تلاش های شبانه روزی و پول های که بابت خرید جهیزیه صورت گرفت همه فقط برای یک برق زدن و به چشم آمدن مارک آن در یک روز و در نهایت پلمپ شدن شان در کابینت های خانه است. بلور و چینی، لوازم برقی و فرش و..همه از بهترین نوع آن نیز در ایران تولید می شود که آن ها هم می توانند سال ها در کمد باشند و بگوییم چندین سال است آن را داریم اما خراب نشده اند. پس بهتر نیست با خرید یک جهیزیه ایرانی خانه ای ایرانی بسازیم و با این کار یک عروسی شادمانه برای اقتصاد داخلی بگیریم؟!

 در بازه زمانی عقد تا عروسی، زمان تحقیق و تفحص در حوزه شناسایی بهترین کالاها و مارک ها برای خرید جهیزیه است. از دختر خاله سه ساله تا عمه 90 ساله هر کدام نظراتی درباره مارک های مختلف لوازم خانه و آشپزخانه که کدام خوب و کدام خوب نیست ارائه می دهند.

از سوی دیگر پرس و جو از اینکه کدام برند معروف تر است و قیمت آن یکی چقدر است، فکر اکثر قریب به اتفاق خانواده ها این شده که می خواهیم پول بدهیم پس یک جنس خارجی خوب بخریم که عمری کار کند. و طرف دیگر ماجرا فقط کیفیت بالای این اجناس بیگانه زاده نیست بلکه در چشم کردن و پُز و کلاس در مقابل قوم شوهر نیز می باشد. در دورهمی های فامیلی ها هم می گویند"ما از بچگی بین لوازم خانگی خارجی بزرگ شدم، برای جهیزیه هم اگر از خود اون کشورها نریم وسیله بخریم سفارش میدیم بیارند برامون".

در اين ميان اغلب نام برندهاي مختلف خارجي است كه از گوشه و كنار به گوش مي‌رسد. در نتيجه آنها كه دستشان به دهنشان مي‌رسد بدون هيچ ترديدي سراغ همين برندهاي دهان پركن مي‌روند تا به‌خيال خود دخترشان را با سربلندي هرچه بيشتر راهي خانه‌بخت كنند! اما وقتي خانواده‌اي كه البته مشكل مالي هم ندارد، قيد خريد اجناس خارجي را بزند، اين سؤال پيش مي‌آيد كه چرا دست روي وسايلي گذاشته‌اند كه اسم و رسم چنداني ندارند؟! یا به دنبال خرید کالاهایی بر می آیند که "ساخت ایران" بر روی آنها حک شده است؟ چرا برخی سرزنش اقوام داخلی و اقوام خارجی (فامیل شوهر) را به جان می خرند اما باز برایشان مهم است که وسیله ای که می خواهند به عنوان وسایل نوعروس به خانه بخت ببرند توسط یک ایرانی ساخته شده باشد و پولی که در ازای خرید آن می دهد در چرخه اقتصاد داخلی بچرخد؟ فارغ از افرادی که قدرت فکر و انتخاب دست خودشان نیست بلکه دست چشم درآوردن های اقوام و آشنایان است. آیا لازم است که خانواده ای با سطح معمولی حتما سراغ برندهایی برود که قیمتی ماورایی تر از جیب شان دارد؟ آیا هیچ نمونه داخلی وجود ندارد که آنها به جای قرض گرفتن از دوست و فامیل و چک دادن هایی که گاهی بعد از عروسی فرزندان هم پاس نمی شود، حتما سراغ اجناس بیگانه زاده بروند؟

یک چینی خارجی که معادل  دو یا سه دست سرویس چینی ایرانی است آیا هرگز لب پر یا شکسته نمی شود؟ بلور و کریستال های ایرانی نمی توانند مانند خارجی ها در ویترین خانه جا خوش کنند؟ با لوازم برقی ایرانی نمی توان گوشت چرخ کرد، آب میوه گرفت، سالاد و یا چای دم کرد؟ روی تشتک ایرانی نمی توان خوابید؟ لباسشویی ایرانی لباس شما را نمی شوید و یخچالش مواد خوراکی شما  را نگهداری نمی کند؟ با تلویزیون ایرانی نمی توان برنامه تماشا کرد؟ با همه وسایلی که مشابه آن در داخل وجود دارد می توان همان کارهایی را انجام داد که با وسایل خارجی. گرچه در برخی از محصولات ممکن است وسایل پر صدا باشند اما شنیدن این صدا یعنی اینکه شما صدای اقتصاد داخلی را در شنیده اید و آن را بیصدا نکرده اید.

مردم باید از خود شروع کنند
در نظرسنجی سایت خانواده برتر یکی از کاربران از دیگر کاربران تقاضا داشت که برند و مارک های کالاهای ایرانی برای خرید جهیزیه به او معرفی کنند. عده ای آنقدر مخالف کالای ایرانی بودند که توهین و فحاشی هایشان به تولید کننده داخلی سانسور شده بود و عده ای هم بسیار کاربر مورد نظر را به جهت خرید یک جهیزیه ایرانی تشویق می کردند. شاید در راستای مطالبی که در بالا آورده شده است ذکر این نظرات خالی از لطف نباشد که سطح تفکر و نگاه مردم تا چه میزان دستخوش بازی های مصرف گرایی است.

