اولین کار صبح و آخرین کار شب؛ در برگرفتن فرزندانتان برای لحظاتی است

خیلی از ما لحظاتی با فرزندمان داشته ایم که وقتی به آن ها فکر می کنیم قند توی دلمان آب می شود. ارتباط با فرزند برای والدین یک امر ضروری است. وقتی که رابطه ما قوی باشد، شیرین هم خواهدبود و همانقدر که به او اهمیت می دهیم همانقدر هم دریافت می کنیم. این چیزی است که ایثارهای والدین را ارزشمند می کند. برای اینکه بتوانید ارتباط قوی تری با کودکتان برقرار کنید، این ده قدم را با ما همراه باشید تا بتوانید یک عمر پا به پای فرزندانتان پیش بروید.

ارتباط تنها دلیلی است که تمایل کودک ما را به پیروی از قوانین ما بیشتر می کند. بچه هایی که احساس ارتباطی قوی با پدر و مادر دارند دوست دارند با آن ها همکاری کنند. آن ها همچنان مانند کودکان رفتار می کنند به این معنا که گاهی غرق در احساسات خود هستند. اما وقتی که به ما اعتماد می کنند که درکشان کنیم و طرفشان باشیم.
 
محققان به ما یادآوری کرده اند که برای نگه داشتن هر رابطه سالمی در برابر یک فعل و انفعال منفی، به پنج فعل و انفعال مثبت نیاز داریم و تا وقتی زمان زیادی را برای راهنمایی یا تصحیح، یادآوری، نقد، سرزنش، غرزدن و فریاد کشیدن صرف می کنیم، بسیار مهم است که به همان اندازه، پنج برابر زمان روی ارتباط مثبت فکر کنیم.
 
اما روزهایی هست که فقط می توانیم نیازهای اساسی فرزندمان را فراهم کنیم. بعضی روزها غذا دادن به آن ها، حمام کردنشان، تشویق آن ها و بردنشان برای خواب در ساعتی مناسب و دوباره تکرار کردن همه آن ها در روز بعد عینا همان عمل قهرمانانه است. این نوع فرزندپروری یکی از سخت ترین کارهای روی زمین است و تنها راه حفظ پیوند قوی با فرزندمان و ساختن عادات روزانه ارتباط است. در این جا 10 روش ذکر می کنیم که وقت چندانی از شما نمی گیرد اما ارتباط را محکم می کند و همین طور می تواند زندگی شما را تغییر دهد.
 
12 آغوش هدف هر روز
به گفته روانشناسان ما روزانه به چهار آغوش برای بقا نیاز داریم. ما همچنین برای حمایت هشت آغوش و برای رشد 12 آغوش در روز نیاز داریم.

اولین کار صبح و آخرین کار شب؛ در برگرفتن فرزندانتان برای لحظاتی است. وقتی که خداحافظی می کنید او را در آغوش بگیرید و زمانی که دوباره او را می بینید این کار را بکنید، کاری که اغلب در طول روز هم باید آن را انجام دهید. بر سرش دست بکشید و به آرامی روی شانه اش بزنید. به چشمانش نگاه کنید و لبخند بزنید. این کار نوع دیگری از ارتباط است.
 
اگر فرزند نوجوان شما این کارها را دوست نداشت باید درک کنید که با بچه های بزرگتر در ارتباط آسان گیر باشید. با او بنشینید و یک نوشیدنی خنک بخورید و وقتی صحبت می کنید به آرامی پاهایش را نوازش کنید. (این کار راهی برای شنیدن این است که امروز چه اتفاقی در زندگی اش افتاده. بعد اگر به آن اولویت دهید بارها می توانید خوشحالی را تجربه کنید)

خوشامدگویی به احساس
کودک شما نیاز به ابراز احساسات دارد. چیزی که رفتار او را هدایت می کند. این فرصتی برای فرزند شما است که پریشانی های درونی را التیام دهید و به شما نزدیک تر شود. بنابراین همه شفقت خود را جمع کنید و اجازه ندهید که خشم  بر شما سلطه یابد. اشک ها و ترس هایی را که همیشه پشت عصبانیت پنهان هستند بپذیرید.
 
به خاطر داشته باشید که او آن قدر به شما اعتماد دارد که پیش شما گریه می کند. با روش خودتان آرام اش کنید. احساسات او را درک کنید و بگویید که دردش را می فهمید. بعد از آن، او احساس آرامش و نزدیکی بیشتری با شما خواهدداشت.

حضور داشته باش
بیشتر زوج ها تقریبا نیمی از زندگی را کنار هم حضور دارند. اما کودک شما قبل از ترک خانه فقط حدود 900 هفته از کودکی را با شما خواهدبود. قبل از این که بفهمید او خواهدرفت.

این کار را به عنوان یک تمرین انجام بده: وقتی که با کودکتان تعامل دارد، 100 درصد در همین جا و همین حالا حضور داشته باش، بگذار هیچ چیز دیگری نباشد. شما نمی توانید همیشه این کار را انجام دهید. اما اگر در روز چند بار این کار را بکنید به حالت حضور بیشتر تغییر وضعیت داده اید. این کار لحظاتی را با فرزندتان خلق می کند که در آینده، هر وقت به یادش می افتید قند توی دلتان آب می شود.

