جشن‌های نیمه شعبان بهانه‌ای می‌شود تا عده‌ای از سیم‌کشی و برق غیر مجاز استفاده کرده و با برق دزدی چراغانی درست کنند؛ آن هم برای امامی که به اسراف هیچ رضایتی ندارد؛ گویا نمی‌داند و نمی‌بیند.

نیمه شعبان که می‌رسد همه در تب ‌و ‌تاب عاشقی می‌افتند و می‌خواهند برای جشن میلاد امام عصرشان سنگ تمام بگذارند. روزی که باید در آن شاد بود و شادی کرد. روزی که باید در آن به زیباترین میلاد روزگار اندیشید و از خود پرسید چرا در این سال‌های طولانی، بدون ظهورش جشن میلادش را می‌گیریم. تلخ است اما باید باور کنیم که در این پازل 1184 قطعه‌ای غیبت، ما هم نقش داشته‌ایم؛ نشانه آن همین جشن میلادها!
 

از برق دزدی تا ازدحام های آزار دهنده

همه زندگی مؤمن باید شفاف باشد؛ به ویژه بحث حق الناس. مطلبی که اصلاً نمی توان از آن گذشت. ولی جشن‌های نیمه شعبان بهانه‌ای می‌شود تا عده‌ای از سیم‌کشی و برق غیر مجاز استفاده کرده و با برق دزدی چراغانی درست کنند؛ آن هم برای امامی که به اسراف هیچ رضایتی ندارد؛ گویا نمی‌داند و نمی‌بیند.[1]

بعد از برق، نوبت به سدّ معبر می رسد. ترافیک های کلافه کننده، ازدحام های غیر ضروری و البته جانمایی های غلط. چیزی که اگر در روزی دیگر باشد هیچ اشکالی ندارد ولی در نیمه شعبان باعث سخنان بد و بی راه بسیاری به ساحت خدا و اسلام و اهل بیت می شود. می توان پخش تبرکی ها را به معابر کم تردد کشاند؛ تا بهانه آن گزافه گویی ها گردن ما نباشد!

شادی با چاشنی بی‌حرمتی

چند سالی است که به بهانه برگزاری جشن‌های نیمه شعبان، دست به ابتکارها و نوآوری‌هایی زدیم از جنس بی‌حرمتی به آن امام بزرگ و بزرگوار! چیزی که بیشتر شبیه برگزاری کنسرت است تا برپایی میلاد امام مهدی(عج). جشن‌هایی که با محوریت بند و بیل موسیقی شکل گرفته و اگر خیلی اهل مراعات باشند به مجاز آن قناعت می کنند؛ تا شاد باشند.

واقعاً مولای ما کجا به اینها رضایت دارد؟ خنده دار، جمع کردن پول برای خرج همین غناها و موسیقی‌هاست. پولی که پرداخت آن را امام مهدی(عج) حرام دانسته و ما بی‌توجه به این سخن، برای گوینده آن جشن می‌گیریم![2]

جشن با پول های ناپاک

حتی وقتی سخن از جشن های نیمه شعبان می رسد؛ عده ای هستند که به جای پرداخت واجبات مالی، دنبال این مستحبات می افتند. برای امامی که افراد بدون خمس را لعنت کرده، با پول های ناپاک جشن می گیرند.[3] این هم می تواند از عجائب دیگر این جشن ها باشد. جشن هایی برای طولانی تر کردن غیبت!

خود حضرت صاحب الزمان(عج) فرمودند که ما پول های شما را می گیریم تا آنها را پاک کنیم و اگر کسی این را نمی خواهد؛ نخواهد که جزای او جهنم است.[4] ولی ما نه برای این امام زمان، بلکه برای امام زمان ساخته و پرداخته و متولد شده در ذهن خود جشن گرفته و شادی می کنیم.

جشن می گیریم آن طور که بخواهیم

و باز حضرت امام مهدی(عج) فرمودند که در پیش آمدها و مشکلات و مسئله ها به سراغ علما و راویان حدیث برویم.[5] چقدر خوب می شد با عمل به این دستور، برای برپایی جشن های خیابانی با چاشنی ابزار آلات موسیقی، استفتائی از مرجع تقلیدمان می کردیم. چقدر خوب بود می دیدیم که این شاگردان مهدوی خود برای آقایشان امام زمان(عج) چگونه جشن می گیرند تا به تأسی از آنان ما هم جشن می گرفتیم. گویا انگار برخی از بانی‌‎های این جشن‌ها اصلا تقلید و مراجع محترم تقلید را قبول ندارند و باز جشن می‌گیرند. جشن‌هایی که انتظار دارند نشانه عشق آنها باشد به مولایشان در حالی که در آن کارهایی مخالف با خواسته امامشان انجام می‌دهند؛ مگر عمل اثبات عشق نکرده و این چه عشقی است که با نافرمانی و عصیان پیوند خورده است؟![6]
 

با ذره بین به دنبال اهل نماز

در اینگونه جشن‌های شیطان شاد کن! باید با ذره‌‎بین دنبال اهل نماز بگردیم. جشن‌هایی که از مساجد و حسینیه‌ها فاصله گرفته و در فضایی باز و همراه با اختلاط دختر و پسر، شکل می‌گیرد. جشن‌هایی که در آن از اقامه نماز مغرب و عشاء خبری نیست و آنقدر طول می‌کشد تا نماز صبح هم قضا شود. مگر نه اینکه حضرت فرمودند این نماز است که بینی شیطان را به خاک می‌کشاند[7]؛ چرا پس اینگونه جشن می‌گیریم؟

فقط شعر و شور کافی نیست

مگر نفرمودند که در مجالس خود ذکر فضیلت های ما را بگویید؟ پس چرا در این جشن های خیابانی و محفل های محله ای جایی برای یک سخنران دیده نشده؟ چرا زمانی را برای شعور مهدوی اختصاص ندادیم؟ چرا دقایقی را وقف بیان آیات قرآن در تفسیر و تبیین علل غیبت و لوازم ظهور نکردیم؟ آری فقط شعر و شور کافی نیست؛ بلکه دین ما، آیین عقلانیت و معرفت است؛ آیین تعقّل و تفکر و چه شبی برای اندیشیدن بهتر از شب نیمه شعبان و جشن میلاد امام عصر؟!
 

