آزمایش بوهای گوناگون

انواع گوناگونی از بوها، هم در درون منزل و هم در بیرون از آن وجود دارد. این فعالیت فرصتی را برای کودک پدید می آورد تا شامه ی خود را فعال سازد، هم چنین کشف نماید که چه تعداد بو را می تواند در داخل و بیرون از منزل تشخیص دهد. این فعالیت هم چنین میزان آگاهی کودک را از تنوع بوها در محیط اطرافش افزایش می دهد. و تشخیص و تیزی در حواس او را تقویت می کند .

روش اجرا

1- با کودکتان در منزل قدم بزنید و از او بخواهید تا شامه اش را به کار گیرد و هر زمان که چیزی را بو کرد به شما اطلاع دهد.

2- سعی کنید هر یک از بوها را با کودک مورد شناسایی قرار دهید. سپس با هم دیگر درباره ی هر کدام از بوهای فوق گفت و گو کنید.

3- همین فعالیت را در بیرون از منزل تکرار کنید.

4- با کودکتان درباره ی هر کدام از بوها گفت و گو کنید و بوهای داخل منزل را با بوهای بیرون از منزل مورد مقایسه قرار دهید.

"توصیه های برای انجام پیش رفته تر این بازی"

حساسیت نسبت به بوها می تواند خسته کننده شود. به عبارت دیگر شامه ی ما خسته شود. این مسئله می تواند در هنگام قدم زدن اتفاق بیفتد. راجع به این مسئله صحبت کنید. برخی بوها، از بوهای دیگر دوام بیش تری دارند. به عبارت دیگر بویشان بیش تر باقی می ماند. یک گل، برای مثال گل قاصدک یا گل یاس در دستتان قرار دهید و دستتان را به حالت مشت نگه دارید. پس از گذشت چند دقیقه، مشتتان را باز کنید و گل را بردارید. ملاحظه کنید چه مدت زمانی بوی آن گل در دستتان باقی خواهد
ماند؟از کودکان بخواهید تا حدس بزنند که چه کسی می تواند پشت در باشد و علت مراجعه او و کارش چه می تواند باشد . او در این بازی با نقش ها و کارکرد آنها آشنا می شود.

وسایل مهد کودک

بازی گوش کردن

سه چیز (شیء) را انتخاب کرده و آن ها را روی میز قرار دهید. برای مثال یک کتاب، یک زنگ، یک اسباب بازی

سه کودک را انتخاب کنید تا هر کدام از آن ها یک شیء را بردارد.

بپرسید کتاب کجاست؟ کودکی که آن را انتخاب کرده، بایستی پاسخ دهد، آن این جاست.

بپرسید زنگ کجاست؟ کودکی که آن را انتخاب کرده بایستی پاسخ دهد، آن این جاست.

بپرسید اسباب بازی کجاست؟ کودکی که آن را انتخاب کرده بایستی پاسخ دهد، آن این جاست.

این توالی را چند بار تکرار کنید، سپس بازی را آغاز کنید.

سؤالاتی را با آهنگ صدایی متفاوت (با صدایی بلند، با صدایی آهسته، به صورت پچ پچ، با صدایی تودماغی) بپرسید.

کودکان از این بازی لذت خواهند برد و طریقه های دیگر برای تغییر صدای خود در نظر خواهد گرفت. این بازی خلاقیت را در کودک تقویت می کند و یاد می گیرد که به طرق دیگری نیز می توان با دیگران ارتباط برقرار کرد و صحبت نمود .

بازی زنگِ در

کودکان را به صورت دایره شکل دور هم بنشانید و شعر زیر را برایشان بخوانید:

دینگ، دانگ، دینگ، دانگ چه کسی در می زنه؟ دینگ، دانگ، دینگ، دانگ . چه کسی پشت دره؟

از کودکان بخواهید تا حدس بزنند که چه کسی می تواند پشت در باشد و علت مراجعه او و کارش چه می تواند باشد . او در این بازی با نقش ها و کارکرد آنها آشنا می شود.

موزه ی کوچک

وسایل مورد نیاز

جعبه ی بزرگ مقوایی خالی، 24 جعبه کوچک هم اندازه

مجموعه ای از اشیایی که مورد علاقه ی شما و کودکتان باشد، از قبیل: سنگ ها، بذرها، چرم، صدف ها، پوست درخت و غیره.

روش اجرا

1- جعبه های مقوایی مربع شکل هم اندازه تهیه کنید و درپوش جعبه ها را با قیچی ببرید و آن ها را کنار هم قرار دهید.

2- برای استحکام بیش تر جعبه ها، آن ها را با استفاده از یک ماشین دوخت به هم منگنه کنید.

3- وقتی که جعبه ها به هم منگنه شدند و به شکل یک جعبه ی بزرگ به طبقات مختلف درآمد، جاهای خالی را با استفاده از نمونه هایی که جمع آوری کرده اید، پر کنید.

4- نمونه ها را برچسب گذاری کنید، برچسب ها می تواند نام نمونه هایی باشد که جمع آوری کرده اید.

5- با کودکتان درباره ی این اقلام صحبت کنید. سپس به آن ها اجازه دهید برای اکتشاف و یادگیری از این موزه ی کوچک دیدن کنند. بطری های پلاستیکی شفاف برای نگه داری چیزهای شکستنی ظریف مناسب هستند. برگ درختان را می توانید در داخل یک کتاب قطور، صاف و خشک کنید و با استفاده از یک ورق نازک نایلونی (سلفن) روی آن را بپوشانید. اشیای این موزه را می توان به روش های مختلف از قبیل رنگ، بافت یا شکل آن ها دسته بندی و طبقه بندی کنید. سپس کودکان را در فرآیند شناسایی اشیا با استفاده از کتاب های علوم و کتاب های راهنمای دیگر سرگرم کنید.