خاموش کردن وسایل مزاحم
کودک همه عمرش به خاطر خواهدآورد که آن قدر برای والدینش مهم بوده که آن ها تلفن را خاموش کرده اند و به حرف او گوش سپرده اند. حتی خاموش کردن موسیقی در ماشین هم می تواند دعوتی برای ارتباط باشد، زیرا کمبود ارتباط چشمی در ماشین باعث کم شدن فشار می شود و بچه ها تمایل بیشتری برای حرف زدن خواهندداشت.  

هر کاری که لازم است انجام بده تا روزانه 15 دقیقه- به صورت جداگانه- با هر فرزندت وقت بگذرانی

بازی
قاه قاه خندیدن و بازی پرسر و صدا می تواند با تحریک اندروفین و اکسی توسین در هر دوی شما حافظ ارتباط تان باشد. تبدیل قاه قاه خندیدن به یک عادت روزانه به کودک شما کمک می کند که به اضطراب ها و ناراحتی ها و از سوی دیگر احساس عدم ارتباط بخندد و واکنش بیشتری نسبت به آن داشته باشد. بازی کردن به بچه ها کمک می کند که بخواهند مشارکت کنند. از جملات زیر کدام یک به نظر شما بهتر جواب می دهد؟ بیا همین الان صبحانه ات را بخور! وقت صبحانه است، ببین آب پرتقال و نیمرو برات درست کردم!

برای هر فرزند وقت اختصاصی بگذار
هر کاری که لازم است انجام بده تا روزانه 15 دقیقه- به صورت جداگانه- با هر فرزندت وقت بگذرانی. در این مقطع، یک در میان حرف بزنید شما بگویید چه می خواهید او انجام دهد و فرزندتان هم بگوید که چه می خواهد.
 
در این روزها فقط عشق خالص به او بده و بگذار ذهنش به این موضوع معطوف شود. به جای پافشاری بر زمانبندی فعالیت ها، سعی کنید که فعالیت فیزیکی یا بازی انتخاب شده، باعث خنده و شادی او شود.

گوش کنید و همدردی نشان دهید
ارتباط با گوش کردن شروع می شود. وقتی که لازم است زبانت را گاز بگیر، به جایش بگو، وای! واقعا... می فهمم!... چطور بود؟... بیشتر درباره اش بهم بگو...

عادت دیدن چیزها از چشم انداز فرزندتان به او اطمینان می دهد که شما با احترام برخورد کرده اید و دنبال راه حلی هستید که نه سیخ بسوزد و نه کباب. این موضوع به شما کمک می کند که دلایل رفتارش را- که باعث عصبانیت شما شده- بفهمید. و همین موضوع به شما کمک می کند که احساسات خود را وقتی که تحت فشار هستید و خود را در وضعیت «جنگ یا گریز» می یابید تعدیل کنید چرا که به نظر نمی رسد که کودک شما دشمن تان باشد.

قبل از گذار ارتباط بگیر
بچه ها به دشواری از یک دوره گذار به مرحله بعدی می روند. اگر به چشمان آن ها نگاه کنید، اسمشان را صدا بزنید و با او ارتباط بگیرید و بعد بخندید، مطمئن باشید که او برای مدیریت خودش یک منبع درونی از میان تغییر و تحول پیدا خواهدکرد.
 
آغوش گرفتن هنگام خواب
ساعت خواب فرزندتان را کمی جلو بیندازید تا او را در تاریکی به آغوش بکشید. آن لحظات امن معاشرت و ارتباط، هر چیزی را که کودک شما در حال حاضر با آن درگیر است مثل اتفاقی که در مدرسه افتاده، یک برخورد نامناسب که صبح با او کرده اید یا نگرانی برای گردش علمی فردایش از بین خواهدبرد. آیا مجبورید که مشکل او را همان لحظه حل کنید؟ نه. فقط گوش کنید. احساس او را درک کنید. به او اطمینان دهید که نگرانی او را می فهمید و فردا آن را حل خواهید کرد. روز بعد یادتان نرود که پیگیری اش کنید.
 
شگفت زده می شوید وقتی می بینید که ارتباط شما با فرزندتان چقدر عمیق شده است. این عادت را حتی وقتی که فرزندتان بزرگ تر می شود ترک نکنید. آخر شب ها تنها زمانی است که آن ها درددل می کنند.

سرعتت را کم کن
شما نباید فقط عجله داشته باشید که فرزندتان طبق برنامه رفتار کند. می توانید قبل از خواب دقایقی را با او بگذرانید. هر فعل و انفعالی در طول یک روز فرصتی برای ارتباط است. سرعت را کم کن و لحظاتی را با فرزندت به اشتراک بگذار: اجازه بده قبل از این که توت فرنگی ها را داخل مخلوط کن بریزید آن را بو بکشد. وقتی به او کمک می کنی دستانش را بشوید، دستان خودت را هم با او زیر آب بگذارد و خنکی آب را با او سهیم شو.

موهایش را بو بکش. به خنده هایش گوش بده. به چشمانش نگاه کن و دوست داشتن عمیقت را با او قسمت کن. در شکوه لحظه کنونی با او ارتباط داشته باش. این تنها راهی است که می توانیم ارتباط داشته باشیم (برای بیشتر والدین، تحمل توانایی انجام بازی مشابه یک راز است.)