بالا رفتن سن هم نقش مهمی در ایجاد انواع دیسک‌ها از جمله دیسک گردن دارد 

روش‌های مختلفی از جمله تمرینات فیزیوتراپی در بهبود دیسک گردن موثر است و با انجام آن‌ها می‌توانید این عارضه را تا حدودی بهبود ببخشید.

همانند دیسک ستون فقرات کمری، در میان مهره های ستون فقرات گردن نیز دیسک بین مهره ای وجود دارد.

فتق (بیرون زدگی) دیسک گردن زمانی اتفاق می‌افتد که ماده ژله مانند موجود در مرکز دیسک گردن ضعیف و شکننده شده و از دیواره سخت خارجی، بیرون بزند؛ این عارضه که در افراد بین سی تا شصت سال بروز می‌کند با اعمال فشار برعصب ستون فقرات باعث ایجاد درد گردن یا بازو، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن ‌این نواحی می‌شود. البته باید توجه شود که گردن  درد جزو الزامی علایم دیسک گردن نیست.

ستون فقرات از 24 استخوان متحرک به نام مهره‌ ساخته شده است. بخش گردن ستون فقرات وزن سر شما با وزنی حدود 4.5 کیلوگرم به شما اجازه می‌دهد سر خود را به جلو و عقب تکان دهید و گردش 180 درجه داشته باشید.

7مهره گردنی با نام‌های ‌ C1 تا C7 دیسک‌ها آن‌ها را از هم جدا کرده و و مانع از ساییده شدن مهره‌ها بر روی هم می‌شوند. مرکز هر دیسک با ماده‌ای ژله مانند پر شده است و در سطح هر دیسک، یک جفت اعصاب نخاعی از طناب نخاعی خارج و در بدن پخش می‌شود.

نخاع و اعصاب نخاعی با عملکردی شبیه به تلفن، اجازه می‌دهند پیام‌ها یا تحریکات بین مغز و بدن (اندام‌ها) جابه‌جا شوند.

هنگامی که ماده ژله‌ای از مرکز دیسک از طریق پارگی ایجاد شده در آنولوس دیواره دیسک خارج شود، فتق دیسک گردن یا بیرون زدگی دیسک گردن ایجاد می‌شود.

با گذشت زمان، فتق دیسک گردن تمایل به کوچک شدن دارد و ممکن است منجر به تسکین درد به صورت جزئی یا کامل شود. در بیشتر موارد درد گردن و یا دست در طول 6 هفته بهبود می‌یابد.

اگر شما دیسک گردن دارید، ممکن است دردی را احساس کنید که در طول بازو و دستتان منتشر می‌شود، همچنین احساس درد در ناحیه شانه یا گردن هنگام چرخش سر و خم شدن گردن را خواهید داشت؛ گاهی اوقات ممکن است اسپاسم (گرفتگی) عضلانی داشته باشید (به این معنا که عضلات غیر قابل کنترل می‌شوند). گاهی اوقات درد ناخوشایند و سوزش در بازوی شما وجود دارد. همچنین ممکن است ضعف عضلانی در عضلات دو سر و سه سر و همچنین در پروسه هند گریپ (گرفتن وسایل) داشته باشید.

روش‌های مختلفی از جمله تمرینات فیزیوتراپی در بهبود دیسک گردن موثر است 

عواملی که شما را به سمت ابتلا به دیسک گردن هدایت می‌کند

دیسک گردن ممکن است به علت آسیب دیدن، بلند کردن نامناسب اجسام یا حتی خود به خود ایجاد شوند؛ بالا رفتن سن هم نقش مهمی در ایجاد انواع دیسک‌ها از جمله دیسک گردن دارد چرا که با افزایش سن، دیسک‌های شما خشک‌تر و سخت‌تر می‌شوند و دیوار بیرونی و فیبری سخت دیسک ممکن است تضعیف شود در نتیجه دیگر قادر نخواهد بود که هسته ژله‌ای را در مرکز قرار دهد.

این ماده ممکن است از طریق یک پارگی در دیواره دیسک، خارج شده و باعث ایجاد درد در هنگام تماس با عصب شود؛ژنتیک فرد نیز در ابتلا به دیسک گردن موثر است همچنین سیگار کشیدن  و مصرف تنباکو از جمله علل ایجاد دیسک گردن و دیگر انواع دیسک است؛ همچنین انجام برخی از فعالیت‌های شغلی و تفریحی نیز می‌تواند منجر به انحطاط زودرس دیسک گردن و آسیب آن شود.

فتق دیسک گردن بیشتر در افرادی که در دهه 4 و 5 زندگی خود هستند رایج است، اگر چه افراد سالخورده و میانسالی که فعالیت فیزیکی خاصی دارند، در گروه با خطر ریسک بالا قرار می‌گیرند.

قابل ذکر است تنها هشت درصد از فتق دیسک‌ها مربوط به ناحیه گردن (دیسک گردن) است.

