امام صادق (ع) فرمود:

نیکی به پدر و مادر، نشانه شناخت بنده از خدا و حقوق اوست، زیرا هیچ عبادتی چون نیکی خالصانه برای خدا به والدین مؤ من، انسان را به رضای خداوند نرسانند؛ چرا که حق والدین، مشتق از خداوند متعال است، در صورتی که آن‌ها بر راه دین وسنت گام نهند و فرزند خویش را از طاعت خداوند به طاعت خویش سوق ندهند واز یقین به شک واز زهد به دنیاطلبی نکشانند. بنابراین چون والدین بر این راه خطا باشند، نافرمانی از آن‌ها عین اطاعت و فرمان برداری‌شان عین معصیت است.

خدای تعالی فرماید:

واگر تو را وادار کنند تا درباره چیزی که تو را بدان دانشی نیست، به من شرک ورزی، از آنان فرمان مبر؛ ولی در دنیا به خوبی با آنان معاشرت کن، وراه کسی را پیروی کن که توبه کنان به سوی من باز می‌گردد و] سرانجام [ باز گشت شما به سوی من است ...). واما این که چگونه با والدین رفتار کنی، پس باید با آن‌ها مدارا نمایی وسختی آنان را بر خود هموار کنی؛ چه آن‌ها به سبب زحمت و رنجی که در کودکی از تو دیده‌اند، بر گردنت حقی دارند و از نعمت‌ها (خوراک و پوشاک) که خداوند بر تو ارزانی داشته، از آنان دریغ مدار واز آنان روی برنتاب وصدایت را بیش از صدایشان بلند مکن؛ زیرا که احترام به والدین، امر خداوند است. با آنان به نرم خویی و گفتار پسندیده سخن بگو، واز لطف خویش بهره مندشان نما که خداوند اجر نیکو کاران را ضایع نکند.