شيوه ی سؤال کردن

در جلسه خواستگاری این نکته را به عنوان یک قاعده در نظر داشته باشید که هر کس بیش تر حرف بزند، کمتر شناخت حاصل می کند و مخاطب بیش تر از او کسب اطلاعات می کند. بنابراین اگر کسی بگوید من در جلسه خواستگاری با زرنگی تمام صحبت می کردم، کاملا در اشتباه است. زرنگی از طرف مقابل بوده است که بیشتر شنونده بوده است!

بدیهی است اگر سؤالات کلیدی و خوب مطرح شود، پاسخ ها هم تا حدودی می تواند نکات و اطلاعاتی را به ما بدهد که بر اساس آن، تصمیم گیری صحیح تری داشته باشیم.

اما چند نکته:

۔ اگر طرف مقابلتان از جواب سؤال شما طفره رفت، سؤالتان را به همان شکل در جلسات دیگر و به طرز دیگری در همان جلسه بپرسید.

- اگر از جواب او به سؤالی قانع نشدی، از او بیشتر توضیح بخواه تا به نتیجه دلخواه دست یابی.

- سؤالاتی که دغدغه فکری تو نیست، یا غیر از آن چیزی که هستی تو را نشان می دهد، نپرس.

- سؤالات شما به طور غیر مستقیم نشان دهنده ی ایده ها و تفکرات شماست که معرف شما خواهد بود، دقت در سؤالاتی که می خواهید از او داشته باشید و سؤالاتی که او از شما می پرسد شما را در شناخت بهتر کمک می کند.

- از آنچه برای شما یا خانواده تان اهمیت دارد، سؤال کن؛ نه مطالبی که به آن اعتقاد نداری زیرا نه تنها به تو کمکی نمی کند بلکه باعث سردرگمی می شود.

- در مورد مسائلی که در زندگی مشترک برای شما پیش می آید از قبیل روابط شما با خانواده ی او یا برعکس سؤال کنید.

- از سؤالاتی که در بطن آن جواب نهفته است و طرف با بله و خیر می تواند از آن بگذرد پرهیز کنید.

- سؤالات کلی نپرسید؛ مثلا ایمانتان در چه حدی است؟ این سؤال باید به چند سؤال تقسیم بندی شود.

- سؤال هایی که جواب آن نیاز به توضیح دارد، تشریحی بپرسید؛ نه به صورت بله و خیر. مثلا به جای اینکه بپرسید آیا شما عصبانی می شوید؟ سؤال کنید "چه موقع عصبانی می شوید و موقع عصبانیت چه می کنید؟" چون به هر حال همه عصبانی می شوند.

- نسبت به جواب هایی که می دهد، سؤالی طرح کنید تا عمیقا به نظر او پی ببرید.

- در بعضی سؤالات که احتمال می دهید طرف مقابلتان طبق میل شما جواب بدهد، بصورت دیگر بپرسید، به نحوی که جهتگیری و نظر شما در سؤال معلوم نشود؛ مثلا به جای اینکه بپرسید: وقتی از دست همسرتان عصبانی می شوید، چه می کنید؟ بپرسید وقتی خواهر یا برادرتان شما را عصبانی می کنند، چه می کنید؟