حسينی تهرانی ـ سيد محمد حسين (1345-1416ق)
علامه سيدحمد حسين، فرزند مرحوم آيةالله حاج سيد محمد صادق نخست در يکی از رشتههای صنعتی دانش آموخت، ولی در سفر به مشهد به دست مرحوم آيةالله ميرزا محمد تهرانی، صاحب مستدرک بحارالانوار که از علمای عصر و دايی پدری وی بود، به لباس روحانيت درآمد و به تحصيل علوم الهی روی آورد.
در سال 1364 ق به قم رفت و در مدرسه حجت اقامت گزيد و به شاگردان علامه طباطبائی پيوست. همزمان اصول و فقه را از ديگر بزرگان حوزه فرا گرفت و در سال 1370 ق برای پيمودن پلههای بالاتر علمی، راهی نجف شد.. هفت سال بعد به تهران بازگشت و در مسجد قائم خيابان سعدی به نشر احکام اسلامی و ارشاد مردم و تهذيب نفوس پرداخت و پس از 24 سال، در سال 1400 ق رهسپار مشهد مقدس شد و تا واپسين دم عمر در اين جا ماند و به تربيت شاگردان بسيار و نگارش کتابهای فراوان پرداخت. آثاری چون، الله شناسی، امام شناسی، معادشناسی، مهر تابان، لب اللباب و.... در شمار کتابهای ارزشمند اوست.
سرانجام در سال 1416 ق به رحمت ايزدی رفت و پيکر مطهرش پس از تشييعی باشکوه در جوار مزار مولايش امام هشتم(ع) در ضلع جنوب شرقی صحن انقلاب دفن شد.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید