عمل روز غدیر برابر با هشتاد ماه است. (2) به علت اهمیت این روز اعمال و آدابی ذکر شده که با هیچ روزی برابری نمی‌کند و مختص به قشر خاص و سنّ معینی نیست و دارای ابعاد اعتقادی و عبادی مختلفی است.
معرفت و درک اهمیت این روز از این حدیث بخوبی معلوم می‌شود که امیرالمؤمنین علیه‌السلام خطاب به مردم کوفه در روز غدیر فرمودند: کسانی که فضل غدیر را بدانند از افرادی هستند که قلب آنها برای ایمان امتحان شده است. (3) در قسمتی دیگر از کلامشان فرمودند: کسانی که فضل امروز را بدانند و معرفت نسبت به آن پیدا نمایند ملائکه هر روز ده بار با آنها مصافحه می‌کنند. در ادامه می‌فرمایند: فضیلت این روز در اعطای خداوند متعال به عامل آن به عدد قابل شمارش نیست. (4)

الف) جمع شدن و با هم بودن:
از نامهای روز غدیر «یوم الجمع المشهود» است. (5) در خطبه‌ي روز غدیر که مصادف با روز جمعه بود، امیرالمؤمنین علیه‌السلام در کوفه فرمودند: «و اجمعوا یجمع اللَّه شملکم». (6) مجالس دسته جمعی مخصوصاً در چنین روزی که اعلان ولایت و حقانیت امیرالمؤمنین علیه‌السلام است، بسیار ممدوح و نیکو و باعث تعظیم شعائر اللَّه و شادی اهل بیت علیهم‌السلام و باعث تعظیم شیعه و عظمت فرقه‌ي ناجیه است.

ب) تبریک گفتن:
خطبه‌ي امیرالمؤمنین علیه‌السلام در روز عید غدیر در کوفه. از نامهای روز غدیر «یوم التهنئة» است. (7) و منظور تهنیت به رسول خدا صلی الله علیه و آله و به امیرالمؤمنین علیه‌السلام و همچنین تبریک مؤمنین به یکدیگر است..

ج) اطعام کردن:
از نامهای روز غدیر «یوم اطعام الطعام» است. در این روز شریف اطعام مؤمنین و افطار دادن ثواب زیادی دارد. در سالی که روز جمعه و غدیر با هم مصادف بود امیرالمؤمنین علیه‌السلام بعد از خطبه‌ها با فرزندان و شیعیانش به منزل حضرت مجتبی علیه‌السلام تشریف بردند، برای صرف غذایی که پیشتر برای آن بزرگواران تهیه شده بود. در این روز شریف سزاوار است دوستان امیرالمؤمنین علیه‌السلام به حد وسع بهترین مجالس و پذیرایی‌ها را انجام دهند و به مؤمنینی که اقدام به این امر می‌نمایند مساعدت مالی و فکری نمایند تا در ثواب آنها شریک شوند و مجلس از ابهّت شایسته‌ای برخوردار شود.
حضرت رضا علیه‌السلام در ثواب اطعام در آن روز می‌فرماید: «من اطعم مؤمناً کان کمن اطعم جمیع الانبیاء و الصدیقین». (8) هرکس در آن روز مؤمنی را اطعام کند مانند کسی است که همه‌ي انبیا و صدیقین را اطعام کرده باشد.

ز) هدیه دادن به مؤمنین:
 از نامهای روز غدیر «یوم الحباء و العطیة» است. هدیه باعث زیادی محبت و از بین رفتن کینه‌ها و شدت الفت بین مؤمنین می‌شود. قال علی علیه‌السلام: «وهبوا لإخوانکم و عیالکم من فضله»: (9) در این روز از فضل خداوند به برادران و عیال خود ببخشید. در هیچ روزی از سال به اندازه‌ي این عید اسلامی و شیعی تأکید بر هدیه دادن به برادران دینی و نزدیکان بالأخص اهل و عیال و فرزندان نشده است. در این روز نثار حضرت فاطمه علیهاالسلام را که در شب زفاف آن حضرت در سدرة المنتهی از درخت طوبی نثار کردند، ملائکه برای یکدیگر به هدیه می‌فرستند.

