زمـانی که همسرم به من گفت او اولین فرزندمان را باردار شـده، مـن بـه شـدت احسـاس مسـئولیت کرده و ترس و فشار بی اندازه ای را در وجود خود احساس نمودم.

ایـن احسـاس بـه خـاطـر چیزهایی که می دانستم به من دسـت نداده بود بلکه فقط به خاطر مطالبی بود که نسبت بـه آنـها آگـاهـی نداشتم. من نمی دانستم که باید انتظار چـه چـیــزی را داشته باشم به همین دلیل شروع کردم به پروراندن فرضیه های اشتباه در ذهنم.

مـن تـصور مـی کردم که زندگی به پایان رسیده، احساس مــی کردم که تمام آزادی هایم را از دست خواهم داد و به دام انجام امور مربوط به کودک می افتم.

البته در رابطه با این موضوع با هیچ کس صحبت نمی کردم زیرا نمی خواستم که در نظر آنها به عنوان یک فرد نابالغ و خود خواه جلوه کنم. تنها آرزویم این بود که بتوانم کسی را پیدا کنم که احساس حقیقی مرا درک کند تا شاید بتواند مرا در این شرایط دشوار راهنمایی کرده و با من همدلی کند. به همین دلیل هم هست که من الان اینجا هستم تا آنهایی که به تازگی پدر و یا مادر می شوند را روشن کنم. می خواهم به شما بگویم که معنی حقیقی پدر و مادر شدن چیست.

به این معناست که:

یک زندگی جدید. شما به کودک خود حیات می بخشید و او را به دنیا می آورید؛ کسی که قبلا شبیه به او در هیچ کجای دنیا وجود نداشته است. او چشم هایش شبیه به چشم های پدرش است و رنگ موهایش همانند مادر. این موجود، نیمه ای از وجود شماست و شما با کمال میل آرزو می کنید تا او را پرورش داده و در هر شرایطی از او محافظت کنید. می خواهید تمام امکاناتی که برای خودتان مهیا نبوده را برای او فراهم کنید و تجربیات و دانشی را که در طول زندگی به دست آورده اید در اختیار او قرار دهید.

در بسیاری مواقع احساس می کنید که او دومین مرحله از زندگی خودتان است به همین دلیل هر کجا نیاز باشد اجازه می دهید خودش تصمیم بگیرد و در مواقع حساس و ضروری خودتان او را راهنمایی می کنید.

مسئولیت: میزان مسئولیتی که بر دوش شما است در این زمان از هر موقع دیگری بیشتری خواهد شد. مسئولیت رهبری و هدایت، پشتیبانی مالی، هدایت روحی و دادن دیسیپلین عاطفی به کودک همه و همه بر عهده شما است. نه تنها کودک از شما چنین انتظاری دارد بلکه همه مردم از شما انتظار دارند که این موارد را برای فرزند خود فراهم آورید.

فرصت. شما می توانید زندگی او را طوری شکل دهید و او را طوری بپرورید که جهانیان به وجود او افتخار کنند و مایه خیر همگان باشد. انجام این کار هم مهیج است و هم دشوار. هر چند پی آمد تمام کارهایی که او انجام می دهد به شما باز نمی گردد اما شما به عنوان یکی از مهمترین مرتبطین به مسائل او به شمار می روید. اگر او کارهای خوب انجام دهد، انرژی مثبت کارهایش بر روی شما تاثیر مثبت می گذارد و اگر کارهای نامناسب انجام دهد، تاثیر منفی بر روی شما خواهد داشت.

در هر دو حال باید به خاطر داشته باشید که او خودش حق انتخاب داشته و به میل خود آن کارها را انجام داده. تنها کاری که از دست شما بر می آید این است که او را دعا کنید و وظایف خود را به بهترین نحو انجام دهید. با عشق، تمام مشکلات حل نمیشود اما می توان از بسیاری از آنها جلوگیری کرد.

