طبیعی ترین شکل خانواده، این است که هیچ عاملی جز مرگ نمی تواند پیوند زناشویی را بگسلد و میان زن و شوهر جدایی بیفکند. کوشش مصلحان جامعه به ویژه پیامبران خدا همواره بر این بوده که خانواده، نظامی مستحکم و پایدار باشد و هیچ عاملی نتواند این کانون سعادت را متلاشی کند.

در بیشتر موارد کانون گرم خانواده به دلیل عدم مهرورزی زن و شوهر به یکدیگر، نبود درک متقابل، عدم توجه به تفاوت های فردی و سایر موارد تبدیل به کانونی سرد می گردد و بیشترین آسیب های روانی-اجتماعی ابتدا گریبان فرزندان آن خانواده و سپس زن و شوهر می گردد.

در همین مسیر شناخت ویژگی ها و خصوصیات خانواده های خوشبخت می تواند مشعل فروزان هدایت برای خوانندگان گردد تا با الگو گیری از این نشانه ها و عمل به آنها، سمبل دیگری از نظام خانواده خوشبخت را فراهم سازند:

• در بین اعضای خانواده جمله ((به من چه)) یا ((به تو چه)) رد و بدل نمی شود؛ زیرا آنها به گفتگو و مشورت منطقی اعتقاد دارند و در مقابل مشکلات و مسائل همدیگراحساس مسئولیت می کنند.
• اعضای خانواده به یکدیگر اعتماد دارند و از این اعتماد سوء استفاده نمی کنند و اعتماد را از ویژگی های پایدار ازدواج موفق و خانواده های موفق می دانند.
• تا جایی که امکان دارد، با هم هستند و در میهمانی ها یا کار های مربوط به خانواده ها تنها شرکت نمی کنند. همدلی، همکاری، همفکری و هماهنگی را عامل بقای خانواده می دانند.
• با هم متحدند، در مسائل مختلف با گفتگو و مشورت به تفاهم می رسند، سعی می کنند اگر بدفهمی به وجود آمد، آن را درونشان-بدون این که کسی بفهمد- حل کنند.
• از سلیقه و عقیده یکدیگر آگاهند و به آن احترام می گزارند.
• شرم بیجا ندارند؛ یعنی خواسته های طبیعی خود را بدون نگرانی یا خشونت ابراز می کنند.
• به حریم یکدیگر احترام می گزارند و از حدود مشخص خود فراتر نمی روند.
• نگران سلامت روحی و جسمی یکدیگرند و از هم مراقبت می کنند و چنانچه مشکلی به وجود آید، در حل آن بسیار می کوشند.
• در بیشتر اوقات لحظات خوشی را که با یکدیگر بوده اند، مرور می کنند و دنبال خاطرات تلخ نیستند. دوست دارند همیشه در خوبی و شادی و نشاط زندگی کنند.
• برای خویشاوندان و همسایه های خود اهمیت قائل اند و پذیرای فامیل یکدیگر هستند.
• از وضعیت مالی یکدیگر خبر دارند و چیزی را از یکدیگر پنهان نمی کنند. صرفه جویی و پس انداز کردن جزو برنامه های اقتصادی خانواده های خوشبخت است.
• برای رشد یکدیگر تلاش می کنند و زمینه پیشرفت خانواده را فراهم می آورند.
• اعضای خانواده به هم افقی نگاه می کنند نه عمودی؛ یعنی هیچ کس خود را برتر از دیگری و در مقام قدرت نمی بیند و دیکتاتوری و زور و قدرت طلبی بر محیط آنان حاکم نیست.
• همه احساس می کنند که موفق، پیروز و امیدوارند و خود را در زندگی برنده می دانند.
• در کنار هم احساس امنیت و آرامش می کنند، نه ترس و اظطراب یا تنش و درگیری.
• علاقه و عشق و محبت و صفا و یکدلی خود را هم در رفتار و هم در گفتار به یکدیگر ابراز می کنند.
• از یکدیگر انتظار بیجا و توقع نامناسب ندارند.
• اگر مشکلی پیش آید، به راه حل فکر می کنند و در پی مقصر و گناهکار نیستند و به یافتن علت و ریشه یابی آن مشکل می پردازند و راه حل منطقی عرضه می کنند.
• هر یک از دو طرف پیوسته به فکر خوشحال کردن و راضی نگه داشتن دیگری است.
• زن و شوهر برای همدیگر زندگی می کنند: اول خود، بعد دیگران. زندگی آنان برای بچه ها یا ترس از طلاق و حرف مردم نیست.
• زن و مرد هر روز به دنیای اختصاصی یکدیگر نزدیک می شوند و به مسائل خصوصی و زندگی دیگران کار ندارند.
• با درخواست های یکدیگر برخورد مناسب و منطقی دارند.
• زن و مرد در کنار یکدیگرند، نه رو در رو و رقیب هم. رفیق اند و واکنش منفی از خودشان نشان نمی دهند.
• خانواده های خوشبخت تلاش دارند فرزندان خوب و سالم و خوشبختی به جامعه تحویل دهند.
• زن و شوهر خوشبخت به حریم خصوصی یکدیگر احترام می گزارند.