1- نگراني از آنكه ديگران متوجه علايم اضطرابي گردند مانند: تـعريـق و جـمـلات از هــم گسيخته.
2- ترس از آنكه احمق، مضحك و نادان بنظر برسد.
3- ترس از آنكه فردي ساكت، كسل كننده و خسته كننده بنظر آيد.
4- ترس از آنكه از نظر اجتماعي بي كفايت تلقي گردد.
قبل و بعد از موقعيت استرس زا
فرد نه تنها در لحظه موقعيت استرس زا دچار اضطراب مي گردد، بـلـكه پـيش از وقوع آن حتـي از يــك هفته مانده به آن صحنه استرس زا را پيش بيني كرده و اضـطراب وي آغـاز مي شود. پس از پاين يافتن واقعه نيز عملكرد و گفته هاي خود را مورد ارزيابي قرار داده و معمولا از آنها رضايت كامل نداشته و خود را مورد نكوهش قرار مي دهد. هرگاه هراس اجتماعي فرد درمان نگردد، عواقب زير را بدنبال خواهد داشت:
1- مصرف مشروبات الكلي براي غلبه بر اضطراب.
2- استفاده از داروهاي آرامبخش.
3- افسردگي.
4- مشكل در ايجاد و تداوم ارتباط با ديگران.
5- محروميت از فرصتهاي شغلي و تحصيلي.
6- انزوا و كناره گيري از خانواده و اجتماع.
7- افكار خودكشي.
روشهاي درمان
1- تكنيك هاي غلبه بر اضطراب: شـامـل ريـلـكس كـردن عـضـلات، تـنـفس عـميق و آهستـه، مديتيشن و تصوير سازي ذهني ميباشد.
2- آموزش مهارتهاي اجتماعي: الگو سازي رفتار هاي مناسب،پس از آن تمرين آنها در فعاليتهاي واقعي زندگي.
3- در معرض عامل هراس آور قرار دادن: فرد را بمرور با عامل وحشت زا روبرو كرده و ترس وي را اينگونه كاهش ميدهند.
4- دارو: آرام بخشها، داروهاي ضد افسردگي و سركوب كننده سرتونين.
5- مشاركت در فعاليتهايي كه اعتماد بنـفس و حـس امـنـيـت فـرد را افـزايش ميدهد.
6- به چالش طلبيدن افكار نامعقول و مثبت انديشي.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید