عموما اضطراب و ترس در سال هاي اوليه زندگي رايج است اما اضطراب از مدرسه و خصوصاً امتحان، بين سنين 10 تا 11 سالگي شروع مي شود و در 25% از دانش آموزان اضطراب امتحان آسيب زا بوده و با افزايش سن ميزان آن افزايش مي يابد و عملكرد تحصيلي دانش آموز را تحت تأثير قرار مي دهد.اصطلاح كلي اضطراب امتحان، به نوعي از اضطراب با هراس اجتماعي خاص اشاره دارد كه فرد را درباره توانايي هايش دچار ترديد مي كند و نتيجه ن ناتوني مقابله با موقعيت هاي دشوار مانند امتحان است. موقعيت هايي كه فرد را در معرض ارزشيابي قرار داده و نيازمند حل مشكل هستند. بنابراين مي توان گفت، فرد مضطرب، در امتحان، مواد درسي را مي داند اما شدت اضطراب مانع از آن مي شود كه او معلومات خود را نشان دهد. به اين ترتيب، اضطراب امتحان نوعي اشتغال ذهني به خود است كه به نگراني يا تحقير خود و ارزيابي شناختي منفي از خود (يادم نمي آيد، بايد بيشتر مي خوندم، هميشه گيجم، چرا يادم نمياد؟...)، عدم تمركز حواس و واكنش هاي فيزيولوژيك نامطلوب مثل تپش قلب؛ پريدگي رنگ، خشكي دهان، عرق كردن كف دست، لرزش دست و صدا و .... منجر مي شود.
انواع اضطراب امتحان
الف) اضطراب تسهیل کننده یا تسریع کننده: (طبيعي)
به اضطراب کم و یا در حد معقول که موجب تلاش بیشتر برای کسب موفقیت می شود و نتیجه بهتری را عاید فرد می کند، اضطراب تسهیل یا تسریع کننده اطلاق می شود.
نشانه ها یا علایم اضطراب تسهیل یا تسریع کننده:
o فرد به خاطر مرور کردن درس هایش دچار هیجان می شود.
o خودش را در اتاقش حبس می کند و مشغول درس خواندن می شود و به کوچکترین مزاحمت اعتراض می کند.
o به شیوه ی خاصی درس هایش را مرور می کند، مثلاً با صدای بلند درس می خواند در اتاق راه می رود و یا دراز می کشد.
o به درخواست های اطرافیان توجه نمی کند یا در مقابل خواسته ها با اعتراض می گوید که درس دارد.
o کم غذا یا نسبت به غذایی بی میل می شود.
ب) اضطراب ناتوان کننده (غير طبيعي)
اضطراب ناتوان کننده دلهره و تشویق شدیدی است که یا خود فرد دارد و یا اطرافیان آن را در فرد تشدید می کنند. اضطراب شدید اثر منفی روی عملکرد فرد می گذارد، زیرا با متأثر و درگیر کردن ذهن، زمینه فراموشی های زودگذر و خطاهای ادراکی را فراهم می کند.
 
نشانه های اضطراب ناتوان کننده:
فرد به خاطر مرور درس هایش دچار هیجان بیش از حد می شود.
دارای دلشوره و دل بهم خوردگی (احساس پروانه در شکم) است.
هنگام مرور درس هایش دستپاچه و عجول است.
از اینکه هر چه می خواند، چیزی نمی فهمد نالان است.
از گرفتن نمره ی کم ترس و وحشت دارد.
هنگام درس خواندن، ناخن هایش را می جود، پوست لب را می کند یا با موی سرش بازی می کند.
بی اشتهاست و نمی تواند غذا بخورد.
حالت تهوع دارد.
گریان است و بهانه گیری هی بی دلیل دارد.
