کودکی که برای اولین بار از خانه و خانواده جدا شده و مدتی را در محیط بیرون از خانه به سر می برد، در معرض آموزش دانش ها و مهارت های مختلف و نیز شیوه های برخورد با دیگران و رفتار جمعی است ، لذا باید ترتیبی اتخاذ کنیم که ارتباطات او، پدر و مادرش و نیز معلم ، مدرسه و محیط محل تحصیل و سکونت او از هر لحاظ با هم در تعامل باشد.

اگر همراه کودک به مدرسه می آیید، بموقع حاضر شوید. فراموش نکنید زود رسیدن و انتظار کشیدن زیاد هم ، ممکن است باعث خستگی و تشویش کودک شود.

می توانید ضمن همراهی ، به او بیاموزید که وجود شما را به عنوان یک همراه موقت بپذیرد تا مراقبت شما موجب اتکای بیش از اندازه او به شما نشود. خوابیدن بموقع و کافی اهمیت زیادی دارد.

دقت کنید کودک غذایش را بموقع خورده و به اندازه کافی استراحت کرده باشد. اگر فرزندتان از هم اکنون که آغاز ورود به دبستان است با لزوم برنامه ریزی و رعایت نظم و انضباط آشنا شود، بدون شک در آینده از مشکلات ناشی از بی نظمی رنج نخواهد برد.

کفش و لباس او باید خارج از منزل تمیز و مناسب بیرون باشد. بکوشید از لباسهای دارای آرم و نشانه و نیز عکسهای خارجی استفاده نکنید.

نوع پوشاک کودک در سالهای آغاز دبستان می تواند تاثیر زیادی در انتخاب های بعدی او در سنین بالا بگذارد.دنیای بچه ها، دنیای رنگی و سرشار از تخیل است.
استفاده نکردن از لباسهای آرم دار و منقوش به عکس ، به معنای استفاده نکردن از لباسهای رنگین و متنوع نیست.

از دادن پول برای خوراکی و چیزهای دیگر به کودک کلاس اولی خودداری کنید. خوراکی مناسب و مورد نیاز او را قبلا تهیه کنید و در اختیارش قرار دهید.

مطمئن شوید کودک شما لیوان ، دستمال و وسایل شخصی خود را به همراه دارد و یادآور شوید که وسایل فقط مخصوص استفاده خود اوست.برای کودک مشارکت و همکاری با دیگران ، نباید به معنای استفاده از وسایل شخصی فرد دیگر معنا دهد.

اگر احساس می کنید که فرزند شما از رفتن به مدرسه بیم دارد، در راه با او صحبت کنید و به او اطمینان دهید که جای هیچ نگرانی ای نیست. بازگو کردن خاطرات گذشته او را سرگرم و دلگرم خواهد کرد.
این بیم کاذب، نتیجه جدا شدن کودک از محیط خانه و ورود او به محیطی است که هیچ گونه آگاهی در مورد آن ندارد و همچنین پیوستن به جمع دیگر دانش آموزان است.

بنابراین اگر تفاوت های مدرسه و خانواده برای کودک تشریح شده و برتری های محیط دوم برایش بازگو شوند، به مرور از بیم کاذب کاسته می شود. او را تشویق کنید که مشکلات خود را با آموزگارش در میان بگذارد.

به او اطمینان دهید آموزگارش مهربان است و او را حمایت خواهد کرد. برای کودک ، هیچ کس در محیط بیرون از خانه نمی تواند دلسوزتر و موثرتر از آموزگارش باشد. کودک باید دریابد که در محیط یا خانه دومش ، سرپرست دومی دارد و او معلم اوست.

بکوشید تمامی مدتی را که در مدرسه هستید به توصیه اولیای دبستان عمل کنید. از درخواست غیرمنطقی بپرهیزید. تعارضات میان خانه و مدرسه ، اثرات سویی بر شخصیت دانش آموز می گذارد.

نقش اولیای خانه و مدرسه ، باید کاستن این تعارضات باشد. کمترین تعارض رفتاری میان پدر و مادر و اولیای مدرسه، بر رفتار و شخصیت کودک موثر است.

به موقع دنبال فرزند خود بیایید و به حرفهای او در راه بازگشت به منزل با علاقه گوش بدهید. این نشانه احترام شما به او و پذیرفتن او به عنوان یک شخصیت از سوی شماست.

نکته مهم دیگر این است که از درگیری و نزاع حتی به صورت لفظی و در حضور فرزندان پرهیز و از کم جلوه دادن اهمیت تحصیل و کسب دانش حتی در قالب طنز و شوخی جدا خودداری کنید، چرا که تکرار این رویه کم کم موجب دلسردی و عدم اطمینان دانش آموز به آینده تحصیلی اش خواهد شد.

در طول سال تحصیلی، ارتباط خود را با انجمن اولیاء و مربیان مدرسه و معلمان حفظ کنید و در ارائه پیشنهادها و همکاری با آنان دریغ نورزید.

به برنامه ملاقاتی که آموزگاران یا مدیریت مدرسه برای شما تهیه کرده اند، توجه و از حضور بی موقع در مدرسه خودداری کنید.

معاونان مدرسه ، نقش بسیار مهمی در ایجاد انضباط و علاقه مندی کودکان در محیط واحد آموزشی دارند. جایگاه با اهمیت معاونان را به فرزند خود گوشزد کنید و به او بگویید به توصیه های معاون مدرسه گوش فرا دهد.