امر به معروف و نهی از منکر

امر به معروف و نهي از منکر کار دشواری است و در دشواری آن همین بس که یکی از انواع جهاد برشمرده شده است.¹ پس طبیعی است که اولاً و همین جوری مورد اقبال همه نباشد و هر کسی بگردد و سعی کند برای خود، گونه‌ای توجیه و بهانه دست و پا کند و از زیر بار آن شانه خالی نماید. علاوه بر این دشواری، اهمیت امر به معروف و نهی از منکر در اصلاح جامعه و سعادت همه افراد باعث می‌شود، نیروهای شیطان برای جلوگیری از آن، همه همت خود را به کار ببندند؛

بنابراین برای آن‌که به این واجب خدا بیندیشیم و اراده انجامش را در دل بپرورانیم باید هم از وسوسه‌ها جدا شویم و در ایمان و اعتقادمان خلوص لازم را به دست آورده باشیم و هم دل به سختی راه و سنگینی این بار بسپاریم. این یک کار سخت است. هم در مواجهه با دیگران نفس‌گیر است و هم در مقابله با نفس خویش، طاقت‌فرساست.

امر به معروف یا جهاد از یاد رفته:

حضرات معصومین(عليهم‌السلام) گوشزد کرده‌اند:

کسانی خواهند آمد که ادعای ایمان دارند اما امر به معروف و نهی از منکر را واجب نمی‌دانند مگر وقتی‌که از هر ضرری مصون باشند.² این یعنی اهل پذیرفتن دشواری‌های این واجب نیستند و شیطان دعوتشان می‌کند به جای این‌که دنبال دردسر باشند، به نماز و روزه‌شان برسند.³

آیا برایتان آشنا نیستند دین‌داراني که نه‌تنها دین خودشان را در نماز و روزه خلاصه کرده‌اند، بلكه حتی از حرکت‌های اجتماعی که برای احیاي تعالیم مسلّم دینی شکل می‌گیرند، می‌هراسند؟!