در جامعه امروز ما، فیزیوتراپی واژه بیگانه ای نیست. کافی است هنگام عبور از خیابان های شهر قدری دقیق شویم تا تابلوهای متعدد فیزیوتراپی را درگوشه و کنار آن ببینیم. حتی امکان دارد بسیاری از ما چند جلسه ای هم فیزیوتراپی شده باشیم. اما واقعاً فیزیوتراپی چیست و فیزیوتراپ چه کار می کند؟

استفاده از روش های فیزیکی برای درمان بیماری ها و تسکین دردها، در تاریخ طب سابقه ای کهن دارد و به قبل از بقراط بر می گردد. این روش های فیزیکی ساده، مؤثر و کم خطر، غالباً ارزان تمام می شوند و همین عوامل، باعث گسترش روز افزون کاربرد آن ها شده است. درمان فیزیکی، به کارگیری درست و علمی گرما، سرما، فشار، صوت، نور، الکتریسیته، مغناطیس و .... برای رسیدن به اهداف درمانی مشخص و تعیین شده است.در بسیاری موارد، استفاده از این روش ها در منزل نیز امکان پذیر است. (مانند کمپرس یخ یا حوله داغ).

در فیز یوتراپی ها هم با استفاده از دستگاه های گوناگون، همین روش های فیزیکی را برای درمان به کار می برند. بعضی از این وسایل برای گرما درمانی سطحی یا عمقی به کار می روند. در تعداد دیگری از آن ها از انواع متفاوت جریان الکتریسیته استفاده می شود. باید دانست که در فیزیوتراپی، به غیر از استفاده از این روش های فیزیکی، اقدامات دیگری نیز صورت می گیرد که بسیار مهم اند. استفاده از ماساژها به صورت های گوناگون، کشش بافت های کوتاه شده برای بازگرداندن دامنه طبیعی حرکت مفصلی از دیگر قسمت های درمان است.

از همه این مواد مهم تر، حرکت درمانی، تمرین درمانی و ورزش است که بدون آن درمان ارائه شده کم اثر یا کوتاه اثر خواهد شد. متأسفانه در جامعه ما، بیماران به نقش تمرین درمانی کم توجه اند و بیشتر دوست دارند درمان آن ها به شکل غیر فعال و با به کارگیری دستگاه باشد. در حالی که آثار مفید ورزش و تمرین درمانی با هیچ دستگاهی قابل مقایسه نیست.

فیزیوتراپی و روش های فیزیکی برای طیف گسترده ای از بیماری ها قابل استفاده است که بیماری های مفاصل، استخوان ها، عضلات و بیماری های دستگاه عصبی و عوارض ناشی از بی حرکتی از مواد مهم کاربرد آن است.

برای رسیدن به نتیجه مطلوب در فیزیوتراپی باید به نکات زیر توجه کرد:
1*نوع بیماری فرد باید دقیقاً تشخیص داده شود. در مواردی که علت بیماری معلوم نیست، فیزیوتراپی جایز نیست و حتی امکان دارد خطرناک باشد. زیرا ممکن است تابلو معرفی بیماری را تغییر دهد یا  علایم تشخیص مهم را از بین ببرد و تشخیص را به تأخیر اندازد.

2*فیزیوتراپی باید برای نوع خاص بیماری فرد مفید باشد.  پس فیزیوتراپی نباید برای همه بیماری ها انجام شود.

3*برنامه فیزیوتراپی باید درست و علمی و هدف آن، ریشه کنی علت بیماری باشد و صرفاً به سرکوب علایم محدود نشود.

4*بیمار باید پس از پایان جلسات فیزیوتراپی، تمرین درمانی خود را حتماً ادامه دهد. زیرا چنان چه تمرین ادامه نیابد، اثر نتایج حاصل کوتاه خواهد بود و بیمار با بازگشت مجدد بیماری مواجه خواهد شد. باید دانست که خواص مفید ورزش در تقویت قدرت و استقامت عضلات بدن و سیستم قلب و عروق نیاز به زمان دارد و معمولاً پس از چند هفته ظاهر می شود. بنابراین بیمار باید با حوصله و بردباری به تمرین خود ادامه دهد.