علم و قدرت خدا

مناظره حضرت علی(ع) و ابوبکر با یهودی

انس بن مالک گوید: پس از درگذشت پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ یک نفر یهودی، برای تحقیق درباره اسلام به مدینه آمد، و از مردم خواست که او را به کسی‌که بتواند از عهده پاسخ سؤال‌های او برآید راهنمائی کنند.

مردم، ابوبکر را به او معرفی کردند.

آن مرد پیش ابوبکر آمد و گفت: پرسش‌هائی دارم که جز پیامبر و یا وصی او نمی‌داند؟

ابوبکر: هر چه می‌خواهی بپرس.

آن چیست که خدا ندارد؟

آن چیست که نزد خدا نیست؟

و آن چیست که خدا نمی‌داند؟

ابوبکر عصبانی شد و به وی گفت: این سؤال‌های مردم بی دین است، و تصمیم کشتن او را گرفت، سایر مسلمانان حاضر هم کیفر آن مرد را کشتن می‌دانستند.

ابن عباس که آنجا حاضر بود، گفت درباره این مرد، بی انصافی کردید.

ابوبکر: نشنیدی که الآن چه گفت؟

ابن عباس: اگر می‌توانید جوابش را بدهید، وگرنه او را ببرید پیش امام علی که تا به او پاسخ دهد، چون من از پیامبر شنیده‌ام که به علی بن ابیطالب می‌فرمود: «خدایا دلش را هدایت کن، و زبانش را استوار بدار»

ابوبکر گفت: یا ابا الحسن این یهودی از من مانند زنادقه و بی‌دین‌ها سؤال می‌کند.

علی ـ علیه‌السّلام ـ رو به یهودی کرد و فرمود: چه می‌گویی؟

گفت: من سؤال‌هائی دارم که جز پیامبر یا وصی او، پاسخش را نمی‌داند.

امام علی(ع): مسائل خود را مطرح کن

یهودی: همان مسائل را تکرار کرد.

امام علی(ع): اما آنچه خدا ندارد، همان چیزی است که شما یهودی‌ها می‌گوئید عزیز پسرخدا است، خدا نمی‌داند که فرزند دارد [و این نسبت وهمی در مکتب شماست].

و اما آنچه نزد خدا نیست، ستم به بندگان است که نزد او نیست و اما آنچه خدا ندارد، همتا است ، که او بی‌همتا است.

یهودی با شنیدن این سخن، شهادتین را بر زبان جاری کرد ومسلمان شد و ابوبکر و حاضرین امیرالمؤمنین علی ـ علیه‌السّلام ـ را کاشف الکرب (بر طرف کننده اندوه) لقب دادند.[1]

--------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت:

[1] . الغدیر ج 7ـ ص 1795.