دیوار خودساخته

علیرضا ثبتی گجوان

دانشمندی آکواریومی را با دیواری شیشه‌ای به دو قسمت تقسیم کرد. در یک قسمت ماهی بزرگی را انداخت و در قسمت دیگر ماهی‌ کوچک‌تری که غذای موردعلاقه ماهی بزرگ‌تر بود. دانشمند به ماهی بزرگ‌تر هیچ غذایی نداد تا تنها غذایش همان ماهی درون آکواریوم باشد. مطابق انتظار او ماهی بزرگ‌تر برای خوردن ماهی کوچک‌تر بارها و بارها به طرفش حمله برد،‌ اما هر بار به دیواری نامرئی برخورد کرد. دیوار شیشه‌ای به‌راحتی او را از غذای محبوبش جدا کرده بود. بالاخره بعد از مدتی از حمله کردن به ماهی کوچک، ناامید و منصرف شد. او باور کرده بود که خوردن ماهی کوچک‌تر کاری غیرممکن است.

بعد از چند روز، دانشمند شیشه وسط را برداشت، اما ماهی بزرگ‌تر هرگز به سمت ماهی کوچک حمله نکرد. او حتی به قسمت دیگر آکواریوم نرفت. دیوار شیشه‌ای دیگر وجود نداشت اما ماهی بزرگ درون ذهنش دیواری بلند ساخته بود؛ دیوار باور خودش، باورش به محدودیت...

*

حال و روز جامعه ما هم در مبحث ظهور و انتظار و مهدویت، بی‌شباهت به این آزمایش علمی نیست. هنوز خیلی‌ از مذهبی‌ها و حتی سخنرانان ما وقتی می‌خواهند کاری را دور و سخت جلوه دهند، می‌گویند موقع ظهور امام زمان(عج) این کار انجام می‌شود. گویا این کلام را باور ندارند که «انهم یرونه بعیدا و نراه قریبا؛ دشمنان (ظهور منجی موعود) را دور می‌دانند، ولی ما آن را نزدیک می‌بینیم.» این یعنی دیوار واقعی خودساخته.

عده‌ای هم بی‌تفاوت‌اند یا فکر می‌‌کنند دعاهایشان تأثیری در امر ظهور و فرج بقیه‌الله ندارد با این استدلال که امر فرج دست خداوند است، پس دعاهای ما بی‌تأثیر است! این یعنی دیوار واقعی خودساخته.

برخی نیز انگار هیچ وظیفه‌ای در برابر امام حی و حاضرشان ندارند. در واقع لفظاً دوازده‌امامی ولی عملاً یازده امامی هستند، حتی خوب‌های ما اعمالشان را برای بالا بردن درجات بهشت و جمع کردن ثواب انجام می‌دهند و این یعنی دیوار واقعی خودساخته.

مجله آشنا، شماره 210، ص 44.