رسول خدا(ص): من و علی پدران این امت هستیم.

در اين عصر حرف‌های کم‌معنا و  بی‌رمق، نوشیدن از چشمه بی‌نظیر معرفت كلام امير بيان، شهدی روح‌افزاست. نهج‌البلاغه برادر قرآن است و سرشار از حکمت‌های ناب. «سلام بابای خوبم» به سراغ اين كتاب بزرگ رفته و با زباني ساده و نثري روان از پدر مهربان هستي، سؤال‌هایی پرسیده كه راه زيستن درست را به ما بياموزد:

مولای من! با این‌همه علم و عدل و پارسايي و آن مجاهدت‌هاي عظيم شما در راه حق‌،‌ چرا برخی با شما عداوت دارند؟

اگر با شمشيرم بر بينى مؤمن بزنم كه دشمن من شود، با من دشمنى نمي‌ورزد و اگر تمام دنيا را به منافق ببخشم تا مرا دوست بدارد، دوست من نخواهد شد. اين بدان جهت است كه قضاى الهى جارى شد و بر زبان پيامبر امّى(ص) گذشت كه فرمود «اى على! مؤمن تو را دشمن نگيرد و منافق تو را دوست نخواهد داشت.» (حكمت 45)

بدی بدکاران را چگونه پاسخ بدهیم؟

خود را به بی‌خبری نمایاندن از بهترین کارهای بزرگواران است. (حکمت 222)

هم‌چنین بدکار را با پاداش دادن به نیکوکار آزار ده! (حکمت 177)

از دوستی با چه کسانی پرهیز کنیم؟

از دوستى با احمق، بخیل، بدکار و دروغ‌گو بپرهيز! چراکه احمق مى‏خواهد به تو نفعى رساند اما گرفتار زيانت مى‏كند. بخيل‏ آنچه را كه سخت به آن نياز دارى از تو دريغ مى‏دارد. بدكار به اندك بهايى تو را مى‏فروشد و دروغ‌گو به سراب ماند: دور را به تو نزديك، و نزديك را دور مى‏نماياند. (حکمت 38)

احمق واقعی کیست؟

کسی که زشتی‌های مردم را بنگرد و آن را زشت بشمارد و سپس همان زشتی‌ها را مرتکب شود، احمق واقعی است. (حکمت 349) او کار زشت خود را زیبا جلوه داده، دوست دارد تو نیز همانند او باشی. (حکمت 293)

درباره آثار شوم بخل‌ورزی هم برایمان بگویید!

بخل‌ ورزیدن کانون تمام عیب‌ها و مهاری است که انسان را به‌سوی هر بدی می‌کشاند. (حکمت 378)

از پيامدهاي بخل‌ورزي فرموديد،‌ از مسئوليت توانگران جامعه بگوييد:

خدا را بندگانى است كه براى سود رساندن‏ به‏ ديگران، نعمت‏هاى خاصی به آنان بخشيده است؛ تا زمانی که دست بخشنده دارند نعمت‏ها را در دستشان باقى مى‏گذارد و هرگاه از بخشش دريغ كنند، نعمت‏ها را از دستشان گرفته و به دست ديگران خواهد داد. (حکمت 425)

چه نيكو است‏ فروتنى توانگران برابر مستمندان، براى به دست آوردن پاداش الهى و نيكوتر از آن، خویشتن‌داری مستمندان برابر توانگران براى توكل به خداوند است. (حكمت 407)

سخاوت و ايثارگرى به چیست؟‏

سخاوت آن است كه تو آغاز كنى، زيرا آنچه با درخواست داده مى‏شود يا از روى شرم است و يا برای فرار از سرزنش. (حكمت 53)

راهی برای به‌دست آوردن رزق و روزی بیشتر پیش پایمان بگذارید؟

با آن‌کس که روزی به او روی آورده شراکت کنید که او توانگری را سزاوارتر و روی آمدن روزگار خوش را شایسته‌تر است. (حکمت 230)

سفارش شده‌ایم به گفتن ذکر «لاحول‏ و لا قوه الا بالله»تفسیر این سخن چیست؟

ما برابر خدا مالك چيزى نيستيم و مالك چيزى نمى‏شويم جز آنچه او به ما بخشيده است، پس چون خدا چيزى به ما ببخشد كه خود سزاوارتر است، وظايفى نيز بر عهده ما گذاشته و چون آن را از ما گرفت تكليف خود را از ما برداشته است. (حکمت 404)

در روابط اجتماعى چه معیارهایی را در نظر بگیریم؟‏

نفس خود را ميزان ميان خود و ديگران قرار ده، پس آنچه را كه براى خود دوست دارى، براى ديگران نيز دوست بدار و آنچه را كه براى خود نمى‏پسندى، براى ديگران مپسند! ستم روا مدار، همان‌گونه كه دوست ندارى به تو ستم شود. نيكوكار باش، همان‌گونه كه دوست دارى به تو نيكى كنند. آنچه را كه براى ديگران زشت مى‏دارى براى خود نيز زشت بشمار و چيزى را براى مردم رضايت بده كه براى خود مى‏پسندى. آنچه نمى‏دانى نگو، گرچه آنچه را مى‏دانى اندك است. آنچه را دوست ندارى به تو نسبت دهند، درباره ديگران مگو! بدان كه خودبزرگ‌بينى و غرور، مخالف راستى و آفت عقل است. نهايت كوشش را در زندگى داشته باش، و در فكر ذخيره‌سازى براى ديگران مباش. آن‌‌گاه كه به راه راست هدايت شدى، در برابر پروردگارت از هر فروتنى خاضع‏تر باش. (نامه 31)

بیماری برای مؤمن چه اثری دارد؟

خدا آنچه را كه‏ از آن‏ شكايت‏ دارى (بيمارى) موجب كاستن گناهانت قرار داد. در بيمارى پاداشى نيست، اما گناهان را از بين مى‏برد، و آن‌ها را چونان برگ پاييزى مى‏ريزد. (حکمت 42)

چرا بیماری پاداش ندارد؟

همانا پاداش در گفتار به زبان و كردار با دست‏ها و قدم‏هاست؛ و خداى سبحان به‌خاطر نيّت راست و درون پاك، هر كس از بندگانش را كه بخواهد وارد بهشت خواهد كرد. (حکمت 42)

در پایان دل‌های تشنه و شیفته ما را با نصیحتی دیگر سیراب فرمایید!

[از کسانی مباش که] ديگران‏ را پرهيز مى‏دهد اما خود پروا ندارد. به فرمان‌برداری امر مى‏كند اما خود فرمان نمى‏برد. نيكوكاران را دوست دارد، اما رفتارشان را ندارد. گناهكاران را دشمن دارد اما خود يكى از گناهكاران است و با گناهان فراوان مرگ را دوست نمى‏دارد، اما در آنچه كه مرگ را ناخوشايند ساخت، پافشارى دارد. (حکمت 150)

به‌كوشش محمدعلي كرمي