زنی از نبی مکرم اسلام که در خصوص حق شوهر سؤال نمود، حضرت فرمود: «... و بر زن لازم است تا خود را به خوشبوترین عطرها خوشبو کند و نیکوترین لباسش را بپوشد و به زیباترین زینت هایش تزیین نماید و خود را صبح و شام بر همسر عرضه نماید ...»

گاهی پیامبر اکرم پا به بعضی زنان خود که ژولیده بودند، نهیب می زد و می فرمود: «چرا شما را در خانه ژولیده موی و سرمه نکشیده و خضاب نکرده، می بینم .»

از پیامبر سؤال شد که زینت زنی که شوهرش نابیناست، چیست؟ فرمودند: «بوی خوش و حنا...» شاید از آن جهت که حنا هم بوی خوش دارد و هم از بین برنده بوی بد عرق است. معطر بودن زن آن قدر اهمیت دارد که پیامبری در خرید جهیزیه حضرت زهرا (س) به مقداد دستور داد تا عطر زیادی برای فاطمه (س) بخرد.

اگرچه رسول گرامی اسلام را به مردان می فرمودند تا ناخن هایشان را کوتاه کنند؛ اما به زنان می‌فرمودند که ناخن را از ته نچینند که این کار برای زینت آنان بهتر است.

زن سخنوری نزد رسول خدا نین آمده و عرضه داشت که ما زنان پرده نشینیم و شوهرداری و خانه داری و تربیت فرزند کار ماست و ما از جهاد بهره ای نداریم، چیزی به ما بیاموز تا ما را به خدا نزدیک نماید. پیامبر فرمودند: «بر شما باد به ذکر خداوند در دل شب و اوقات روز و چشم پوشی (از نامحرم) و پایین آوردن صدا و....» او سؤال کرد: من آرایشگر هستم و زنان را آرایش می کنم و آنان را برای شوهرانشان زینت می نمایم؛ آیا این کار گناه دارد تا من از آن امتناع بورزم؟ حضرت فرمود: به این کار ادامه بده و زنان را برای شوهرانشان، آرایش و زینت کن.

امام باقر (ع) فرمودند: «برای زن سزاوار نیست که بی زیور باشد، و لو به اینکه گردنبندی به خود آویزان نماید و سزاوار نیست که دستش را بدون حنا بگذارد، ولو اینکه حنا را مسح كند (و رنگ کمی به دستش بنشیند.) و اگر چه زن سالخورده باشد.»

از جهت فقهی نیز، زایل نکردن چیزهای تنقر آور از بدن، که مانع کامیابی و لذت شود، بلکه ترک نظافت و زینت برای همسر، زن را «ناشزه» می کند. 

نهی از خودآرایی در برابر نامحرم

زینت و آرایش زن، با همه سفارشی که در حریم خانواده دارد، در هنگام حضور در جامعه ممنوع است. قرآن کریم، حضور زنان در جامعه را مجاز می شمرد، اما می فرماید: «و در خانه هایتان قرار و آرام گیرید و مانند زنان دوران جاهلیت، برای خودنمایی، با زینت و آرایش در میان مردم ظاهر نشوید.» (أحزاب، ۳۳) أين آيه از هرگونه جلوه گری و خود آرایی و پوشیدن هرگونه کفش و لباسی که سبب آشکار شدن زیور و زیبایی های زن شود، نهی نموده است. چنانکه در آیه های دیگر از گفتار همراه با ناز و کرشمه و تحريك آميز نهی نموده است: «پس به نرمی و کرشمه سخن نگویید تا مبادا آن که در دلش بیماری است طمعی پیدا کند، و نیکو و شایسته سخن بگویید.» (احزاب، ۳۲)

روشن است که آشکار شدن زینت زن در برابر نامحرم مفاسدی دارد و زن را در معرض نگاه و توجه ناپاکان قرار می دهد و سبب وسوسه و تحریک آنان برای کامگیری و لذت جویی می شود. آرایش بی جای زنان در جامعه، سبب سردی روابط خانوادگی می گردد و مردانی که در جامعه به زنان رنگارنگ نگاه می کنند، دیگر در خانه، علاقه و میل چندانی به همسر خود نشان نمی دهند، زیرا همواره او را با تمام زنانی که دیده اند مقایسه می کنند.

در آیات قرآن، دستورات بسیاری برای رعایت عفت و پاکدامنی آمده است ، که نشان دهنده اهمیت «عفاف» و «پاکدامنی» و نقش جدی آن در سلامت خانواده و جامعه می باشد. در لزوم عفت و پاکدامنی نیز بین زن و مرد فرقی نیست و ما به اقتضای بحث حاضر، به مسأله عفاف زنان پرداختیم. در پایان، چند روایت در مذمت زینت و خودآرایی زن به هنگام خروج از خانه بیان می نماییم:

رسول گرامی اسلام (ص) فرمودند:

- «هر زنی که خود را خوشبو کند و از منزل خارج گردد، پیوسته لعن می گردد تا به خانه اش برگردد.»

- « (در شب معراج) زنی را دیدم که گوشت بدنش را می خورد و آتش از زیرش زبانه میکشید... و او کسی بود که بدنش را برای مردم تزیین می نمود.»

- «زمانی که شوهرت نیست، برای دیگران خود را خوشبو نکن! هر کس از شما که ایمان به خدا و روز قیامت دارد، زینتش را برای غیر شوهرش قرار ندهد و پوشش و دستبند خود را آشکار نکند و هر زنی که اندکی این رفتار را برای غیر شوهرش داشته باشد، قطعا دینش را فاسد کرده و پروردگارش را بر خودش غضبناک نموده است.» 

و امام صادق (ع) فرمودند:

- « شایسته نیست که زن وقتی از خانه بیرون می رود، لباسش را معطر کند.»

- «هر زنی که خودش را برای غیر شوهرش، خوشبو کند، نماز او پذیرفته نمی شود؛ تا آنکه خود را از عطری که زده شستشو دهد؛ مانند شستن خود از جنابت .»