"من بجز تلویزیونم که مارک ... هست بقیه وسایل برقی خونم رو مارک ایرانی خریدم والان 5ساله استفاده میکنم وراضیم."
"پشیمون میشی
مطمئن باش به مالت آتیش می زنی
میدونم دنبال اجناس ارزان هستی ولی این راه فرارش نیست
چینی بخری خیلی بهتره"

چی بگم والا..ما ک اهل ریسک نیستیم نمیگم وسایل ایرانی بدن ولی خب خارجیاش امتحان خودشونو پس دادن..ما همه وسایل خونمون.... هست تی وی ،ماشین لباس شویی و ظرف شوی یخچال..خلاصه همه چیز ..ولی یه دوستی دارم همه وسایلشو ایرانی خریده تا اونجایی ک میدونم راضی هم بود..اما نمیدونم چ مارکی."

از انصاف نباید گذشت، ممکن است در چندین سال پیش برخی از لوازم خانگی از مرغوبیت و کیفیت مناسبی برخوردار نبوده و تجربه مادران در اوایل زندگی خود موجب شود تا در خرید جهیزیه دختران خود، سراغ کالاهای ایرانی کمتر بروند. اما از نسل مادران تا دخترانشان حداقل 20 سال گذشته است و لوازم به بازار آمده با کیفیت مرغوب تر ارائه شده است. ترس از گذشته های دور و یا گاهی تفاوت قیمتی باعث می شود تا به دنبال اجناسی برویم که از تولید داخلی به مراتب کیفیت پایین تری دارند. اینکه یخچال خانه 16 میلیون باشد یعنی خیلی با کیفیت و اینکه اگر یک یخچال ایرانی با 5 میلیون خریده بشود یعنی کیفیت پایین! اینکه کسی به دنبال کالای داخلی برود این بهانه است چرا که او تمکن برای خرید کالاهای خارجی را ندارد و این را می گوید تا بهانه ای جلوی اقوام و خویشاوندان باشد! افکاری که همه و همه از عدم اطلاعات و فرهنگ ضعیف و تبلیغات رسانه ها در حیطه خرید نشأت می گیرد. عقل حكم مي‌كند وقتي يك محصول را كشور خودمان توليد نمي‌كند، مجازيم از توليد كشورهاي ديگر استفاده كنيم اما همان عقل حکم می کند اگر کشورمان کالاهای مشابه را تولید می کند به سراغ جنس وطنی برویم. اما چند درصد ما فكر مي‌كنيم كه آيا اساسا من به اين كالا نياز دارم يا نه؟! حالا اگر مثلا قهوه جوش ايراني در بازار نبود، بودن يا نبودن آن نياز اصلي زندگي‌ات است؟! نمي‌شود آن را در يك قوري يا كتري معمولي اما ايراني درست كرد؟ اگر گاهي اين سؤال را از خودمان بپرسيم، كمي از مصرف‌گرايي كه گريبانمان را گرفته، رها مي‌شويم.

عروسی برای تولید کننده داخلی
وقتي مسئله‌اي همه‌گير شود، كم‌پيش مي‌آيد كسي در ميانه‌راه بايستد و از خودش بپرسد: اينكه من هم مانند همه اين راه را ادامه مي‌دهم درست است يا غلط؟! خيلي وقت‌ها استفاده از كالاهاي خارجي مبناي محكمي ندارد و حداقل در بسياري از كالاها پايه‌اي جز نتيجه نگاه كردن به‌دست ديگران نيست. هر كشوري توليدات و محصولات خاصي دارد كه در جهان حرف اول را مي‌زند اما اين ربطي به عدم‌استفاده از كالاهاي ديگر ندارد. برتر بودن در توليد يك محصولي مثل پسته، زعفران و زرشك به نوعي نعمت خدادادي است اما محصولي مانند فرش كه از هنر و توانمندي و فرهنگ و نيازهاي يك ملت سرچشمه گرفته، اينطور نيست. اگر كسي فقط از برندهاي درجه يك توليد داخل استفاده كند و باقي نيازهايش را از توليدات مطرح خارجي مرتفع كند، قطعا به پيشرفت نمي‌انجامد. براي رسيدن به كيفيت در يك محصول نياز به حركت قدم به قدم است اما وقتي مردم توليدكننده‌ها را دلگرم نكنند، آنها كم‌كم دلسرد مي‌شوند و از توليد كالا دست مي‌كشند. اگر همه، توليدكننده‌هاي وطنمان را همانند عضوي از خانواده خود بدانيم، شايد غيرت بيشتري براي خريد كالاهاي توليد داخل به خرج دهيم. به فكر ديگري بودن و كمي بيشتر از دايره اطراف خود را ديدن، مسئله‌اي است كه امروزه از دست هر كسي بر نمي‌آيد. البته حمايت از طرف مسئولان دولتي هم جاي خود دارد». كالاي خارجي خوشبختي نمي‌آورد
وقتي قرار مي‌شود دختري به خانه بخت رود، پدر و مادر عروس خود را موظف مي‌دانند تا بر پايه سنتي كه در ايران جا افتاده است، وسايل زندگي آنها را تا حدي كه وسعشان مي‌رسد، تهيه كنند. اينكه برخي دنبال اين هستند كه با كالاي خارجي به ديگران فخر بفروشند و پز بدهند، دچار نوعي بي‌فرهنگي شده‌اند. اجناس خارجي يا داخلي فرقي در ميزان خوشبختي و يا بدبختي افراد ندارد.