است. پیامبر گرامی، درباره دختران سفارش بیشتری می فرمود و در نزد او ارزش دادن به زن کاری پسندیده بود. آن هم در دورانی که تولد دختر سبب عصبانیت پدران می شد، تا آنجا که از شدت بغض رنگشان سیاه می گشت. در این زمان، آن حضرت باید می فرمود: « بهترین فرزندان شما دخترانند و علامت خوش قدمی زن آن است که اولین فرزندش دختر باشد.» و فرمودند: «دختران چه فرزندان خوبی هستند.» خداوند نیز نسل پیامبر را از دخترش فاطمه زهرا (س) قرار داده است.

مردی نزد پیامبر اکرم بود و برای او خبر آوردند که صاحب دختر شده است. صورتش متغیر و ناراحتی در چهره اش پیدا شد. حضرت فرمودند: «زمین او را حمل می کند و آسمان بر او سایه می اندازد و خداوند روزی اش را می دهد و گلی است که او را می بویی....» 

اسلام، مهربانی بیشتر و اکرام به دختران را سفارش کرده و پیامبر فرمودند: «کسی که به بازار رود تا هدیه ای برای خانواده اش بخرد، مانند کسی است که به مستمندان کمک کرده است و قبل از پسران، از دختران شروع کند.» و کسی که برایش دختر و پسر فرق می کند، توحیدش اشکال دارد؛ چون خداوند، چنین صلاح دانسته است و دختر و پسر بودن به زن ارتباطی ندارد: «فرمانروایی آسمانها و زمین مخصوص خداست، هر چه بخواهد می آفریند، به هرکه بخواهد دختران بخشد و به هرکه بخواهد پسران بخشد.» (شوری، ۴۹) چون اعراب جاهلی پسر را برتر از دختر می دانستند، خداوند در این آیه درباره آفرینش هر دو، کلمه «يهب» را به کار برد تا بفهماند پسر و دختر، هر دو هدیه الهی هستند. 

امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «هر وقت به رسول خدا کی بشارت دختر داده می شد، می فرمود: گل است و روزی اش با خداست.»

تکلیف ما فرزندآوری است و برای خداوند تکلیف معین نکنیم که پسر باشد یا دختر. «با همسران خود هم بستر شويد و آنچه را خداوند بر شما مقرر فرموده ، طلب کنید.» (بقره، ۱۸۷)