ستایش و سپاس کردگاری را سزاست که بنیاد هستی و با پیوند جان ها بوستان زندگی را باور ساخت و رشته ی مهر دلبستگی را به شیرازه ی زنانشویی استوار کرد و گلشن خانواده را به لبخند کودک صفا بخشید و درود فراوان به روان تابناک پیامبر پاک و خاندان گرامیش باد که پیمان همسری را به دستور آسمانی استوار فرمود و این پیوند مبارک را وسیله ی بقای نوع بشر قرار داد و فرمود: « من تزوج احرز نصف دینه ، فلیتق الله فی النصف الباقی (13) ».

ازدواج و تشکیل خانواده سنگ ینای هر جامعه بزرگ انسانی است که در انجام وظایف فردی و روابط اجتماعی آن ها نقش اساسی و بنیادین دارد و یکی از مهمترین و زیبا ترین سنن انسان ها در طول تاریخ است که ریشه در فطرت و آفرینش ویژه ی آدمی دارد و تأمین کننده  و هم تعدیل کننده ی بسیاری از نیاز های روانی ، عاطفی ، اجتماعی ، اخلافی ، جنسی ، اعتقادی و حتی اقتصادی انسان می باشد که در اسلام مورد تأکید قرار گرفته است . رسول اکرم (ص) می فرمایند : «ابائکم ثلاثه:اب یولدک ، أب یعلمک و أب یزروجک»  و از مولی الموحدین علی (ع) است که «حق الولد علی الوالد ثلاثه: یحسن إسمه و یعلمه الکتابه بزرجه إذا بلغ »

یافتن روحی رشد دهنده که به نام همسر می تواند نیمی یا همه ی زندگی انسان را در مسیر صحیح و رهایی بخش قرار دهد ، به عنوان یکی از مهم ترین تصمیم های سرنوشت ساز زندگی جوانان است .

انسان فطرتاً موجودی است اجتماعی که به تنهایی و از نظر فردی کامل نبوده و واحد های اجتماعی محسوب نمی شود و در این معنا  اصالت با خانواده است یا با فرد مجرد و ازدواج یک نهاد است ، فراتر از رسمی از رسوم اجتماعی و ارضای نیاز فیزیولوژیک و غریزی که اهداف برتر آن تشکیل خانواده و تربیت فرزندان شایسته و با فضیلت و خدمتگزار و افزون بر این میراث عظیم و تمدنی . به عبارت دیگر رشد و تکامل فرد و جامعه ، پاسخ به ندای فطرت و سنت پیامبر (ص) « النکاح سنتی و من رغب عن سنتی فلیس منی » ، کسب استقلال و مسئولیت پذیری ، حفظ پاکدامنی و پرورش تقوا ، محبت و رحمت و برکت ، ایجاد تعادل و ثبات شخصیت ، آرامش و سکون ، سلامت و امنیت اجتماعی و بالاخره معنا دار شدن و هدف دار شدن زندگی انسان ، چنین اهداف والا و حقیقی ازدواج به کرات در آیات قرآن کریم و احادیث موثق یاد آوری شده است « هن لباسکم و انتم لباس لهن (14) » در این آیه نیز اهداف عمده لباس متمایز شدن از حیوانات و احساس آرامش ، پوشاندن عیوب و ضعف ها و نقایص یکدیگر و حفظ خود در مقابل حوادث و آسب ها ، تزیین و زیبا سازی با افزودن ، برای رشد و کمال و حفظ و تربیت نسل بهتر می باشد .

اما باید اذعان نمود ازدواج این امر الهی ، اجتماعی و پدیده ی جهانی که همه ی جوامع سالم بشری ادیان آسمانی بر آن تأکید و صحه نهاده اند و فی نفسه ، موضوعی ساده و مقدس است . در عین حال یک پدیده فرهنگی نیز هست که نزد هر ملتی رنگ خاصی به خود می گیرد و در کشور ما با وجود عقاید  ، الگو ها و سنت های اصیل و ساده اسلامی برای ازدواج ، متأسفانه در حال حاضر این ارزش متعالی و مقدس در چنگال آداب و رسوم غلط و ضد ارزش ها گرفتار شده است و در طول زمان دستورات ساده ی آلام و سنن حسنه ی پیامبر گرامی (ص) و ائمه ی اطهار علیهم را از روی عدم آگاهی متابق تمایلات و سلیقه ی خود جهت داده و چیزی به آن اضافه کرده اند ،  بدان گونه که امروز ازدواج جوانان در میهن اسلامی مان بیش از آنکه بعد مادی و اقتصادی داشته باشد ، ریشه در ابعاد فکری و فرهنگی دارد  که تار و پود آن به صورت دامی از ملاک ها و آداب و رسوم غلط ، تشریفات و توقعات بیجا و بعضاً خرافی که غالباً محصول چشم و همچشمی و تقلید کور کورانه مسخ هویت و کرامت انسانی است ، سد راه تشکیل خانواده برای جوانان گردیده است که علاوه بر عوارض روانی و اجتماعی و تظاهرات شخصیتی بیمار گونه ی عده ای از جوانان ، مانع ازدواج و یا دست کم موجب افزایش سن ازدواج و خسارت و ضایعات ناشی از آن شده است