آداب خوردن
امام صادق (ع) فرمود: کم خوری در تمامی حالات و در نزد همه اقوام، پسندیده است؛ زیرا در کم خوری مصلحتی است ظاهر و باطن را.
خوردنیهای پسندیده چهار چیز میباشد:
(1به قدر ضرورت و )حفظ جان( باشد؛
2) برای توان گرفتن باشد؛
3) برای فتوح باشد؛
4) برای قوت باشد.
خوردن به قدر ضرورت، از آن برگزیدگان است و خوردن برای توان گرفتن، ویژه پرهیزکاران است. و فتوح (آنچه از حلال رسد و صاحبش را راضی کند) از آن متوکلان باشد. و نان خورشی که حرام بودن آن محرز نباشد؛ یعنی قوت، از آن مؤمنان است.
هیچ چیزی چون پرخوری به قلب مؤمن ضرر نرساند، چه این عمل، موجب دو چیز است: قساوت قلب و برانگیخته شدن شهوت. و گرسنگی نان خورش مؤمنان، غذای روح، طعام قلب و مایه سلامتی بدن است.
پیامبر (ص) فرمود: فرزند آدم، ظرفی شومتر از شکمش را پر نکرد.
و داوود (ع) فرمود: ترک لقمهای که بدان نیاز دارم، برای من از عبادت و قیام بیست شب بهتر است (اشاره به لقمههای آخرین هر و عده غذا دارد).
رسول خدا (ص) فرمود: مؤمن برای پر کردن یک روده (شکم) غذا میخورد، ولی منافق برای هفت روده (شاید به این امر اشاره داشته باشد که پرخوری قلب را میمیراند و شعله بندگی را در دل انسان خاموش میکند).
و نیز فرمود: وای بر مردم از دست (فبقبین)! ای رسول خدا! آن دو کدام است؟ فرمود: شکم و فرج (مراد، شکم بارگی وزن بارگی است).
عیسی بن مریم (ع) فرمود: هیچ مرضی همچون قساوت، قلب را به خطر نیندازد و دردی بدتر از گریز از گرسنگی (شکم بارگی) وجود ندارد، چرا که دو صفت یاد شده پیش قراولان خواری و دوری از رحمت حق است.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید