خود را متهم نکنید مانند هر دفعه  بحث بالا می گیرد و پدر و مادر بر سر شیوه های تربیتی فرزندشان،  یکدیگر را متهم می کنند. پدر، مادر را به لوس کردن فرزند متهم می داند و مادر، پدر را به رفتارهای خشن و بدون محبت. هر دو خسته اند. از اینکه کودکی دارند که صبر و تحمل را به انتها رسانده و امکان ماندگاری در هر محیط را برای آنها از بین برده...  
هر جا قدم می گذارند باید به دلیل شیطنت های بی پایان فرزندشان یا خجالت زده شوند و یا آنجا را ترک کنند. و نگاه های سنگین اطرافیان را هم بر این همه مسئولیت سنگین فرزندداری اضافه کنند. اشکال از چیست؟ آیا او کودکی بی تربیت و بی ادب بار آمده یا اینکه به لحاظ هوشی مشکل دارد و توانای تشخیص رفتارهای خوب از بد نیست؟ شاید هم بسیار باهوش است و این خرابکاری ها و ناآرامی ها از هوش بالای او منشأ می گیرد. یک احتمال دیگر هم وجود دارد و آن اینکه بزرگترها کم تحملند و نمی توانند شیطنت های طبیعی یک کودک را نادیده گرفته و زمینه ساز رشد او بدانند. ماییم و با این همه اما و شاید که نمی دانیم چه باید بکنیم و مشکل از کجاست. 
بیش فعالی یکی از شایع ترین اختلالات دوران کودکی بوده و می تواند در صورت عدم درمان به موقع، کودک را با نوسانات عملکردی و شکست های تحصیلی هم همراه کند. این کودکان هرگز از حرکت باز نمی ایستند. بالا و پایین می روند. به دستورات اطرافیان توجهی ندارند. و همسالان خود را آزار و اذیت می کنند و برای آنها حفظ تمرکز و توجه حتی به مدت یک دقیقه مستمر مشکل است. این اختلال از سه سالگی به بعد قابل تشخیص بوده و تشخیص پیش از پنج سالگی بهترین زمان است. سیر این اختلال معمولاً در سنین دوازده تا بیست سالگی رو به بهبودی رفته و علائم می تواند کاهش پیدا کند. 
البته این بهبودی قطعی نبوده و گاه صرفاً نسبی است. در بسیاری اوقات علل بیش فعالی به هوش بالای کودکان مرتبط است و کودک به دلیل نیازهای ذهنی و کنجکاوی بالا بی قرار شده و در محیط به کند و کاو می پردازد. برخی اوقات ناآرامی و پرجنب و جوشی کودکان معلول استرس و فشار بالای روانی است که از آن برخوردارند. خانواده های مشوش و آشفته می توانند باعث بی قراری کودکان شوند و موجب نارسایی های توجه در آن ها گردند.بر طبق تحقیقات عصب هشتم گوش این کودکان پرشنوا بوده و قوه شنوایی بسیار قوی دارند و همین موضوع تحریک پذیری دوچندان این کودکان را باعث می شود .