وقتی با پزشک مخالف هستیم، چه کاری باید انجام دهیم؟
همه ما به پزشک جهت دریافت توصیههایی برای حفظ سلامتیمان نیازمند و وابسته هستیم. به غیر از این، او تحصیلات گستردهای را در این حوزه گذرانده و به احتمال زیاد دارای تجربه زیادی است و با افراد مبتلا به شرایطی که درست شما نیز به آن دچار هستید، روبهرو شده است. اما اگر شما نتوانید بر اساس آنچه که در ذهن دارید با پزشک موافقت کنید چه؟
آیا شما نیز با توصیهای که اخیراً پزشک به شما کرده مخالف هستید؟ در این باره با یک متخصص صحبت کردهایم؛ با ما همراه باشید...
تشخیص
پزشکان با در نظر گرفتن بسیاری از جنبههای سلامتی، از جمله یک معاینه فیزیکی و دیگر فاکتورها، مشکل را تشخیص میدهند. این عوامل مانند:
* علائم
* تاریخچه پزشکی (سن، جنس، وزن و شرایط سلامتی در گذشته)
* عوامل خطر برای بیماری (مانند کلسترول بالا، عامل خطر برای بیماریهای قلبی)
* تاریخچه پزشکی خانوادگی (به عنوان مثال، هرگونه ارتباط به سرطان یا دیابت)
* نتایج آزمایش پزشکی
* تصویربرداری پزشکی
یک پزشک، متخصص تفسیر این اطلاعات و کشف معانی آنها است.
چرا شما مخالفت میکنید؟ این میتواند ناشی از یک احساس بیمنطق باشد. شاید شما فکر کنید که تپش قلبتان ناشی از استرسی نیست که پزشک به آن اشاره کرده است. یا شاید شما علامتی مانند خستگی را تجربه میکنید که میتواند معانی مختلفی از جمله کمکاری تیروئید یا افسردگی داشته باشد.
بیماران اغلب با پزشک خود مخالف هستند زیرا پس از خواندن مطلبی در اینترنت، مشکل خود را تشخیص داده و خود را متخصص میدانند. در حالی که اینها فقط یک نتیجه نهایی بوده و گاهی علائم در نظر گرفته نشدهاند.
گاهی اوقات این جستجوهای بیپایان گوگل واقعاً میتواند چیز خوبی برای پزشکان باشد. گاهی این اطلاعات میتوانند به یک پزشک گوارشی که در یک زمینه خاص متخصص نیست، مانند نوع نادری از یک بیماری قلبی، کمککننده باشد.
اما این اطلاعات همیشه هم مفید نخواهند بود. مثلاً زمانی که بیماران درباره مشکلشان اطلاعاتی را از اینترنت استخراج میکنند و از پزشک درخواست تجویز آزمایش خاص نامناسبی را دارند. اینجاست که همه چیز پیچیده میشود.
برای مثال، گاهی بیماران با دیدن یک گزارش در مورد نیش نوع خاصی از کنهها، مدام درخواست آزمایش خون برای تشخیص بیماری لایم را دارند. یا بعضی از آنها با تجربه یک کمردرد خفیف اصرار بر تجویز MRI از سوی پزشک دارند. این موضوع باعث تنش بین بیمار و پزشک خواهد شد و اگر بیمار اصرار زیادی داشته باشد، توانایی و قدرت پزشک در کمک به خود را از او خواهد گرفت.
همچنین در این مسئله، ممکن است خطری برای سلامت بدن وجود داشته باشد. برای مثال ممکن است فردی به تجویز سیتیاسکن شکمی پافشاری کند زیرا احساس وجود مشکل در کیسه صفرا را دارد. اما در این مسئله، سونوگرافی بهتر جواب میدهد.
درمان
پزشکان توصیه میکنند که درمان بر اساس علائم، شرایط و دستورالعملهای بهداشتی انجام شود. اما شما ممکن است با این درمان توصیه شده مخالف باشید زیرا:
شما درباره عوارض جانبی دارو شنیدهاید: برای مثال، داروهای ضدافسردگی با اختلال عملکرد جنسی ارتباط دارند. استفاده طولانی مدت از مهارکنندههای پمپ پروتون برای سوزش سردل با سطح پایین منیزیم و ویتامین B12 همراه است و خطر ابتلا به شکستگیهای لگن و عفونتهای بالقوه خطرناک مانند پنومونی و کلستریدیوم دیفیسیل، یک عفونت دستگاه گوارش، را افزایش میدهد.