عوامل بوجود آورنده اضطراب امتحان
عوامل فردي
عوامل خانوادگي
عوامل مربوط به مدرسه
عوامل فردي:
انتظاربيش از حد از خود و ضعف اعتماد به نفس: گاهی انتظارات فرد از خود، بیش از توانایی های اوست. به عنوان مثال، يك دانش آموز متوسط، دائماً در پي كسب معدل 20 براي رقابت با دانش آموز ممتاز مدرسه است و چون به اين هدف نمي رسد، دچار ضعف اعتماد به نفس و اضطراب مي گردد.
عدم باور مثبت نسبت به موفقيت: گاهي دانش آموزان عليرغم تلاش براي خواندن و ياد گرفتن، مرتب با خود و ديگران مطرح مي كنند كه چه فايده، انقدر سخته كه مي دونم موفق نمي شم!
رقابت بيش از حد: زمانی است که دانش آموزان در مدرسه و یا فرزندان در خانه برای برتری یافتن بر یکدیگر و نه پيشرفت و موفقيت، به رقابت بپردازند.
عدم آمادگي و برنامه ريزي لازم : هنگامی که فرد به علت نداشتن برنامه ریزی درسی و مطالعه ی صحیح آمادگی لازم را برای امتحان کسب نکرده باشد.
عدم تمركز بر امتحان و درس خواندن: عدم دقت و تمرکز در انجام تکالیف یا درس خواندن در طول سال باعث می شود تا یادگیری سطحی باشد و در موقع امتحان یادآوری مطالب دشوار بوده و موجب اضطراب شود.
شخصيت مضطرب و كمال گر: بخشي از اين عامل ژنتيكي و بخشي از آن حاصل يادگيري در محيط خانواده و زندگي است، والدين مضطرب و كمال گرا، بطور غير مستقيم، اضطراب و كمال گرايي را به فرزندان خود الگو مي دهند.
كم بودن انگيزه و هوش متوسط : نداشتن انگيزه پيشرفت بالا بدلايل متعدد چون محيط خانوادگي، ضعف اعتماد به نفس و همچنين پاداش بيش از حد براي قبول شدن یا گرفتن نمره بالا (معمولاً بیست) از سوي والدين و اطرافيان..
 
عوامل خانوادگی:
سخت گيري بيش از اندازه: زمانی که والدین با نزدیک شدن زمان امتحان، فشار مضاعفی برای آماده شدن و گرفتن نمره (معمولاً بیست) در مورد فرزند خود به کار می برند و یا پی در پی درباره ی امتحان به او هشدار می دهند.
عدم حمايت و تشويق كودك: مواردي كه والدين و خانواده، اهميتي براي زمان امتحانات كودك و كنترل آرامش در خانه و پرهيز از سر و صدا و رفت و آمد قايل نمي شوند، دانش آموز احساس تنهايي و بي پشتوانگي نموده و مضطرب مي گردد. در ضمن نبايد به بهانه امتحان، كودك يا نوجوان درخانه تنها گذاشته شود.
والدين مضطرب وتوجه بيش از حد به مسايل تحصيلي فرزند: وجود اضطراب در والدین موجب انتقال آن به فرزند و تشدید اضطراب او می شود (مخصوصاً در ایام امتحان). برخي از والدين، هنگام امتحانات، بيش از فرزندانشان درگير درس مي شوند و حتي به مزاح مي گويند كه امتحان دارند!!! اين امر به اضطراب بيشتر دانش آموز دامن مي زند.
اختلافات خانوادگي: جو متشنج در خانواده، اختلافات والدين، تولد فرزند تازه در خانواده و ....
رقابت غيرمنطقي: وقتي ناتوانی ها ی دانش آموز با توانایی های دیگری سنجیده شود و این امر با سرزنش همراه باشد، اعتماد به نفس او کم و بر اضطراب او افزوده می شود. مثلا: پسر دوستم المپياد رياضي مدال آورده، اونوقت پسر من هنوز تقسيم سه رقمي رو بلد نيست!
