نفرین مستجاب

با آن‌که حادثه غدیرخم با حضور جمع بسیاری اتفاق افتاد و گواهان بسیار شاهد این رخداد بودند، اما برخی آن را کتمان کردند و با بهانه‌گیری گفتند که یادمان نیست! حضرت علی (ع) چند نفر از اینان را نفرین کرد که به دردها و بیماری‌هایی دچار شدند.

گفته‌اند که حضرت امیر (ع) بر منبر بود و حاضران را قسم داد که هر کس سخن پیامبر (ص) (اللهم وال من والاه) را روز غدیر شنیده است، بایستد و شهادت دهد. حضرت از سه نفر (أنس‌بن مالک، براء بن عازب و جریر بن عبدالله بجلی) با بردن نام‌هایشان خواست گواهی دهند.

آنان سکوت کردند و بهانه آوردند با آن‌که بودند و می‌دانستند. امام (ع) نفرین کرد که: خدایا هر کس این گواهی را کتمان کند درحالی‌که آگاه است او را از دنیا مبر تا آن‌که نشانی بر او بگذاری که شناخته شود. أنس به بیماری برص مبتلا شد و برای آن‌که برص او دیده نشود، همواره عمامه‌ای بر سر می‌نهاد و سروصورت خود را می‌پوشاند، اما سفیدی برص همیشه پیدا بود براء نابینا گشت و جریر بادیه‌نشین شد.

 گزیده‌ای جامع از الغدیر، موسسه میراث نبوت، چ3، ص60