ط) صله رحم:
صله‌ي رحم و دید و بازدید ارحام آثار زیادی نظیر زیاد شدن روزی و طول عمر و عاقبت به خیری دارد. از ما خواسته‌اند که در ایام مخصوصی مثل بزرگترین عید ائمه علیهم‌السلام یعنی عید کبیر غدیر، به دیدن پدر و مادر و برادر و خواهر برویم، و با سلام و تبریک و تهنیت گفتن هم اسباب خوشحالی ائمه علیهم‌السلام را فراهم نماییم و هم باعث سرور فامیل شویم.

م) مصافحه کردن:
یکی از سنن دینی مصافحه و دست دادن است. هنگام سلام مستحب است دست یکدیگر را در دست بگیرند و فشار دهند. (10) اگر دو نفر برای رفع اختلاف با یکدیگر مصافحه یا معانقه کنند، هنگامی که دست از دست یکدیگر می‌کشند گناهانشان ریخته می‌شود. درباره‌ي روز غدیر امام رضا علیه‌السلام می‌فرماید: «اذا تلاقیتم فتصافحوا بالتسلیم» یعنی: هرگاه در این روز با یکدیگر ملاقات کردید سلام خود را با مصافحه همراه کنید.

ن) تبسم کردن:
از نامهای روز غدیر «یوم التبسم» است. یکی از حالات خوشحالی تبسم است که در بعضی کلمات معصومین علیهم‌السلام خوش برخوردی و متبسم بودن را یکی از اسباب زیادی رزق و روزی ذکر فرموده‌اند و در روایتی می‌فرمایند: خنده‌ي مؤمن تبسم است. تبسم عمل رسول خدا صلی الله علیه و آله و علی مرتضی علیه‌السلام است. یکی از آداب روز غدیر خم تبسم به صورت برادر دینی است. یعنی دلالت می‌کند بر اینکه این روز اسباب خرسندی و شادی ما را فراهم آورده و از نعمت و برکت این روز ما متبسم هستیم. اضافه بر اینکه اسباب الفت بین شیعیان و دوستان امیرالمؤمنین علیه‌السلام است. لذا حضرت رضا علیه‌السلام در فضیلت غدیر می‌فرمایند: هرکس در روز غدیر به روی برادر خود تبسم کند خداوند روز قیامت به او با نظر رحمت می‌نگرد و برایش قصری از در سفید در بهشت بنا می‌کند و صورت او را نورانی می‌نماید. (11)

ه) شاد کردن مؤمنین:
از نامهای روز غدیر «یوم السرور» است. ایجاد فرح و سرور در برادر دینی ثواب بسیار دارد و وسعت روزی می‌آورد، و اثرات اخروی نیز دارد مثل اینکه قبر او یکی از روضه‌های بهشت قرار می‌گیرد. اسباب شادی بسیار است مثل هدیه دادن، مشکلات شخصی را برطرف کردن، مهمانی کردن، و اشعار در مدح و منقبت اهل‌بیت علیهم‌السلام قرائت کردن و سرودن و ذکر قضایایی که واقعیت است و دیگران را در وقت شنیدن به فرح و سرور کشاند. در روایت وارد شده که این روز روز نفی غمها است و مهربانی کردن رحمت الهی را به دنبال دارد. (12)

پی‌نوشت:
1.    وسائل الشیعه، ج 7، باب 14
2.    وسائل الشیعه، ج 7، باب 14
3.    اقبال، ص 468
4.    اقبال، ص 468
5.    خطبه امیرالمؤمنین (ع) در روز عید غدیر در کوفه
6.    همان
7.    اقبال، ص 464
8.    اقبال، ص 464، از کتاب النشر و الطی
9.    خطبه حضرت علی (ع) در روز غدیر
10.    وسائل، ج 7، باب 14
11.    اقبال، ص 464
12.    اقبال، ص 463