تهديدهاي بي مورد: وقتی اطرافیان و مخصوصاً والدین، شرایط ویژه و سخت در ایام امتحان برقرار می کنند و فرزند خود را از گرفتن نمره کم یا عدم قبول شدن می ترسانند و تهدید می کنند.
الگوهاي خشك فرزندپروري: برخي والدين: ارتباط مناسب و دوستانه اي با فرزند خود برقرار نمي كنند و از سياست چوب تر! استفاده مي كنند كه اين امر، فاصله آنها را از نظر عاطفي با فرزندشان بيشتر كرده و او را دچار مشكل مي كند.
سرزنش و تنبيه: وقتی اطرافیان فردی را با القابی مانند بی استعداد، بی عرضه و ... مورد خطاب قرار می دهند، تصویر ذهنی ناتوانی یا تفکر منفی را در فرد بوجود می آورند. این امر اضطراب امتحان را در فرد تشدید می کند.
وضعيت اقتصادي پايين و عدم تشويق: در برخي خانواده ها، بدليل شرايط اقتصادي پايين، والدين آنقدر درگير مسائل اقتصادي و رتق و فتق امور مي شوند كه حتي نمي دانند فرزند آنها كلاس چندم است! ت تشويقي در كار باشد.
عوامل مربوط به مدرسه:
انتظارات غيرواقعي آموزگاران: عليرغم تلاش معلمان زحمتكش، برخي انتظارات غير واقعي از دانش آموزان، آنها را در وضعيت بدي قرار مي دهد. در حالي كه توجه به تفاوت هاي فردي آنها از اين انتظارات مي كاهد.
محيط نامناسب امتحان و مقررات خشك: گاهی قوانین خشک، رسمی و انعطاف ناپذیری که بر مبنای عدم اعتماد به دانش آموز از سوی مدرسه و عوامل اجرایی امتحانات وضع گردیده، می تواند بر شدت اضطراب بیفزاید.
نوع پرسش هاي امتحان: گاه بر اساس توافق قبلي امتحان از بخشي از كتاب است و سر امتحان مشخص مي شود كه از جاهاي ديگر هم سوال آمده است، اين امر نيز اضطراب زيادي در دانش آموز ايجاد مي كند.
ايجاد رقابت هاي ناسالم: بهتر است هر دانش آموز تنها با خودش مقايسه شود و مسير پيشرفت او مشخص گردد.
عوامل مزاحم مثل سر و صدا و نور و تهويه نامناسب: نور كم يا خيلي زياد، سروصداي بيرون از مدرسه و ...
بيش از حد مهم جلوه دادن برخي درس ها: وقتی معلم يا والدين بعضی از درس ها را به هر دلیلی خیلی مهم تلقی می کنند، در فرد ترس یا نگرش منفی نسبت به آن درس ها به وجود می آید.
