مستراح
امام صادق (ع) فرمود: مستراح را از آن رو مستراح می گویند که در آن، انسان از سنگینی نجاسات راحت میشود و پلیدیها را از خود دور میسازد و مؤمن از آن عبرت میگیرد که انجام لذات و زخارف دنیا همین است و با روی گردانی از آن و ترک اش، خویش را آسوده میکند و نفس و قلب خویش را از اشتغال بدان، فارغ میگرداند و از گرد آوردن و دست یازیدن بدان خودداری میورزد؛ همان طور که از نجاست و مدفوع و کثافت دوری میگزیند، در بزرگواری و کرامن خود تفکر کند که چگونه زمانی دیگر خوار و ذلیل میشود. آن گاه در مییابد که پای بندی به قناعت و تقوا، موجب راحتی و آسایش دو سرای اوست؛ چه راحتی، در آسان گرفتن وارزش نهادن به دنیای ودوری از لذت بردن از آن ودر زایل نمودن پلیدی، حرام و شبهه است. پس، در این حال است که انسان، خویش را میشناسد و آن را بزرگ میدارد و از گناهان میگریزد و باب تواضع و پشیمانی و حیا میگشاید و در انجام اوامر و اجتناب از نواهی خدا میکوشد به این امید که بهترین بازگشت و نیکترین مقام قرب را کسب نماید و نفس خویش را بندی ترس و صبر و بازداشتن شهوات میکند تا آن که به امان خدای تعالی در سرای قرار واصل شود و طعم خشنودی او را بچشد، که این است آنچه میتوان بر آن تکیه کرد و غیر از آن هیچ است.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید