لازم است راهکارهای زیر را جدی بگیرید. انسان باید ابتدا هدف و یا اهداف خود را در زندگی و یا كاری كه می‏خواهد انجام دهد، به طور دقیق و مشخص، ترسیم كند. طبیعی است كه این هدف، باید شفاف، معقول، قابل دست‌یابی، بدون افراط و تفریط، مطابق توان و استعداد خود و واقع‌بینانه باشد نه بلند پروازانه و خارج از توانایی‌‏های شخص. در غیر این صورت، وقتی با مشكلات و موانع سختی رو‌به ‌رو شود، نا امید و دلسرد شده، از ادامه كار، منصرف می‏‏شود و خود را ناتوان و بی‌‏اراده می‏بینید.

باید برای تمام كارها و فعالیت‌‏های شبانه‌ روزی، برنامه ‌‌ای مدون و منظّم داشته باشید. بدین منظور از جدولی استفاده كنید كه در ستون افقی آن، ساعات شبانه ‌روز و در ستون عمودی، ایام هفته را یادداشت و تمام كارهای روزانه ـ خواب، استراحت، ورزش، مطالعه ـ را در آن درج كنید و هر فعالیتی را در زمان خاص خود، در جدول بنویسید و هیچ زمانی را بدون كار، خالی نگذارید. هر روز صبح با نگاهی به آن برنامه، به اجرای دقیق آن بپردازید و شب‏ها، قبل از خواب، آن را محاسبه و ارزیابی كنید. شایسته است همچون یک محاسبه ‌‏گر جدی و قاطع، فعالیت‏های روزانه و میزان موفقیت خود در انجام دادن آن ها را بررسی كنید و در صورت موفقیت، خود را تشویق و در صورت تخلّف و سهل‌‏ انگاری در اجرا، خود را تنبیه كنید.

گفتن، باور داشتن است. وقتی می‏گوییم من آدم شكست خورده‌ای هستم، بی‌استعدادم و عوض شدنی نیستم، درواقع، حكم محكومیت خود را صادر می‏كنیم. دستور دادن، فرآیند شدن است و ما را دستورات می‏سازند. سعی كنید دستورات خوبی به خودتان بدهید. شما با خودتان چه می‏گویید؟ فرهنگ ذهن و زبان شما، مثبت است و نیروزا و یا منفی است و نیروبر؟ تنها زمانی یک مسأله یا یک مشكل غیر قابل حل می‌شود كه فكر كنید غیرقابل حل است. با ایمان داشتن به امكان وجود راه‌حلی برای مشكلات، راه‌حل ها را جذب می‌كنید. به خودتان حتی اجازه صحبت یا فكر درباره ناممكن بودن راه‌حل ها را دهید.

آجر‏های بنای هستی‌مان را، طرز تفكرمان می‏سازد و اگر بخواهیم در دنیای‌مان اتفاق زیبایی بیفتد، گام اول، تغییر در نگاه و بینش ماست. با تغییر نگاه، ایده‌آل‏ها و اهداف زندگی‌مان به درستی شكل می‏گیرند و آن گاه گام دوم، یعنی تلاش مستمر و انتخاب‏های عالی و فرداساز، در دنیای ما رخ خواهد داد. «إن الله لایتغیر ما بقوم حتی یتغیروا ما بأنفسهم.»

برای به دست آوردن اراده‏ای قوی و محكم، باید به تدریجی بودن آن و نیاز آن به تمرین، توجه داشت. لذا تعهد هایی را با خود داشته باشید و به آن عمل کنید. تعهدهایی که از روی میل مقرر می کنید نه اجبار . مثلا چند دقیقه قبل از اذان صبح از خواب بیدار شده، نماز شب بخوانید و اگر در آن وقت بیدار نشدید، قضای آن را به جا آورید. البته قبل از این عمل حتما با مطالعه محاسن آن را خوب بدانید. هیچ هدفی نباید بدون اطلاعات دنبال شود.

هر روز چند کار ارادی برای خود در نظر بگیرید و انجام دهید حتی کارهایی که انجامش وجوبی ندارد. البته مراقب باشید انتخاب کارها از روی واقع بینی باشد و از تصمیم گیری های بلند پروازانه خودداری کنید و سعی نمائید درجه مشکلی کارها رو بتدریج افزایش دهید تا با توانائی های شما همخوانی داشته باشد. سپس می توانید به سمت کارهای اجباری بروید و برای خود برنامه داشته باشید.

بعد از این که خود را در انجام برخی از کارهای ایجابی مثل صبح زود بیدار شدن، نماز سر وقت، تلاوت قرآن و ورزش صبحگاهی، موفق شدید برای انجام کارهای سلبی تصمیم بگیرید یعنی تصمیم بگیرید کارهایی که نباید انجام دهید رو بتدریج ترک کنید مثلا به عنوان نمونه می خواهید غرایز جنسی خود را مهار کنید. در اینجا باید رفتارهایی که باعث شعله ور شدن شهوات می شه رو ترک کنید.

هرگز در كارها، ناامید نشوید و با حالتی تهاجمی، برای پی‌گیری و به انجام رساندن كارهای ناقص و ناموفق، تلاش كنید. كارهایی را كه به عهده می‏گیرید، ناتمام رها نكنید و آن ها را به نحو احسن و تا رسیدن به نتیجه مطلوب، ادامه دهید و از پراكنده كاری و آشفتگی در كارها كه موجب به هم ریختگی نظام فكری می‏شود، بپرهیزید و به فعالیت‏های خود، تمركز و انسجام ببخشید. از کمال طلبی بپرهیزید و هرناکامی را تجربه ای برای کسب موفقیت های بعدی بدانید و نه شکست. به جای مقصر دانستن بخت و اقبال، موانع را بررسی ‌كنید. همواره بر خداوند، توكل كرده و در همه امور، از او استمداد جویید.

یادتان باشد تا جدیت نداشته باشید و در انجام برنامه ها بر خود سخت نگیرید و بر خلاف میلتان رفتار نکنید اراده تقویت نمی شود. البته حتما برنامه تنبیهی هم برای عمل نکردن به برنامه ریزی ها داشته باشید.