مثل حروف

خدایا! با این گوش، با این چشم، با این دل چه می شود شنید و دید و فهمید، و ما چه می شنویم، چه می بینیم و چه می فهمیم.

خدایا! با این قلم، با این حروف، چه می شود نوشت و ما چه می نویسیم؟

تمام قرآن از حروف تشکیل شده، یعنی حروف الفبا که به تنهایی هیچ معنا و مفهومی ندارند، اما ببین با همین حروف چه معجزه ی بزرگی اتفاق افتاده است.

اینکه در ابتدای سوره بقره و پاره ای از سوره ها از حروف الفبا استفاده شده، شاید یک پیام آن همین باشد که من خدا از این حروف چه ساخته ام و شما چه؟

من از این حروف کتابی ساخته و پرداخته ام که نور است، رحمت و شفاست و مایهٔ آرام جان است؛ کتابی که هرکس آن را بخواند قرار یافته و از بیقراری ها دور خواهد شد.

و در حقیقت کنایه ای مؤدبانه به ماست که ببینید از این حروف چه می سازید؟

راستی ما با این حروف چه می سازیم؟ جز کلمات و جملاتی که آتش به دل ها می زند!

((ظالم آن قومی که چشمان دوختند

زان سخنها عالمی را سوختند))

 گاهی یک حرف یک دنیایی را به هم می ریزد.

((عالمی را یک سخن ویران کند))

 بعضی ها ممکن است بگویند ما سرمایه ای نداریم و نمی توانیم کار مثبت و مفیدی داشته باشیم اما قرآن باحروفی مثل «الم» در ابتدای سوره بقره با ما حرف می زند و می گوید شما با داشتن این حروف، کم سرمایه ای در اختیار ندارید.

((قولوا للناس حسنا))

 یعنی با همین حروفی که در اختیار دارید با مردم زیبا سخن بگویید.

و امیر المؤمنین صلی الله علیه وسلم فرمود: اگر زیبا سخن بگویید، سخن های زیبا خواهید شنید.