راه‌های فرار از دیسک گردن

برای  پیشگیری ازبروز این عارضه جلوگیری از افزایش سن اجتناب ناپذیر است اما تغییر در سبک زندگی می تواند به جلوگیری از بیماری های مربوط به دیسک جلوگیری کند. تمرین حالت های بدنی مناسب و حرکات درست بدن، حفظ وزن مناسب و سلامت، ورزش منظم و عدم استعمال دخانیات می تواند کمک کننده باشد.

درمان این اختلال در بیشتر بیماران با تنها با چهار الی شش هفته قرار گرفتن تحت درمان نورولوژیک درد و علائم از بین می رود. نسبت به مسیر درمانی خود خوش بین بوده و به خاطر داشته باشید که کمتر از ۵% مشکلات ستون مهره نیازمند جراحی هستند.

داروها ممکن است شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی برای کاهش تورم، رفع اسپاسم ماهیچه ای، و یا از بین رفتن درد باشند هم‌چنین درمان فیزیکی که تاثیر بسیاری بر بهبودی درمان دارد شامل درمان با سرما و گرما، ماساژ ملایم و کشش می‌شود.

تمرین‌های موثر برای درمان این اختلال

برای انقباض چانه صاف بایستید یا بنشینید، پشت و گردن را صاف کنید و شانه‌ها را اندکی عقب بدهید. همان طور که سر را رو به جلو نگاه داشته‌اید و خیره به روبرو نگاه می‌کنید، چانه را رو به داخل جمع کنید. باید کشش خفیفی را بدون درد حس کنید؛ اگر دچار درد شدید، فوراً انجام حرکت را متوقف کنید و به پزشک مراجعه نمایید. چند ثانیه در این حالت بمانید و حرکت را هر روز در چند نوبت ده مرتبه‌ای تکرار کنید. برای انقباض کتف در موقعیت فوق قرار بگیرید و کتف‌ها را به مدت 5 ثانیه تا جایی که می‌توانید، به هم فشار دهید. باز هم تاکید می‌کنیم که به جز کشش نباید هیچ دردی حس کنید. حرکت را هر روز ده بار تکرار کنید.

سر را صاف نگه دارید و چانه را رو به داخل جمع کنید. این موقعیت را حفظ کنید و سر را به آرامی ده بار پایین ببرید. سپس عضلات را شل کنید.

موبیلیزاسیون عصب میانی

بازو را تا ارتفاع شانه بالا ببرید. ابتدا آرنج را خم کنید، سپس به آرامی آن را به گونه‌ای صاف کنید که کف دست رو به دیوار باشد. برای افزایش کشش می‌توانید سرتان را به سمت دیگر خم کنید. 5 ثانیه در این حالت بمانید، عضلات را شل کنید و حرکت را چهار بار دیگر تکرار کنید.

بازو را تا ارتفاع شانه بالا ببرید. آرنج را خم کنید و ساعد را به گونه‌ای بچرخانید که کف دست کنار سر قرار بگیرد و نوک انگشتان رو به پایین باشد. 5 ثانیه در این حالت بمانید، عضلات را شل کنید و حرکت را 4 بار دیگر تکرار کنید.

بازویتان را کنار بدن نگه دارید و آن را رو به داخل بپیچانید، مچ دست را خم کنید و سپس بازو را عقب ببرید تا زاویه‌ی کمی با پهلو پیدا کند. 5 ثانیه در این حالت بمانید، عضلات را شل کنید و حرکت را 4 بار دیگر تکرار کنید.

گردن را با احتیاط به جلو خم کنید. به گردن فشار نیاورید و گردن را بیش از حد خم نکنید. عضلات را شل کنید و گردن را صاف کنید. حرکت را 10 بار تکرار کنید.

سرتان را به آرامی به یک سمت بچرخانید، در منتهی الیه دامنه حرکتی به گردن فشار نیاورید. سرتان را به سمت دیگر بچرخانید و عضلات را شل کنید. حرکت را 10 بار تکرار کنید.

چه زمانی به سراغ جراحی گردن برویم

جراحی ستون فقرات گردنی ممکن است هنگامی پیشنهاد شود که درد و علائم در طول درمان غیر جراحی به طور پیشرونده ای شدیدتر شوند. اگر فتق دیسک اتفاق افتاده منجر به فشرده شدن دیسک درون ستون فقرات شود (میلوپاتی)، جراحی ممکن است ضروری باشد.

هدف از جراحی کاهش فشردگی اعصابی است که توسط دیسک فشرده شده است. رایج ترین فرآیند دیسکتومی نامیده می شود که به طور جزئی یا کلی دیسک آسیب دیده را خارج می کند. این جراحی معمولا از ناحیه جلو گردن (دیسکتومی جلوی گردنی نامیده می شود) انجام می شود. گاهی نیاز است که از طریق ناحیه پشتی گردن و با برداشتن بخشی از لامینا، یک صفحه استخوانی پوشاننده کانال نخاعی، به دیسک فتق یافته دسترسی پیدا کرد. نام این فرآیند لامینوکتومی (لامینوکتومی خلفی) نامیده می شود. اغلب، هر مرحله ای می تواند به صورت جراحی بسیار کوچک با حداقل تهاجم به بافتهای بدن انجام شده و گاهی در مرکز جراحی بیماران سرپایی نخاعی.