دلدادگی

تعلق خاطر و دلبستگی و دلدادگی دل، تصمیم گیری آن را مشکل و نسنجیده می کند. بهتر این است که فرد اظهار نظر افراد مختلف را بشنود و در نهایت - با آگاهی از آن اظهار نظرها - خود تصمیم بگیرد. بنابراین، توصیه می شود جوانان عزیز در آخر کار آن چیزی را بگویند که دلشان می گوید. نمی گوییم مخالف دلشان عمل کنند؛ باید کسی را به همسری انتخاب کنند که دل به او بسته اند.

به جوانان عزیز می گوییم فقط با کسی ازدواج کنید که دلتان می گوید. اما قبل از اینکه کسی را به خانه ی دل خود راه دهید، از پنجره ی عقل تمام منظره ها را نظاره کنید تا بهترین ها را پس از تجزیه و تحلیل برگزینید و در نهایت به زیباترین ها دل ببندید.

اگر دلدادگی و دلبستگی پشتوانه ی معرفتی و عقلانی داشته باشد، پایدار می ماند ولی چنانچه دل به سمت کسی رفت بدون اینکه پشتوانه ی فکری و معرفتی در کار باشد، حرف خود را می زند و این احساس است و احساس زودگذر است. و همین امر باعث کاهش رضایتمندی طرفین پس از ازدواج و ازدیاد طلاقها می شود.

البته ذکر این نکته ضروری است که در آمارها تعداد طلاقها اغراق آمیز است. لیکن زشت بودن امر طلاق در فرهنگ دینی تعداد اندک طلاق را هم زیاد جلوه می دهد وگرنه تعداد طلاقها بیش تر از ازدواج ها نیست. و چنانکه گفتیم یک طلاق هم زیاد است.

گاهی امر طلاق ثبت نمی شود ولی عملا طلاق عاطفی بر خانواده ها حاکم می گردد و میزان رضایتمندی پس از ازدواج کاهش می یابد و این امر، از انتخاب بر مبنای هوس ناشی می شود. بسیاری از مشکلات پس از ازدواج، از همین دلباختگی های به قول مولانا رنگی ناشی می شود.

عشق هایی که پی رنگی بود

عشق نبود عاقبت ننگی بود

علاقه هایی که قبل از ازدواج ایجاد می شود، نقش یک کاتالیزور را دارد. در علم شیمی کاتالیزور در اصل پیوند اثری ندارد؛ در تسریع پیوند اثر دارد.

علاقه های قبل از ازدواج، نقش چاشنی سلاح نظامی مانند خمپاره یا توپ را دارد که مسافت پرتاپ گلوله را با مواد منفجره که زود مشتعل می شود به شدت می بخشد ولی انهدامی در قبضه سلاح ایجاد نمی کند. این مواد اشتعال زا در انفجار اصلی خمپاره یا توپ تأثیری ندارد و تنها کاری که انجام می دهد، موجب می شود گلولهی توپ یا خمپاره با شتاب از دهانه ی قبضه سلاح خارج شود و به سوی هدف پرتاب گردد. این مواد اشتعال زا را خرج کمکی می گویند و خرج اصلی مواد منفجره ای است که پس از اصابت گلوله خمپاره یا توپ به هدف موجب انفجار می گردد و محل اصابت را منهدم می سازد و ترکش های آن موجب تخریب اماکن و وسایل و کشته شدن نفرات می گردد. گاهی دیده می شود گلوله خمپاره، آر. پی. جی، یا توپ به محلی اصابت کرده است ولی منهدم نشده است. دلیلش این است که آن چاشنی و خرج اصلی عمل نکرده است.

علاقه های بوجود آمده از هوس که معمولا قبل از ازدواج نمونه ی فراوان دارد، حکم همان خرج کمکی را دارد که گلوله را از قبضه سلاح به سوی هدف پرتاپ می کند، ولی مأموریت زندگی را به پایان نمی رساند و تداوم نمی بخشد.

این عشق و علاقه ها موجب شکل گرفتن ازدواج می شود لیکن در ادامه ی مسیر ، طرفین را دچار مشکلات متعدد می سازد. زیرا محور علاقه های پیش از ازدواج با حقایق زندگی همخوان نیست و با به سردی گراییدن آتش عشق، زندگی شیرینی و گرمی خود را از دست می دهد و مشکلات، بیش تر جلوه می نماید. اگر شما در انتخاب همسر تان زیباترین دختر و یا جذاب ترین پسر را بر گزیده باشید، تمام این عنوانها و ابهت ها و زیبایی ها چند ماه پس از ازدواج رنگ می بازد و فروکش می کند. در این مرحله است که باید خرج اصلی با اصابت گلوله به زمین هدف و ضربه به چاشنی آن عمل نماید. و عشق حقیقی غم و اندوه و مشکلات را منهدم سازد تا این دو جوان بتوانند به زندگی خود با آرامش ادامه دهند.

گاه می بینیم فردی با اینکه همسرش بسیار زیباست و یا شوهرش وجاهت های اجتماعی و اعتبارات مختلف را داراست، اما دیگر نمی تواند به زندگی با او ادامه دهد.

حال، چگونه می توانیم خاطر جمع شویم که این محبت اولیه، عشق و محبت مداوم زندگی را به همراه خواهد داشت؟ پاسخ این است که محبت اصلی زمانی جلوه می نماید که سنخیت، تطابق فرهنگی و خانوادگی که قبلا سخنی در مورد آن گفتیم، در طرفین موجود باشد.

از این رو، توصیه می کنیم همیشه عقل را مقدم بر قلب در نظر داشته باشید؛ یعنی عقل حرف اول را به عنوان کارشناس بزند و قضاوت آخر را قلب به عنوان حرف آخر بیان کند.

بر این اساس، آداب خواستگاری باید به نحوی تنظیم شود که عوامل تحریک کننده قلب در آخر قرار گیرد؛ نه در ابتدا خواهان دیدار یکدیگر و گفتگو با هم باشند.

عقل می گوید: در ابتدا ببینید از نظر تفکر با هم سنخیت دارید یا ندارید؟ سپس نوبت به محبت می رسد که پس از تأیید عقل اگر محبت وارد میدان شد، هر چه رابطه نزدیک تر شود، محبت بیش تر می شود و زندگی شما قوام و پایداری بیشتری دارد.