سخن پایانی و راهکار

راهکار را باید از خود امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) پرسید و خواست. حضرت در سخنی نورانی فرمودند: «قصد و نیت های خود را به ما ، با دوست داشتن به راه و روشی درست و روشن همراه كنيد.»[8] این یعنی نه تنها کارهای حرام، بلکه کارهای شبهه ناک هم باید در این جشن بزرگ ترک شود. این سخن یعنی مجلسی بگیریم آنگونه که بتوانیم صاحب مجلس را در آن دعوت کنیم و منتظر حضور خود امام در آن محفل باشیم؛ او که هر لحظه و همیشه ما را می بیند و بی راه نیست که در جشن میلادش انتظار بیشتری از ما داشته باشد؛ کارهایی که ما را به حضرتش نزدیک کرده؛ نه دور کند.

پی نوشت:

1- امام مهدى عليه السلام: إنّا يُحيطُ عِلمُنا بأنبائِكُم و لايعَزُبُ عَنّا شَى ءٌ مِن أخبارِكُم؛ ما از همه خبرهاى شما آگاهيم و چيزى از خبرهاى شما از ما پنهان نيست .[تهذيب الأحكام‏، شیخ طوسی، ص37]
2- امام مهدى عليه السلام: ثَمَنُ الْمُغَنِّيَةِ حَرامٌ؛ ستمزد اهل غنا حرام است.[ كمال الدين و تمام النعمة، شیخ صدوق، ج2، ص485]
3- امام مهدى عليه السلام : لَعْنَةُ اللّه ِ وَ الْمَلائِكَةِ وَالنّاسِ أجْمَعينَ عَلى مَنِ اسْتَحَّلَ مِنْ أمْوالِنا دِرْهَماً؛ لعنت خدا و فرشتگان و تمام مردم جهان بركسى باد كه درهمى از اموال ما را حلال بداند. [الاحتجاج، شیخ طبرسی، ج2، ص480]
4- امام زمان عليه السلام: وَ أمّا أمْوالُكُمْ فَلانَقْبَلُها اِلاّ لِتَطْهُرُوا فَمَنْ شاءَ فَلْيَصِلْ وَ مَنْ شاءَ فَلْيَقْطَعْ فَمـا اتـانَا اللّه ُ خيْرْ مِمّـا اتـاكُمْ؛ اما اموال شما ما آنها را فقط براى اين مى پذيريم كه شما پاكيزه شويد، پس هر كس بخواهد ـ كه پاك شود ـ برساند و هر كس مايل است قطع كند، پس آنچه خدا به ما عطا فرموده است بهتر و برتر است از آنچه به شما داده است.[کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص484]
و فرمودند: وَمَنْ أكَلَ مِنْ أمْوالِنا شَيْئاً فَإنَّما يَأكُلُ فى بَطنِهِ ناراً وَ سَيَـصْلى سَعـيراً؛ کسى كه از امـوال ما چـيزى بخـورد همانند اين است كه آتش را مى خورد و به زودى به جهنم خـواهد رسـيد.[همان، ص521]5- حضرت مهدى عليه السلام: وَأمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعُوا فيها إلى رُواةِ حَديثِنا فَإنَّهُمْ حُجَّتى عَلَيْكُمْ وَ أنَا حُجَّهُ اللّه ِ عَلَيْهِمْ؛ امّا در رخدادهايى كه پيش مى آيد به راويان احاديث ما مراجعه كنيد، كه آنان حجّت من بر شما هستند و مـن حـجّت خــدا بـر آنـانـم. .[همان، ص484]
6- حضرت مهدى عليه السلام: أما سَمِعْتُمْ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ يَقُولُ: يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنوا اَطيعُوا اللّه َ وَ أطيعُوا الرَّسولَ وَ اُولُو الأمْرِ مِنْكُمْ. هَلْ أمرٌ إلاّ بِما هُوَ كائِنٌ إلى يَوْمِ القيامَةِ؛ آيا شنيديد كه خداوند بزرگ فرمود: اى كسانى كه ايمان آورديد از خدا و رسول و صاحبان فرمان برخود پيروى و فرمانبردارى كنيد، آيا مقصود اين نيست فرمانى كه تا روز قيامت پا برجاست؟[همان، ص487]
7- امام مهدى عليه السلام: فَمَا أَرْغَمَ أَنْفَ‏ الشَّيْطَانِ‏ أَفْضَلُ مِنَ الصَّلَاةِ فَصَلِّهَا وَ أَرْغِمْ أَنْفَ‏ الشَّيْطَان‏؛ پس چه چیزی بینی شیطان را مانند نماز به خاک می مالد؟ پس نماز بخوان و بینی شیطان را به خاک بمال.[همان، ص520]
8- امام مهدى عليه السلام : إجعَلوا قَصدَكُم إلَينا بِالمَوَدَّةِ عَلَى السُّنَّةِ الواضِحَةِ؛ قصد و نیت های خود را به ما ، با دوست داشتن به راه و روشی درست و روشن همراه كنيد .[الغیبة، شیخ طوسی، ص286]