مناظره امام باقر(ع) با هشام بن عبدالملک
در سال 106 هجری که هشام بن عبدالملک به عزم حج به مکه رفت، روزی پس از أداء مناسک حج در مسجد الحرام، حضرت امام باقر ـ علیهالسّلام ـ را دید که در مسجد جلوس فرموده و اطراف او را گروهی انبوه از مسلمین گرفتهاند و پرسشها و مسائل خود را از آن حضرت میپرسند و پاسخ میشنوند و مردم نسبت به او کمال ادب و خضوع و احترام را دارند.
هشام از «سالم» مشاور خود پرسید «این مرد کیست که تا این حدّ مورد احترام مردم است.»
گفت «این مرد ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین ـ علیهالسّلام ـ است و مردم فریفته و دوستدار او هستند.»
هشام که آتش حسد در وجودش شعلهور شده بود به او گفت «برو و از او بپرس مردم در روز قیامت که پنجاه هزار سال طول میکشد، چه میخورند و چه میآشامند تا زمانی که نوبت حساب آنها برسد.»
سالم در جمع مردم نشست و سؤال را پرسید.
حضرت ابی جعفر ـ علیهالسّلام ـ به او فرمود
«یحْشُرُ النّاسُ علی مثل قرصه البدْر النَّقی فیها أنهار متفجّره ، یأکلونَ و یشربونَ حتّی یفرغ من الحسابِ»
یعنی «در آن روز مردم از نان « حواریون» که آب گوارا در آن هست میخورند و میآشامند تا از حساب فراغت یابند.» سالم برگشت و سخن امام ـ علیهالسّلام ـ را به هشام باز گفت.
هشام اندیشید که شاید بتواند بر ابوجعفر ـ علیهالسّلام ـ غالب شود ، لذا گفت «برو و سؤال کن در آن غوغا و هول هیبت چگونه میل به خوراک پیدا میکنند؟»
«سالم» باز آمد و سؤال را مطرح کرد.
حضرت در پاسخ فرمود «فِی النّارِ أشْغَل یشغلُو عَنْ أنْ قالوُ «أفیضوا عَلَینا مِن الماء أو ممّا رَزَقَکمُ اللهُ»[1]
اشتغال اهل آتش، از آتش بیشتر است از اشتغال اهل محشر به هول و هیبت حساب؛ با این وجود کسانی که در جهنم و در میان آتشند، به فکر خوردن و آشامیدن هستند و میگویند
«به ما دهید از آب از آنچه به شما روزی شده.»
شام با شنیدن این پاسخ سر به زیر انداخت و خاموش شد.[2]
--------------------------------------------------------------------------------
پی نوشت:
[1] . سوره اعراف آیه 50.
[2] . احتجاج طبرسی،ج1 ،ص 176 ـ بحار الانوارج 11ـ ناسخ التواریخ 1ص 501.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید