آقای دکتر حسابی در کنار تمامی علایق علمی خود، به خانواده عشق می‎ورزیدند و همواره جایگاه ویژه‎یی برای خانه و خانواده منظور می‎کردند. ایشان حتی در سفرهای رسمی خود، فرزندانشان را به همراه می‎بردند و کلیه مراسم و اعیاد را با حفظ تمامی سنن در کنار خانواده به سر می‎بردند. ایشان احترام خارق‎العاده یی برای همسر خود قائل بودند و برای مثال هیچ گاه همسر خود را با صوت بلند صدا نمی‎کردند، به طوری که فرزندانشان نمی‎دانستند ایشان خانم دکتر را چه صدا می‎کردند.

پس از صد و ده سال پیامی الهی ، و یا تنها تقارنی شگفت انگیز 

به قول استاد دکتر سید محمود حسابی : خانه تولد یا از زبان ما : منزل پدری پروفسور حسابی ، با دیرینگی قریب به دو قرن . خانه‎‎‌‌‌یی با شماره (پلاک) یا به اصطلاح آن روزها : کاشی 47 ، در میدان وحدت اسلامی (میدان شاهپور) ، بازارچه قوام‎‎‎‌‌‌الدوله تهران ، پشت کلیسای ارامنه ، ساختمانی با ستون‎‎‎‌‌‌های سنگی تراشیده و سقف‎‎‎‌‌‌های چوبی با نقوش زیبا ، مزین به آیات کریمه و سروده‎‎‎‌‌‌های زیبا و پندآموز گلستان و بوستان سعدی و منتخبی از غزلیات بی‎‎‎‌‌‌بدیل دیوان حافظ کبیر ، که سید محمود ، در آن متولد شد .
سپس ، در گستره بی‎‎‎‌‌‌ وفایی‎‎‎‌‌‌ های پدر (معزالسلطنه) با تحمل گرسنگی ، رنج و مشقت وصف‎‎‎‌‌‌ناپذیر در غربت ، در دامان مادری فاضله (خانم گوهرشاد حسابی) که از این مصیبت‎‎‎‌‌‌ ها، برای تمام عمر افلیج شده بودند ، رشد یافته ، از نوجوانی ، قرآن کریم را حفظ ، دیوان حافظ و گلستان و بوستان سعدی را ، از بر کرده و در جوانی موفق به کسب مدارک و درجات تحصیلی ، علمی ، هنری و ورزشی از مراکز علمی و دانشگاه‎‎‎‌‌‌های تراز نخست جهان گردیدند .
ولی ، بهترین امکانات دانشی و موقعیت‎‎‎‌‌‌های پیشرفته‎‎‎‌‌‌ترین کشورهای دنیا را ، به قصد سربلندی‎‎‎‌‌‌ آفرینی برای میهنشان ، رها نموده و با وجود عدم استقبال و همراهی مسئولین کشور ، با تحمل دشواری‎‎‎‌‌‌های بسیار ، در ایجاد مراکز علمی ، صنعتی ، فرهنگی و پژوهشی ، توفیقات بی‎‎‎‌‌‌مانندی را ، به دست آوردند . 
استاد حسابی ، پس از کسب سمت وزارت فرهنگ (علوم ، آموزش و پرورش ، ارشاد ، اوقاف و میراث فرهنگی) در دولت دکتر مصدق ، ناگهان ، مورد التفات پدر واقع شده ، باغ ییلاقی حسابی ، در محله قدیمی مقصود بیک ، تجریش ؛ منطقه‌یی بسیار سرسبز و زیبا ، به نام چهارراه حسابی (که تا چند سال قبل ، کوچه باغ‌های بهشت و اکنون پارکینگ برج‎‎‎‌‌‌ها ! نامیده می‌شود) را ، به فرزند می‎‎‎‌‌‌بخشد .
خانه‎‎‎‌‌‌یی‎‎‎‌‌‌که با کوشش شبانه‎‎‎‌‌‌روزی استاد و همسر فداکارشان (خانم صدیقه حائری) ، امروزه با نام منزل و موزه پروفسور حسابی ، مورد توجه دانش‎‎‎‌‌‌خواهان و دوستداران علم و فرهنگ و ادب ایران عزیزمان می‎‎‎‌‌‌باشد . 
اما ، پس از گذشت بیش از یک قرن و بعد از آن که شهرداری تهران ، تصمیم به جایگزینی پلاک‎‎‎‌‌‌های سطح شهر می‎‎‎‌‌‌گیرد ، تقارنی مبارک و شگفت‎‎‎‌‌‌انگیز ، دو خانه استاد عشق را ، با فالی نیک ، نقشی ماندگار می‎‎‎‌‌‌بخشد ، به این معنا که موزه و منزل پروفسور حسابی ، صاحب همان شماره (پلاک) یا کاشی47 محل تولد استاد می‎‎‎‌‌‌شود .
 

بنیاد پروفسور حسابی‌