به این معنا نمی باشد که:

پایان. داشتن فرزند به معنای پایان خوشی ها و اوقات فراغت نمی باشد. اگر شما با همسایه های خود که دارای فرزندان خردسال می باشند رابطه خوبی داشته باشید آنها می توانند به راحتی زمانی که شما و همسرتان نیاز به تنهایی دارید از کودکتان مراقبت کنند. برای اینکه هزینه های گزافی به پرستار کودک پرداخت نکنید می توانید با یکی از همسایه های خود که او نیز سن فرزندانش نزدیک به فرزندان شماست رابطه دوستانه برقرار کنید تا یک هفته شما کودک او را نگه دارید و هفته دیگر او از فرزند شما نگهداری کند. با این کار شما می توانید حداقل چند روز در هفته را با همسر خود تنها باشید.

به خاطر داشته باشید که شما می توانید اوقات بسیار خوشی را در کنار همسر و فرزند خود سپری کنید و تمام ساعاتی که در کنار هم می گذرانید به عوض کردن بچه و غذا دادن به او ختم نمی شود. خنده ها و شیرین زبانی های او جزء ساعاتی هستند که می توان نام "با ارزش ترین لحظات" را بر روی آنها گذاشت.

آیده آل گرایی. همه چیز بر طبق برنامه پیش نخواهد رفت. شما متوجه خواهید شد که آموزش هایی که در کتاب های کودک نوشته شده و نصایح دیگران همیشه مفید نبوده و واقع گرایانه نمی باشند. هر کودک، پدرو مادر، و شرایطی متفاوت هستند و علم پرورش کودک بر روی یک اصل خاص استوار نمی باشد. البته چند اصل اولیه و پایه ای پیشنهاد می شود که به شما جهت می دهد اما اگر تا حدی از برنامه ها و طرح های اولیه دور شدید، جای هیچ گونه نگرانی وجود ندارد.

کمال. شما می دانید که خودتان هم نمی توانید همه کارها را در حد مطلوب ترین درجه ممکن انجام دهید. گاهی اوقات ممکن است صبر، تحمل و منطق خود را از دست بدهید. زمانی که چنین اتفاقی رخ می دهد باید از فرزند و یا همسر خود عذر خواهی کنید. فقط به این دلیل که شما والد بچه هستید نمی توانید این ادعا را داشته باشید که تمام تصمیم هایی که می گیرید همیشه درست هستند. این خیلی خوب است که مصر باشید اما همزمان باید بخشنده هم باشید.

همه چیز به شما بستگی دارد

شما می توانید تماس بگیرید و برای مشکلات خود به دنبال راه حل بگردید. سعی کنید تا آنجا که برایتان مقدور است نسبت به مسائل و مشکلات بی توجهی نکنید. شما پدر و یا مادر شده اید و هیچ راه فراری وجود ندارد.

موفقیت این نیست که ببینید آیا کودکتان از تصمیم گیری های شما راضی هست یا خیر. احساس کودک نسبت به تصمیم های شما نباید افکارتان را تحت الشعاع قرار دهد. در طول تاریخ همه پدر و مادرها با پایکوبی، لجبازی و داد و فریاد کردن فزرندانشان آشنا بوده اند. عکس العمل های کودک نباید شما را از تصمیم هایتان بازدارد و این احساس را به شما بدهد که آنها غلط و یا درست هستند.

حضرت مسیح خداوند را با نام "بهترین پدر" معرفی می کند، در حالیکه فرزندانش تمام مدت شکایت می کنند، گریه زاری سر می دهند، و لعن و نفرین می کنند و ادعا دارند که "این منصفانه نیست" اما خدا هنوز همان "بهترین پدر" باقی مانده است.

در آخر باید بگوییم که شما باید کاری را که تصور می کنید درست است انجام دهید و هر آنچه که از دستتان بر می آید برای زندگی کوچکی که به دنیا آورده اید انجام دهید. اجازه ندهید اشخاص دیگر در این مورد برای شما تصمیم گیری کنند.