نمیخواهید درمان را تحمل کنید: درمان استاندارد آپنه انسدادی خواب (مکث در خواب ناشی از راه هوایی مسدود شده) فشار هوایی مثبت مداوم، یا CPAP است، که شامل استفاده از وسیلهای است که در هنگام خواب جریان دائمی هوا را به سمت گلویتان میآورد. بسیاری از بیماران از اینکه بخواهند تمام شب را از آن استفاده کنند احساس ناراحتی میکنند.
شما اعتقادی به نیاز به آن درمان ندارید: به عنوان مثال، شما احساس میکنید که میتوانید خود را از جراحی جایگزینی زانو، با انجام عمل فیزیوتراپی و تزریق در زانو، بینیاز کنید.
شما در مورد عوارض نگران هستید: شاید پزشک توصیه میکند که پروستات بزرگ شده با جراحی درمان شود، که با عوارض جانبی مانند بیاختیاری و اختلال عملکرد جنسی همراه است.
فکر میکنید درمان دیگری وجود دارد که مؤثرتر یا ایمنتر است: شاید پزشک شما مهارکنندههای پمپ پروتون برای درمان سوزش سر دل را توصیه کرده است، اما شما میخواهید برای اولین بار با رژیم غذایی مشکل خود را کنترل کنید.
مخالفت با پزشک در مورد درمان، و نه پیروی از برنامه، میتواند خطرناک باشد. به عنوان مثال اگر فشار خون بالا دارید و دارو تجویز شده توسط پزشک را مصرف نکنید، ممکن است منجر به فشار خون حتی بالاتر و افزایش خطر سکته مغزی شود. درست همین موضوع در مورد عدم استفاده از CPAP یا سایر روشهای درمان (مانند قرار گرفتن قطعه مخصوص دهان) در آپنه انسدادی صادق است و عدم درمان خطر سکته مغزی را افزایش میدهد.
یافتن راه سازش
میتوانید در ابتدا با همکاری با پزشک، از مخالفها جلوگیری کنید. به این معنی که با پزشکتان صادق و روراست باشید و نگرانی و همه سوالاتتان را با او در میان بگذارید. میتوانید این کار را به صور زیر انجام دهید:
* علائم خود را یادداشت کنید و یک لیست را با خود به همراه داشته باشید. به این فکر کنید که چه چیزی علامت را بدتر یا بهتر میکند و چه زمانی از روز این نشانه (ها) بروز پیدا میکند.
* ذهنتان را باز کنید و هر نتیجهگیری که در خانه داشتهاید را رها کنید. حتی اگر احساس میکنید که این علائم به یک وضعیت خاص مربوط میشود، انعطاف پذیر باقی بمانید و منتظر اولین ایده پزشک باشید.
* نسخه چاپی از اطلاعاتی را که از اینترنت دریافت کردهاید و میخواهید با پزشک در میان بگذارید را با خود به همراه داشته باشید. مطمئن باشید که اغلب این اطلاعات از منابعی نامعتبر آمدهاند. اگر این اطلاعات ناشی از یک مطالعه پزشکی بررسی نشده یا نتیجه دستورالعملهای بالینی نیست، پس منبع آن معتبر نخواهد بود.
اگر هنوز هم با دکتر خود مخالف هستید، همیشه میتوانید از مشاوره دکتر دیگری کمک بگیرید. یک پزشک خوب نمیخواهد به سادگی یک بیمار را که مایل به دریافت نظر دوم است، خشمگین کند.
دریافت یک نظر دوم اغلب یک تشخیص اولیه را تأیید میکند. این کار به بیمار کمک میکند تا به راحتی با مسئله کنار بیاید.
گرفتن نظرات متضاد از پزشکان دیگر، میتواند برای بیمار چالش برانگیز باشد. اما در نهایت، این شمایید که برای درمان تصمیم میگیرید. مراقبتهای بهداشتی در اینجا برای خدمت به پزشک نیست. اینها برای خدمت به بیمار است.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید