عابدزاده ـ علی اصغر (1290- 1365ش)
حاج علی اصغر عابدزاده پس از شهريور سال 1320 وارد حوزه علميه شد و پس از کسب مقدمات، عمدتاً از محضر عالم آگاه مرحوم شيخ هاشم قزوينی بهرهمند بود. وی در کنار تحصيل، کارگاه کوچکی را نيز اداره میکرد و در آن آيينههای جيبی با قاب حلبی نقش برجسته میساخت همزمان جمعی را به نام «انجمن پيروان قرآن» گرد هم آورد که بهزودی دارای شعبههای بسياری شد. او از سرمايه شخصی خود، به تأسيس بنای «مهديه» در بالاخيابان مشهد پرداخت که در آن، افزون بر برگزاری مراسم مذهبی، دروس عربی و مذهبی نيز ارائه میشد. از طريق اين مؤسسه، گاه به نيازمندان نيز کمکهايی صورت میگرفت. مهمترين مراسمی که در اين بنا برپا بود، آيين باشکوه جشن نيمه شعبان بود که آوازهای گسترده داشت و اعضای انجمن، از هفتهها قبل، به آمادهسازی محل میپرداختند و در حين مراسم، بسياری از دانشآموختگان آن مرکز آموزشی برنامههای مذهبی را اجرا میکردند.
در زمان نهضت ملی شدن نفت، مشهد نيز يکی از کانونهای اين مبارزات بود و اين مرکز در کنار مراکز ديگری همچون کانون نشر حقايق اسلامی، با تشکيل ائتلافی مردمی، به نقشآفرينی پرداختند.
وی مردی ديندار، زاهدپيشه، سخنور، و دارای احترامی خاص و ارادهای استوار بود و بر پايه همين عزم مردانه، در صدد برآمد که به نام هريک از چهارده معصوم، بنای مخصوصی بسازد و آن را مرکز کوششهای فرهنگی و دينی و آموزشهای مذهبی و محل برگزاری مراسم جشن و عزاداری قرار دهد. از اين رو، پس از «مهديه»، به ترتيب، ساختمانهای «عسکريه»، «نقويه»، «جواديه»، «کاظميه»، «جعفريه»، «باقريه»، «سجاديه»، «حسينيه»، «حسنيه»، «فاطميه» و «علويه» را ساخت که هريک به مدرسهای برای تربيت دانشآموزان بدل شد.
بناهای مهديهای که در تهران و مشهد و ديگر جاها به وجود آمد، همه با الهام از همين ايده و اقدام حاج اصغر عابدزاده بود.
وی در سال 1365 شمسی پس از يک دوره بيماری، در مشهد درگذشت و پيکرش در بنای مهديه، واقع در يکی از کوچههای غربی آرامگاه نادری مشهد به خاک سپرده شد.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید