یک پارچه نانوفیبر به ساکنان مناطق خشک کمک می کند از هوا آب آشامیدنی بسازند.

یک دستگاه برداشت آب هوا که سبک  است و با باتری کار می کند، قابلیت تولید  ۱۰ گالن آب از هوا را در یک ساعت حتی در مناطق خشک دارد.

 این پروژه به دانشگاه آرکان تعلق دارد و با استفاده از پلیمرهای «الکترو  اسپین» آب را از هوا بیرون می کشد.

این پلیمرها در مقیاس نانو هستند. همچنین نسبت سطح به حجم در این پلیمرها بسیار بیشتر از این نسبت در غشاهای مورد استفاده در دستگاه های تقطیر آب است.

شیوه معمول برداشت آب از هوا به وسیله مش های مه انجام می شود. این مش ها شامل ورقه ای مشبک از پلیتن است که بین دو قطب مثبت و منفی قرار دارد.

بخار آب روی فیبرهای کوچک متراکم می شود و وارد بطری های زیر این دستگاه می شود. این روش حتی در شرایط مرطوب نیز آب کمی تولید می کند.

 اما شینگ چونگ جاش وانگ از دانشگاه ارکان دراوهایو و گروهش ماده جدیدی ابداع کرده اند که آب بیشتری از هوا برداشت می کند.

 در سیستم جدید فیبرهای مقیاس نانو دور بخش هایی از گرافیت منبسط شده، می پیچیند تا سطحی وسیع برای تجمیع قطرات آب فراهم کنند. ازسوی دیگر گرافیت نیز سبب می شود هنگام فشردن یا گرم کردن مواد  آب از آنها خارج شود.

به گفته وانگ دستگاه های برداشت آب با کمک این نانوفیبرها می توانند روزانه تا۱۸۰ لیتر آب به ازای هر متر مربع تولید کنند.

حال آنکه سیستم های تجاری که اکنون در مراکش به کار گرفته شده اند، روزانه فقط ۳۰ لیتر به ازای هر متر مربع تولید می کنند.

نانوفیبرها علاوه بر استخراج آب از هوا گرد وغبار و باکتری را از آن جدا می کنند به عبارت دیگر آب قابل آشامیدن است.