زمان را از دست ندهید

انگیزه دادن به کودک مانند پدر و مادر بودن یک وظیفه درازمدت است. اگر از سنین پایین این کار را شروع کنید و تمام روش‌ها را در کنار عشق و محبت فراوان به کار ببندید مطمئن باشید که نتیجه خواهید گرفت.

معلمان و ایجاد انگیزه در دانش آموز

در چهارچوب کلاس درس، انگیزش به خصوصیات رفتاری نظیر علاقه، هشیاری، توجه، تمرکز و پشتکار اطلاق می‌شود. این جنبه‌های انگیزشی جنبه‌هایی هستند که معلم مستقیماً در کلاس با آن‌ها سروکار دارد. اگر دانش‌آموزی به درس توجه نکند، به گفته‌ها و راهنمایی‌های معلم وقعی ننهد و تکالیف خود را انجام ندهد، بالطبع یاد دادن مطلب به او بسیار دشوار خواهد بود.

مربیان آموزشی با خصوصیات انگیزشی درازمدت نیز سروکار دارند. برای مثال، معلم دبستان، نه تنها می‌خواهد که کودکان به درس کلاس توجه کنند، بلکه مایل است به آنان بیاموزد که در زندگی آینده خود نیز از خواندن لذت ببرد، همچنین معلم تاریخ نه تنها علاقمند است که شاگردان درس‌های او را بیاموزند، بلکه امیدوار است که این شاگردان در آینده نیز رویدادهای اجتماعی و تاریخی را دنبال کنند. حال بهتر است درباره این‌که چه عواملی سبب افزایش انگیزش در کلاس درس می‌شوند و چگونه می‌توان از این عوامل در کلاس استفاده کرد سخن بگوییم. کاربرد این عوامل معمولاً نیازی به دگرگون کردن برنامه کلاس ندارد و اغلب خود معلم در کلاس درس، از عهده آن برمی‌آید.

عوامل گوناگون ایجاد انگیزه

علاقه معلم به درس

علاقه امری مسری است. وقتی شاگردان ببینند که معلم خود تا چه حد به موضوع درس و پیشرفت در آن اهمیت می‌دهد، همین امر سبب می‌شود که شاگردان نیز درس را جدی بگیرند و برای آموختن و تسلط در آن کوشش بیشتری به کار برند، اما اگر ملاحظه کنند که معلم به درس چندان علاقه و توجهی ندارد یا از روی خستگی و بی‌میلی به تدریس می‌پردازد و شاگردانی که درس را آموخته با نیاموخته‌اند، در نظر او یکسانند آن‌ها نیز به درس بی‌اعتنا می‌شوند. البته پیشرفت‌های تحصیلی درچنین وضعی بسیار کند و ناچیز خواهد بود.

پرهیز از تبعیض

یکی از عواملی که موجب دلسردی و بی‌علاقگی در امر تحصیل می‌شود، تبعیضی است که معلم نسبت به شاگردان مختلف روا می‌دارد. وقتی شاگردان ببینند که معلم با آنان رفتار یکسانی ندارد و بعضی را بر بعضی دیگر ترجیح می‌دهد، نسبت به او سوءظن پیدا می‌کنند و در نتیجه به درس او نیز بی‌علاقه می‌شوند.

معلم ورزیده و کاردان هرگز این احساس را در شاگردان خود به وجود نمی‌آورد که او فرزندان طبقه‌های اجتماعی بالا را برتر می‌داند، بلکه می‌کوشد نشان دهد که در کلاس برای او فرزندان سرمایه‌داران، دولت‌مردان و کارگران یکسانند. فقط کسانی در نزد او گرامی‌ترند که وظیفه‌شناس‌تر و مسئول‌ترند و در نتیجه از امتیاز و احترام بیشتری برخوردار می‌شوند.