تجهیزات مهد کودک

نقش همبازی ها در رشد شخصیت کودک   

در عین حال که وجود رابطه ای صمیمی و همبازی شدن با بزرگسالی مهربان برای ایجاد احساس اعتماد و ارزش، رفع نیازمندی ها، پاسخ به پرسش ها و حل مشکلات کودک الزامی است، کنش متقابل با کودکان دیگر نیز در این فرایند نقشی عمده بازی می کند...

 همسالان و همبازی ها در شکل گیری شخصیت، رفتار اجتماعی، نظام ارزشی و نحوه نگرش های یکدیگر دخالت دارند.
کودکان به وسیله سرمشق دهی و سرمشق گیری در مورد اعمالی که تقلید کردنی است و با ارزشیابی فعالیت های یکدیگر و بازخوردی که به یکدیگر می دهند، در همدیگر تاثیر می گذارند.
کودکان بسیاری از مهارت های اجتماعی را از راه کنش متقابل یکدیگر یاد می گیرند. آنان می آموزند که چگونه چیزی بدهند و چیزی بگیرند؛ در فعالیت های دسته جمعی شرکت کنند؛ از جنب و جوش و تماشای دیگران لذت ببرند؛ احساسات دیگران را درک کنند؛ توانایی های خود را ارزیابی کنند؛ اعتماد به نفس کسب کنند و به تدریج از خانواده مستقل ، و با جامعه سازگار شوند.
مراحل رشد و تکامل کودکان در انتخاب همبازی

(6 تا 8 ماهه)

کودکان 6 تا 8 ماهه بیشتر با محیط بازی شان سرو کار دارند تا اسباب بازی یا همبازی خود. در این دوره معمولاً، بهکودکان دیگر توجه نمی شود. هنگامی که تماس با کودک دیگر به وجود می آید، اگر این تماس دوستانه باشد، چیزی بیش از لبخند زدن، یا احتمالاً گرفتن کودک دیگر دیده نمی شود. و وقتی برخورد پرخاشجویانه ای به وجود آید، بیشتر به صورت کلی ظاهر می شود که ممکن است به شکل تلاش در گرفتن اسباب بازی از دیگری بروز کند.

(9 تا 13 ماهه )

کودکان، از 9 تا 13 ماهگی، بیشتر به اسباب بازی توجه دارند تا همبازی.
از آن جا که کودکان در این دوره به اسباب بازی خیلی اهمیت می دهند، به دعوا بر سر آنها با کودکان دیگر گرایش دارند. بر خلاف مشاجرات قبلی، دعوا شخصی تر می شود، هر چند باز هم اسباب بازی بیش از همبازی مرکز توجه است؛ یعنی هنوز خصومت واقعی به میان نیامده است.
معمولاً کودکان کوچک تر تمایل دارند به تنهایی بازی کنند و هنگامی که با اسباب بازی های خود مشغول هستند، نظارت شخصی بزرگسالان که آنان را دوست دارد، برایشان لذت آور است.

(14 و 18 ماهه)

کودکان بین سنین 14و 18 ماهگی طرز تلقی خود را نسبت به همبازی های شان تغییر می دهند و چون نیازهای مربوط به اسباب بازی تا حدود زیادی ارضا می شوند، مشاجرات با دیگران نیز کاهش می یابد.

(19 تا 25 ماهه)

برای کودکان 19 تا 25 ماهه اسباب بازی و همبازی ها اهمیت بیشتری می یابد و ارتباط اجتماعی بیشتر می شود.کودکان، برای انطباق با وضع همبازی شان، رفتار خویش را تغییر می دهند.

کلبه کودک

(دو تا سه ساله)

کودکان دو تا سه ساله، معمولاً دوست دارند در نزدیکی یکدیگر بازی کنند و هر کدام با اسباب بازی ها و کارهای خودشان مشغول باشند. در حقیقت، تمایل دارند که به تنهایی و در میان جمع کودکان بازی کنند. در این مرحله (دو تا سه سالگی) تمایلی به سهیم کردن دیگران در اسباب بازی هایشان ندارند؛ چون هنوز مفاهیم قرض دادن و حس مالکیت در آنان به خوبی شکل نگرفته است و از سوی دیگر می ترسند که دیگران اسباب بازی هایشان را بشکنند و یا خراب کنند.

(چهار ساله)

کودک چهار ساله دلش می خواهد با دیگران معاشرت کند، ولی هنوز آماده نیست مشکلاتی را که میان او و همبازی اش به وجود می آید حل کند و حتماً باید بزرگ تران در این کار دخالت کنند. کودکان چهار ساله بیشتر تمایل دارند با چهار سالگان بازی کنند.
آنان به گفت وگوهای دور و درازی می پردازند و نقشه های طویلی می کشند و اغلب میانشان نزاع در می گیرد و آخر کار خود را حق به جانب می پندارند.

(پنج و شش ساله)

کودک، از پنج و شش سالگی به بعد، می تواند همبازی مناسبی برای خود پیدا کند. در ابتدای این مرحله، کودک معمولاً ستیزه جو و به هنگام بازی خود خواه است. اما نباید اجازه داد این صفات جزو خلق وخوی همیشگی آنان بشود. لازم است کم کم راه و روش سلوک و سازش با بچه های دیگر را یاد بگیرند. آنان وقتی با همدیگر بازی می کنند، با هم حرف می زنند و اغلب به کمک هم در بازی ادامه می دهند. آنان، با کارهای مشترکی که انجام می دهند، تجاربی را از یکدیگر می آموزند و فواید همکاری و کارهای مشترک را درک می کنند.