والدین چطور می‌توانند این انگیزه را ایجاد کنند. معمول‌ترین کار غر زدن است؛ اما میلیون‌ها پدر و مادر فهمیده اند که غر زدن، نتیجه‌ای عکس آن‌چه مورد نظر ما است، دارد. ممکن است این کار باعث شود بچه‌ها هیچ کاری را انجام ندهند. از طرف دیگر اگر غرغر کردن را کنار بگذاریم، باعث ایجاد انگیزه می‌شویم و این کار، هم برای کودک و هم والدین نتیجه‌بخش است. در این‌جا روشی مطرح می‌کنیم که جلوی غر زدن را می‌گیرد؛ زیرا در این روش حرفی زده نمی‌شود.

در این روش از یادداشت، کلمات و تصاویر برای یادآوری استفاده می‌شود. 

روش نوشتن بدون غر زدن، سنین هفت تا دوازده سال

این روش در برقراری ارتباط و نوشتن هدف‌مند کارساز است. برای تمرین این روش، بگویید که به مدت پنج دقیقه کسی صحبت نمی‌کند، در عوض برای همدیگر یادداشت خواهید فرستاد. این کار را سر میز صبحانه امتحان کنید. پیغام‌های کوچکی برای هم بنویسید؛ مثلاً: «لطفا نان را بده» یا «ممکن است پول ناهارم را به من بدهی؟»

اگر از سکوت و آرامش این روش لذت بردید، می‌توانید در اوقات دیگر روز برای مدتی طولانی‌تر آن را امتحان کنید.

از فرزندتان بپرسید: «من بیشتر درباره‌ چه چیزی غر می‌زنم؟» پاسخ او ممکن است به این صورت باشد: «مرتب کردن اتاقم» یا «مطالعه‌ کتاب‌هایم.»

بچه‌ها نیز اغلب غر می‌زنند. به آن‌ها بگویید که در چه مواردی غر می‌زنند. این موارد بسته به سن آن‌ها ممکن است خریدن بستنی یا استفاده از اتومبیل باشد.

حداقل یک مورد مشکل غر زدن را که برای شما و فرزندتان مهم است انتخاب کنید. به همدیگر قول دهید که به جای غر زدن یک هفته‌ تمام برای یکدیگر یادداشت‌های یادآوری بفرستید.

برای این یادآوری‌ها جایی را تعیین کنید. یک تابلوی اعلانات در آشپزخانه یا اتاق نشیمن جای مناسبی است. البته به جای این کار می‌توانید، یادآوری‌ها را در هر قسمتی از خانه بچسبانید. می‌توانید آن‌ها را در حمام، در راه‌پله‌ها یا هر جای دیگری که در معرض دید باشند قرار دهید. یادداشتی که روی بالش هم می‌گذاریم، به نظر تأثیر خوبی دارد.

بعد از یک هفته، ببینید اگر پیغام‌ها پاسخ داده شده‌اند، می‌توانید هم‌چنان به نوشتن ادامه دهید و صدایتان را بالا نبرید.