طبق نتیجه‌ی پژوهش‌های سازمان جهانی بهداشت جهانی، "گلایفوسیت" Glyphosate که بیشتر در انواع نان و نیز تخم مرغ یافت می‌شود، در شیر مادرانِ استفاده کننده از این محصولات یافت شده و همین موضوع، خون نوزادان را نیز آلوده کرده و زمینه‌ساز بروز انواع بیماری‌ها می‌شود. ضمن این که استفاده از محصولات تراریخته، بزرگ‌ترین عامل ناقص ‌الخلقه به دنیا آمدن نوزادان نیز به شمار می‌رود.

چند سالی است که در کشور ما محصولات تراریخته، به یکی از پربحث‌ترین مسائل روز تبدیل شده است و همواره از گوشه و کنار، اخبار ضد و نقیضی درباره بی‌خطر بودن و خطرناک بودن این دسته از محصولات به گوش می‌رسد. آمارها و گزارش‌های جهانی نیز، آدرس درستی در باره محصولات تراریخته نمی‌دهند و هنوز هم به طور قطع، نمی‌توان در مورد آسیب‌زا بودن آن‌ها سخن گفت.

فاجعه‌ای در راه است

طبق گزارش‌های جهانی؛ محصولات تراریخته با دستکاری‌های ژنتیکی برای مقاوم سازی در برابر آفت‌ها همراه هستند و این موضوع می‌تواند به طرق مختلفی صورت پذیرد.

یکی از این روش‌ها که با واکنش‌ها و انتقادات فراوانی نیز مواجه بوده است؛ تزریق "گلایفوسیت" یا "رانداپ" (نوعی علف کُش) به محصولات کشاوری است. گلایفوسیت از فسفات، نیترات و دی اکسید کربن تشکیل می‌شود که از بین بردن آن از بافت گیاهان غیرممکن است و ورود آن به بدن انسان، زمینه‌ساز بروز بیماری‌های خطرناکی از جمله سرطان می‌شود.

طبق نتیجه‌ی پژوهش‌های سازمان جهانی بهداشت جهانی، "گلایفوسیت" Glyphosate که بیشتر در انواع نان و نیز تخم مرغ یافت می‌شود، در شیر مادرانِ استفاده کننده از این محصولات یافت شده و همین موضوع، خون نوزادان را نیز آلوده کرده و زمینه‌ساز بروز انواع بیماری‌ها می‌شود.

ضمن این که استفاده از محصولات تراریخته، بزرگ‌ترین عامل ناقص ‌الخلقه به دنیا آمدن نوزادان نیز به شمار می‌رود چرا که از ویژگی‌های خاص گلایفوسیت؛ مقاومت و ماندگاری آن در بدن انسان است به‌طوری که هنوز هم دفع کامل آن از بدن، به اثبات نرسیده است.

استفاده از علف ‌کُش‌ها در گیاهان تراریخته مقاوم به علف‌کش، باکتری‌های خاک را از بین می‌برند و روند تجزیه بقایای موجودات و تثبیت کربن و نیتروژن اتمسفری را با مشکل مواجه کرده و خاک را به یک توده فیزیکی بی‌‌خاصیت تبدیل می‌کنند.

انجمن تولید کنندگان سموم در این زمینه گفته است که گلایفوسیت عامل اصلی ابتلا به سرطان است که از طریق دام و خاک به انسان منتقل می‌شود. گلایفوسیت پس از اسپری بر روی گیاهان با آب از بین نمی‌رود، شواهد نشان می‌دهد در ادرار انسان، خون و حتی شیر مادران هم این ماده شیمیایی یافت شده است.(1)
 

آسیب‌های گلایفوسیت

در بسیاری موارد گزارش شده از سوی سازمان بهداشت جهانی؛ بسیاری از بذرها تحمل گلایفوسیت را نداشته و به همین علت، تزریق این ماده شیمیایی به محصولات کشاورزی از حساسیت ویژه‌ای برخوردار است. البته محققان این حوزه، سعی بر آن دارند تا با استفاده از روش‌های بیوتکنولوژی؛ بذرهایی تولید کنند که استقامت بیش‌تری در برابر گلایفوسیت داشته باشند.

در حال حاضر تقریبا 57% محصولات دستکاری شده ژنتیکی دارای ویژگی تحمل علف‏کش،15% مقاومت به حشره آفت و 28% دارای هردو صفت می‌باشند. به عبارتی در 85% این محصولات علف کُش استفاده می‌شود. علف کش اختصاصی این محصولات، گلایفوسیت نام دارد که از گروه آفات کش های ارگانوفسفره (نظیر مالاتیون و دیازینون) است. بذر دستکاری شده ژنتیکی شرکت مونسانتو به همراه علف کُش اختصاصی این شرکت با نام رانداپ (گلیفوسیت تقویت شده) تحویل کشاورزان می‌شود. صفات دیگر از جمله مقاومت به کم آبی و یا تحمل شوری فقط در سطح تحقیقات بوده و پس از 20 سال تجاری نشده اند.(2)
 

                                                     نمودار ارتباط بین عفونت روده و مصرف گلایفوسیت

باید توجه داشت که گلایفوسیت، یکی از عوامل اصلی سرطان کبد، سرطان کلیه، عفونت‌های روده، بروز بیماری پارکینسن، آلزایمر و... طی 20 سال اخیر بوده است.

راهکار

با توجه به آسیب‌های اجمالی که از گلایفوسیت بیان شد، پیشنهاد می‌شود که با تحت نظارت قرار دادن بیش از پیش محصولات کشاورزی و دام‌ها و نیز تایید سلامت آن‌ها توسط مسئولین وزارت بهداشت، سدی در برابر موج گسترده‌ی بیماری‌های احتمالی ساخته شود و با اعلام آمارها و گزارش‌های مربوط به نتایج استفاده از محصولات تراریخته در سراسر جهان، مردم را در استفاده از این محصولات آگاه سازند.

 

پی‌نوشت:
1. گلایفوسیت چیست؟ چه خطراتی دارد؟، شفا آنلاین
2. حقایق علمی درباره سم علف کش گلایفوسیت، وب سایت پایش