برای خوشبختی واقعی، ملاک‏ها و معیارهای مختلفی ارائه شده است؛ ولی به طور کلی میتوان گفت خوشبختی واقعی زمانی حاصل میشود که انسان در ارتباط با چهار موضوع زیر درست عمل کند: 1. رابطه با خود؛ 2. رابطه با خدا؛ 3. رابطه با دیگران؛ 4. رابطه با طبیعت و دیگر اشیا. اولاً، خود و تواناییها و نقاط ضعف و قوت خود را درست بشناسد (شناخت و درک صحیح، مطابق با واقع و منصفانه و بدون افراط و تفریط). ثانیا، رابطه با خدا را حفظ کند و او را به عنوان کمال مطلق بداند و به سخن حق در زندگی پایبند باشد و حقوقی که خالق هستی بر انسان دارد، ادا کند. ثالثا، رابطه‏اش را با دیگران، بر طبق اصول عقلانی و شرع شکل دهد؛ یعنی رابطه با پدر و مادر، همسر و فرزند، فامیل و نزدیکان و دیگر انسان‏ها را بر اساس اصول شناخته شده و نیز محبت و دلسوزی و احترام متقابل، حفظ کند. رابعا، به وظیفه‏اش نسبت به طبیعت و محیط اطراف خود متعهد باشد که توضیح آن در این مقال نمیگنجد. آنچه در ابتدای زندگی مشترک و روابط زن و شوهر با یکدیگر باید مد نظر قرار گیرد و میتواند مایه خوشبختی یکدیگر شود عبارت است از: 1. بیشترین بهره‏برداری، از حداقل امکانات؛ 2. توجّه به نقاط قوت و امکانات موجود و نیز نقاط ضعف و کمبودها؛ 3. رعایت اصول و ارزش‏های اخلاقی، صداقت، اعتماد به یکدیگر و... 4. دلسوز بودن نسبت به همدیگر و تلاش در جهت از بین بردن کاستیها و ضعف‏های یکدیگر؛ 5. داشتن توافق و هم فکری و آمادگی کوتاه آمدن در موارد اختلافی در وجود هر دو؛ 6. نگاه مثبت به آینده، برای رسیدن به وضعیت مطلوب با همکاری همدیگر و به دور از یأس و ناامیدی و افسوس خوردن از گذشته؛ 7. پذیرفتن یکدیگر، همان گونه که هستیم. خلاصه مطلب، ارکان سعادت و خوب زندگی کردن از نگاه اسلامی چهار چیز است که در سوره شریفه «عصر» آمده است:یک - ایمان به عنوان زیربنا و مبدأ پیدایش زندگی سالم و سعادت بخش «الا الذین آمنوا».دو - عمل صالح به عنوان تداوم و تضمین کننده راه خوشبختی «و عملوا الصالحات».سه - توصیه به حق، به عنوان گسترش بخشی عدل، صدق، صفا، رفتارهای پسندیده در جامعه و اعتمادسازی عمومی در میان افراد مردم «و تواصوا بالحق».چهار - توصیه و تأکید به «صبر و استواری» به عنوان عامل محوری در پیمایش سیر تکامل و تعالی جامع زندگی مادی و معنوی و ناامید نشدن از تلاش و حرکت و نیز مغرور نگشتن از نعمت هایی که آدمی از آن بهره مند است و خلاصه این که همه توفیق ها و توکل هایش از خدای بزرگ و بر او بداند «و تواصوا بالصبر». در غیر این صورت (به جز دانستن این چهار رکن قرآنی) زندگی جز خسارت و خطر نخواهد بود که در آغاز همین سوره با تأکید هشدار داده شده است «والعصر ان الانسان لفی خسر» به هر حال برای رستگاری و سعادت او جهان انسان راهی جز پاسخ به ندای خدا و رسولش که در سوره مبارکه انفال آیه 24 آمده است، وجود ندارد «یا ایها الذین آمنوا استجیبوا لله و للرسول اذا دعاکم لما یحییکم؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! دعوت خدا و پیامبر را اجابت کنید هنگامی که شما را به سوی چیزی می خوانند که شما را حیات می بخشد...»و در رتبه بعدی پیدایش ایمان و بروز عمل صالح می باشد که - به تعبیر قرآن کریم - حیات طیبه (یا زندگی مطلوب) قطعی خواهد شد: «من عمل صالحا من ذکر او انثی و هو مؤمن فلنحینیه حیوه طیبه و لنجزینهم اجرهم باحسن ماکانوا یعملون؛ هر کس کار شایسته ای انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالی که مؤمن است او را به حیاتی پاک زنده می داریم و پاداش آنها را به بهترین اعمالی که انجام می دادند خواهیم داد» (نحل، آیه 97).