دامغانی ـ محمدکاظم (1316- 1401 ق)
وی در روستای شمس آباد دامغان پا به عرصه هستی نهاد و در کودکی پدر و مادر خود را از دست داد و با دشواری بسيار به فراگيری دانش پرداخت و برای ادامه تحصيل به مشهد آمد. پس از چندی اقامت در منزل يکی از خويشان، در مدرسه دو درب حجرهای گرفت و نزد ميرزا عبدالجواد اديب نيشابوری و فاضل بسطامی با علوم ادب آشنا شد. کتاب قوانين را نزد مرحوم شهرستانی، سطوح را خدمت شيخ حسن برسی و شيخ محمد قوچانی و شيخ محمد نهاوندی آموخت و محضر بزرگانی چون مرحوم آقازاده، ميرزا مهدی اصفهانی و حاج آقا حسين قمی را درک کرد و از ميرزای نائينی، سيدابوالحسن اصفهانی، اجازه اجتهاد گرفت و از شيخ آقابزرگ تهرانی و علامه سمنانی و مرحوم بروجردی، مجاز به روايت شد.
وی در مشهد کرسی تدريس داشت ولی پس از واقعه مسجد گوهرشاد خانهنشين شد و از همه مشاغل درسی و قضايی کناره گرفت. تنها پس از شهريور 1320 ش بود که حاضر شد برای بازسازی حوزه علميه مشهد پا پيش نهد.
صراحت لهجه و پرهيز از تظاهر، از ويژگیهای او بود.
وی در سال 1401ق برابر با 1360 ش درگذشت و در رواق دارالزهد حرم مطهر امام رضا(ع) دفن شد.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید