خالصی ـ محمد مهدی (1276- 1343ق)
آيةالله شيخ محدمهدی خالصی، فرزند شيخ حسين در «کرخ» کاظمين به دنيا آمد. بعد از فراگيری مقدمات در زادگاه خود، به دستور پدر، برای شرکت در درس ميرزا حبيب رشتی و آخوند خراسانی به نجف رفت، سپس برای حضور در درس ميرزا محمدحسن شيرازی راهی سامرا شد. با اخذ درجه اجتهاد به کاظمين بازگشت و به تدريس آموختههای علمی خود پرداخت. شيوه تدريس خاص او، جمع زيادی را به محضرش کشانيد و بيان نافذ و تقوا و نفوذ روحانیاش در ميان مردم، بيت او را به پناهگاه معنوی مؤمنان بدل کرد.
او که مرد سياست بود، در همه امور اجتماعی تأثير میگذاشت و در نهضت مشروطيت ايران و برپايی نظام پارلمانی در دولت عثمانی هم نقشآفرين بود. وی سالها با نفوذ و حضور انگليس در عراق مبارزه کرد و در سال 1341 ق به دستور دولت دستنشانده عراق دستگير و به جزيره «هنگام» هند تبعيد شد ولی با تظاهرات طرفدارانش، پيش از پياده شدن از کشتی، او را به يمن بردند و از آن جا در مراسم حج شرکت کرد و در همان مراسم، از سوی هيأتهای اعزامی دولت ايران، به ايران دعوت شد. در پی پذيرش اين دعوت با کشتی به بندرعباس آمد و به هنگام پياده شدن، هدف 12 گلوله از سوی يکی از افسران انگليسی و يکی از کارمندان شرکت نفت انگليس قرار گرفت.
در اعتراض به اين حادثه، علمای مقيم عتبات با راهنمايی آيةالله نائينی و سيدابوالحسن اصفهانی راهی ايران شدند. خالصی پس از رهايی از زخم اين عمليات تروريستی، ابتدا به قم و اصفهان و آن گاه به مشهد آمد و در اين جا مورد استقبال مردم و سردار اسعد بختياری استاندار خراسان قرار گرفت.
آثار علمی فراوانی از وی به جا مانده که بسياری از آنها بارها به چاپ رسيده است.
وی در روز 11 رمضان 1343ق در مشهد به ديار باقی شتافت و پيکرش در حجره پشت صفه غربی رواق دارالسياده حرم امام رضا(ع) به خاک سپرده شد.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید