نه به دريا رفته بود
نه به ساحل
پا روی عصرهای نيامده در باد
آن وقت ها کنار ساحل
کنار درخت کوچک به
کلبه ای به سبک بهار ديده بودم
زنی مو بلوطی را و
کودکی
دوباره که آمدم
کودک به دريا رفته بود
کلبه ای لبريز خوابهای زمستانی بود و
زنی سپيد موی
که روی شن های مرطوب ساحل
با خطی شکسته
نوشته بود قايق
و گريسته بود
و مدتی گريسته بودم
و بعد که مدتی گريسته بودم
ديدم
که درخت کوچک به را
به تر ديدم