مناظره عالم شیعی با رئیس آمرین به معروف

در قبرستان بقیع بر روی تابلویی نوشته شده بود «لا یجوز رَمْی النُّقُودِ عَلَی القُبُورِ  انداختن پول، روی قبرها جایز نیست».

روزی رئیس آمرین به معروف به قبرستان بقیع آمد و وقتی که دید روی بعضی از قبرها پول نهاده‌اند، ما را دید، و گفت «این پول‌ها را به زوّار بدهید، انداختن آن‌ها روی قبرها، حرام است».

دانشمند شیعی: به چه دلیل انداختن پول روی قبرها حرام است، آیا در قرآن یا سنّت پیامبرـ‌صلّی اللّه علیه وآله‌ـ، از آن نهی شده است؟

با این که رسول خداـ‌صلّی اللّه علیه وآله‌ـ فرمود «هرچیزی جایز است، مگر این که از آن، نهی شود»، درباره انداختن پول روی قبرها، نهی نشده است.

رییس: قرآن می‌فرماید «اِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراء  همانا صدقه‌ها برای مستمندان است». (توبه‌ـ 60).

دانشمند شیعی: این پول‌ها را نیز مستمندانی که نگهبان قبرها هستند برمی‌دارند.

رئیس: نگهبانان، فقیر نیستند.

دانشمند شیعی: شرط نیست که آن‌ها فقیر باشند، زیرا در بخشش و کمک، لازم نیست که کمک شونده، فقیر باشد، اگر به خاطر هدفی، و فی‌سبیل‌الله همه اموال خود را به ثروتمندی ببخشی مانعی ندارد، چنانکه در عروسی‌ها پول بر سر عروس و داماد، شاباش می‌کنند، و افرادی که فقیر نیستند آن پول‌ها را برای خود برمی‌دارند، و در این آیه‌ای که ذکر نمودی، هشت مصرف برای صدقات ذکر شده، که یکی از آن‌ها «فی سبیل الله» است.

وانگهی مسلمین کنار قبر اولیاء خدا می‌روند و می‌گویند «جان و مالم به فدایت» این سخن یک نوع ابراز علاقه و دوستی است، حال اگر به خاطر دوستی، شخصی همه یا بخشی از اموالش را ببخشد، شرعاً و عرفاً چه مانعی خواهد داشت؟!

خداوند از حلال و حرام کردن بی‌دلیل و پیش خود، منع نموده‌است و در آیه 116 نحل می‌خوانیم

«وَ لا تَقُولوُالماتَصِفُ اَلْسِنَتُکمُ الْکذِبَ هذا حَلالٌ وَ هذا حَرامٌ لِتَفْتَروُا عَلَی اللهِ الْکذِبَ  به خاطر دروغی که زبان‌های شما توصیف می‌کند، نگوئید این حلال است و آن حرام،تا بر خدا نسبت ناروا و دروغ بدهید».

آیا خداوند به شما اجازه داده که پیش خود قانون گزاری کنید، و هر چیزی را که مذاق شما با آن سازگار نیست، حرام یا بدعت یا شرک بدانید، شما به نام مبارزه با بدعت،هر حلالی را حرام می‌کنید،‌ غافل از آن‌که حرام کردن حلال، خود یک نوع بدعت نابخشودنی است، و آنان‌که چنین روحیه‌ای دارند،قطعاً بدانند، از راه راستگاری انحراف یافته‌اند، چنان‌که در ذیل آیه فوق نحل می‌خوانیم

«اِنَّ الَّذِینَ یفْتَروُنَ عَلَی اللهِ الْکذِبَ لایفْلحُون  کسانی که بر خدا، دروغ می‌بندند، رستگار نخواهند شد».[1]

--------------------------------------------------------------------------------

[1] . مناظرات فی الحرمین الشریفین آیت الله سید عبدالله شیرازی.