 
نشانه ها و علايم اضطراب امتحان
ناراحتي هاي گوارشي، آشفتگي معده، سرگيجه، بي اشتهايي، حالت تهوع
تپش قلب، بي خوابي، تنگي و كوتاهي نفس
لرزش در صدا، ضعف، عرق كردن كف دست
لكنت زبان، خشكي دهان
عدم تمركز، آشفتگي ذهن، ارزيابي غلط از توانايي هاي خود، افت تحصيلي، بيزاري از مدرسه، خطاهاي ادراكي، حواس پرتي، هيجانات افراطي، كاهش سيستم ايمني بدن
نقش خانواده در كاهش اضطراب امتحان
ايجاد جو عاطفي دور از تنش و مشاجره در خانه
محدود نمودن ميهماني و رفت و آمدهاي مكرر
توجه به خواب، استراحت و تفريح دانش آموز
كاهش يا حذف وظايف محوله خانگي به دانش آموز در زمان امتحانات
حمايت عاطفي و اطمينان بخشي در دوران امتحانات به دانش آموز
كاهش زمان تماشاي تلويزيون تا حد امكان در زمان امتحانات
خودداري از ايجاد ترس ودلهره در دانش آموز
خودداري از فشار و توقع بيش از حد براي مطالعه از دانش آموز
خودداري از سرزنش دانش آموز به واسطه ي امتحان ناموفق
خودداري از حبس نمودن دانش آموز جهت مطالعه
پيش بيني تغذيه مناسب و قوي ويژه دانش آموز در ايام امتحانات و عدم مصرف مواد كافئين دار مانند: نوشابه، قهوه و غذاهاي ادويه دار در برنامه غذايي
عدم بروز انتظار بالا و كمال گرايي از فرزندان از سوي خانواده نسبت به نمرات بالا
عدم مقايسه فرزندان با يكديگر و با ديگران
عدم تأكيد مكرر به درس خواندن
ايجاد انگيزه، تقويت روحيه با ارايه پاداش و تقويت هاي مطلوب
مرور برگه هاي امتحاني فرزندان به منظور شناسايي و رفع نقاط ضعف درسي آنان
توصيه هائي براي والدين:
توجه داشته باشيم كه: فرد مضطرب از آينده مي هراسد و اين ترس بر فعاليت او تاثير دارد و اغلب باعث حمله هاي عصبي مي شود. شخص مضطرب هميشه در شك و ترديد به سر مي برد و نمي تواند در هيچ موردي بسرعت تصميم بگيرد؛ زيرا از اشتباه كردن مي ترسد و عدم تصميم را به تصميم غلط ترجيح مي دهد.
اجازه دهيم دانش آموزان بدانند كه امتحان، ارزيابي از ميزان پيشرفت تحصيلي آنان است. به وسيله امتحان مشخص مي شود دانش آموز چه مطالبي را آموخته است و از تركيب آموخته هاي خود چه مسائلي را مي تواند حل كند يا به كشف چه مطالب تازه اي مي تواند برسد.
پس از همان كلاس اول ابتدايي كودكان را تشويق به امتحان دادن بكنيم. آنان را ترغيب كنيم خود را بيازمايند تا بفهمند چقدر از مطالب جديد را آموخته اند. حتي مي توانيم آنها را تشويق كنيم خودشان از خودشان امتحان بگيرند تا امتحان دادن برايشان عادي و به يك سرگرمي تبديل شود.
آنچه مي بايست بيشتر مورد توجه والدين قرار گيرد، ميزان تلاش كودكان و نوجوانان است، نه صرف نتايج حاصل از انجام آزمون هاي مختلف. همواره شايسته است با درك صحيح از ماهيت تفاوت هاي فردي و شناخت درست از ويژگي هاي ذهني، رواني و جسمي دانش آموزان، از مقايسه بي مورد كودكان با يكديگر اجتناب ورزيم و رقابت هاي فردي و گروهي را صرفا در شرايط عادلانه و با در نظر گرفتن تفاوت هاي فردي و فراهم ساختن محيطي صميمي و دوست داشتني ايجاد كرد.
براي كاهش اضطراب ناشي از امتحان، علاوه بر داشتن انتظارات معقول از كودكان و نوجوانان، تشويق نقاط مثبت و توانمندي هاي آنها، تقويت اعتماد به نفس ايشان و سرانجام فراهم كردن آرامش خاطر آنان، شايسته است بر تلاش هرچه بيشتر كودكان و نوجوانان در حد توانشان تاكيد كنيم تا تسلط بيشتري بر موضوع مورد نظر داشته باشند. بديهي است هرچه با تسلط بر موضوع درس، آمادگي ذهني و رواني بيشتري براي آزمون داشته باشند، اضطرابشان كمتر خواهد بود. همچنين بد نيست پيش از امتحانات اصلي، از امتحانات فرضي و آزمايشي به منظور آشناسازي دانش آموزان با سوالات و نحوه امتحان استفاده شود.