1- حتی در چهل سالگی تان نیز شما برای پدر و مادرتان هنوز بچه هستید. و آنها ممکن است گاهی ناخواسته و به غلط با همان رفتاری که در چهار سالگی با شما داشته اند برخورد کنند. کمی بردبار باشید و با منطق و گفتگو آنها را به اشتباهشان واقف کنید.

2- اکثر پدر و مادران خوبی و سعادت فرزندانشان را می خواهند و آنچه را که به نظرشان برای این مساله صحیح و درست است انجام می دهند و در صورت لزوم حاضرند از همه چیزشان بگذرند ولی غافل از این هستند که در برخی از موارد تصمیم و اعمالشان نه تنها مفید نیست بلکه ممکن است زیانبار هم باشد.

 فقط یک نکته را به خاطر بسپارید لازم نیست همه چیز را خودمان تجربه کنیم خصوصا مسائل اجتماعی! استفاده از تجربه دیگران نشانه خردمندی است و کسانی که از تجربه دیگران درس نمی گیرند محکوم به تکرار هستند.

3- هیچ منافاتی ندارد که با نظر و عقیده کسی مخالفت داشته باشیم ولی احترام وی را حفظ کنید اگر با والدین خود و یا هر کس دیگر بحث و گفتگویی می کنید چند نکته را بخاطر بسپارید:

الف: صحبتهای او را قطع نکنید

ب: از خود رفتار یا حرکتی نشان ندهید که وی فکر کند او را مورد تمسخر قرار می دهید

ج: از به کار بردن کلمات سبک و بلند کردن صدا بپرهیزید (گفتار زیبا و متین معجزه می کند) 

د: با استدلال و منطق نظرات خود را ابراز کنید

ذ: اگر طرف مقابل شما منطقی نیست با وی بحث استدلالی نکنید.

4- زمانی که پدر و مادرتان عصبانی هستند کاری به کارشان نداشته باشید تا به حالت عادی بازگردند.

5- والدین گاهی بی انصافی می کنند و این کار آنها، شما را عصبانی می کند هنگامی که یکی از شما عصبانی هستید هیچگاه به بی انصافی آنها اشاره و انتقاد نکنید.

6- اگر نمی توانید با والدین خود صحبت کنید و یا آنها از صحبت کردن با شما عصبانی می شوند سخنان خود را بنویسید و به آنها بدهید.

7- گاهی اوقات با پدر و مادرتان به تنهایی بیرون بروید به آنها بگویید دوست دارید گاهی با آنها تنها باشید. به گفته موریس سایتر: بسیاری از پدر و مادران همه چیز خود را صرف فرزندانشان می کنند الا وقت خود را!

8- وقتی والدین شما  مشغول مطالعه یا تماشای تلویزیون هستند گاهی آنها را همراهی کنید درباره موضوعاتی چون مدرسه دوستان و دیگر مسائل مورد علاقه شان صحبت کنید. آنها ممکن است در آغاز تصور کنند که تغییر رفتار شما دلیل خاصی دارد ولی این احساس را به تدریج از دست داده و شخصیت جدید شما را خواهند پذیرفت.

9- هر روز از والدین خود بپرسید (چه کمکی می توانم به شما بکنم). بیشتر اوقات آنها از شما تشکر کرده و کاری به شما واگذار نخواهند کرد. این نوع رفتار والدین را خشنود ساخته و آنها نیز با شما همکاری خواهند کرد.

10- اگر پدر و مادر شما با هم به مشاجره پرداختند آنها را تنها بگذارید.

11- با والدین خود صبور باشید. به یاد داشته باشید که دوران نوجوانی شما مرحله ای سخت برای آنهاست بنابراین به آنها کمک کنید تا با آرامش و روحیه همکاری با این مرحله از زندگی شما برخورد کنند. آنها یک روز از این بابت از شما تشکر خواهند کرد.

12- در مقابل درخواست هایتان که با پاسخ منفی روبرو می شوند و دلیل منطقی برای رد آن نمی یابید، به جای این که بگویید چرا؟ بگویید چکار می توانم بکنم یا در چه صورت با خواسته من موافقت می کنید. در این حالت معمولا پدر و مادر شرط و شروط مشخصی را برای رسیدن به خواسته هایتان ارائه می دهند و شما با رعایت و انجام آنها هم اطمینان و هدایت آنها را جلب می کنید و هم به خواسته تان می رسید.

منبع:
کتاب راه و روان( پرسش ها و پاسخ های دانش آموزی)- نوشته محمد آقاجانی