ایجاد نگرانی

نگرانی نیز در مواردی فرد را وادار به کار و فعالیت می‌کند. اگر شاگرد از نمره بد یا مردود شدن در امتحان پایانی بیمی به خود راه ندهد، به درس خواندن و یادگیری نمی‌پردازد، اما نگرانی بیش از حد هم موجب اختلال در تمرکز اندیشه و حواس می‌شود و شاگرد را از پیشرفت‌های تحصیلی باز می‌دارد و در نتیجه او را از درس و مدرسه بیزار می‌کند. بنابراین، نگرانی و دلواپسی اگر بدان حد و میزانی برسد که شاگرد را به کار و کوشش وادار می‌کند، انگیزه‌ای ارزنده و سودمند است، اما اگر سبب اضطراب خاطر و اختلال فکر شود، معلم باید در تسکین آن بکوشد و به راه‌های مختلف شاگردان را از نگرانی امتحان و نمره بیرون آورد.

 کاربرد مثال‌های آشنا هنگام آموزش مطالب تازه 

برای این که علاقه دانش‌آموزان به یادگیری بیشتر شود، به طوری که دانش‌آموز خود با میل و رغبت پی‌گیر مطلب شود، بهتر است معلم به هنگام آموزش مطالب تازه، از مثال‌های ملموس و آشنا استفاده کند. استفاده از مثال‌های شناخته شده، ذهن دانش‌آموز را تحریک می‌کند و علاقه به جریان یادگیری را در او افزایش می‌دهد. زمانی که می‌خواهید مطالب آموخته شده حالت کاربردی داشته باشد، بهتر است آن‌ها را در موقعیت‌های تازه به کار ببرید؛ زیرا استفاده از موقعیت‌های تازه باعث می‌شود، دانش‌آموز از حالت کسلی که در اثر یکنواختی برایش ایجاد شده است، خارج شود و با میل و علاقه در جریان یادگیری قرار بگیرد.

 بهره بردن از روش‌های متنوع آموزشی 

ایفای نقش، بحث گروهی، پرسش و پاسخ، گزارش انفرادی و گروهی، و هر تدبیر دیگری که دانش‌آموزان را در فعالیت یادگیری شرکت دهد، به مقدار زیادی انگیزه آنان را بالا می‌برد. خسته کننده ترین روش آموزشی آن است که معلم تمام وقت کلاس را به خود اختصاص دهد و فرصت هیچ گونه فعالیت و اظهار نظری را به دانش‌آموزان ندهد. پژوهش‌های متعدد نشان داده، یکی از بهترین راه‌های ایجاد انگیزه، شرکت دادن فرد در فعالیت‌های کلاسی است.

انجام دادن کارهای غیرمنتظره در کلاس

تغییر روش معمول و عادی معلم در کلاس ممکن است عاملی برای برانگیختن شاگردان باشد. مثلاً معلم می‌تواند ناگهان پیشنهاد کند که درس را در هوای آزاد و خارج از کلاس ادامه دهند.

 اهمیت شبیه‌سازی و بازی 

وقتی درس با تفریح و بازی همراه باشد، شاگردان به آموختن آن علاقه بیشتری پیدا می‌کنند. بازی‌ها و شبیه‌سازی‌ها از آن جهت دارای اثر انگیزشی هستند که هم اطلاعات یادگیرندگان را با واقعیات محیط تطابق می‌دهند و هم تصویرهای روشنی از زندگی واقعی عرضه می‌کنند و شاگردان را به‌طور مستقیم با جریان‌ها و مسائل یادگیری روبه‌رو می‌سازند. به تجربه ثابت شده است که وقتی یادگیرندگان مطالب درسی را در ارتباط با مسائل و پیشرفت‌های زندگی بیینند و آن‌ها را سودمند تشخیص دهند، به آموختن آن‌ها دلبستگی بیشتری پیدا می‌کنند.