زندگی مشترک کنار کسی که با دیدنش آرام بشوید، از بزرگترین نعمت هاست.  کسی که در همه گام های زندگی همگام با شما باشد. کسی که برای رفاه بیشتر زندگی تلاش  و همه  وقت و عمر خود ر ا صرف خوشبختی خانواده اش کند. هرزنی کنار چنین مردی احساس آرامش می کند و از طرف دیگر مرد نیز وقتی در کنار زنی است که در همه شرایط زندگی همراه اوست و نقش آرامش بخش را برای او دارد، احساس رضایت و خوشبختی می کند. اما بالاخره زندگی بالا و پایین هایی دارد. همیشه زندگی این میزان آرام نیست. گاهی زندگی بر رفتار و اخلاق زن و مرد اثر می گذارد. مرد از فشارهای زندگی به درد آمده و زود از کوره درمی رود، عصبی می شود، تندی می کند و زن خسته از این عصبانیت ها و تندی ها می شود. احساس می کند آن خوشبختی اولیه از بین رفته، همسرش نسبت  به او و فرزندانشان خشن شده است. نمی داند باید در مقابل داد و بیدادهای همسرش چه واکنشی نشان دهد؟

اوّل: فراموش نکردن خوبی‌ها
هیچ وقت خوبی‌های همسرتان را فراموش نکنید. همسر شما خوبی‌های زیادی دارد که نبودن هر کدام از این از این خوبی‌ها می‌تواند زندگی شما را با مشکلات بسیار زیادی مواجه کند. گاهی فراموش کردن خوبی‌های همسر موجب می شود، انسان انگیزه‌ای برای تحمّل عیب‌های او پیدا نکند، به همین دلیل هم درجه تحمّل او در زندگی پایین می آید. همسر شما اهل نماز است، او نسبت به لقمه حرام حسّاسیّت ویژه دارد و نان زحمت خود را در سفره خانواده اش می گذارد، در ارتباط با زنان غریبه هرزه نیست، اعتیاد ندارد، نسبت به نیازهای خانواده خود بی قید نیست و ده‌ها صفت خوب دیگر که گاهی غفلت از این‌ها موجب می شود، چهره همسر در نگاه ما تیره و تار شود. پس با تفکّر روی خوبی های همسر آستانه تحمّل‌تان را در برابر رفتار نادرست او بالا ببرید.

دوم: به جا آوردن شکر خوبی‌ها
البتّه فراموش نکنید که پس از تفکّر روی خوبی های همسر باید شکر آن را به جا آورید. فکر نکنید که شما از کسانی که همسرشان خوبی های همسر شما را ندارد برتر هستید. خیال نکنید به هیچ وجه امکان نداشت همسر شما یکی از این ویژگی‌هایی که هزاران زندگی را به طلاق کشانده داشته باشد. حالا که او از این عیب‌ها بری است، شکر آن را به جا آورید.

حداقل شکر آن است که هر روز در پیش‌گاه الهی با زبان بندگی از خداوند متعال تشکّر کنید که همسری با این ویژگی ها به شما داد. بعد هم در مقام عمل سعی کنید، حق این نعمت‌ها را ادا کنید. یکی از موارد شکر عملی، تحمّل کردن همین رفتارهای نادرست است.

سوّم: تذکر در هنگام عصبانیت، ممنوع
اگر واقعاً به دنبال اصلاح رفتار همسرتان هستید، در هنگام عصبانیت به او تذکر ندهید. در هنگام عصبانیت موجب می شود طرف مقابل عصبانی‌تر شود. انسان عصبانی، به ویژه وقتی که عصبانیت او شدّت دارد، نمی تواند منطقی فکر کند، تا بتواند تذکر شما را تحلیل کرده و اگر حق بود بپذیرد. امیر مومنان علی (علیه السلام) فرمود:
شدّت خشم، نحوه سخن گفتن را تغییر داده، ریشه برهان و دلیل را قطع نموده و فهم را از هم می گسلد.
پس بهتر است در مواقعی که همسرتان از آرامش کافی برخوردار است، درباره این صفت و تأثیرهای بد آن با ایشان با در نظر گرفتن قوانین گفتگو صحبت کنید.

چهارم: مقابله به مثل، هرگز
همیشه تلاش کنید در هنگام عصبانیت او، شما عصبانی نشوید. بهترین راه برای درمان عصبانیت، برخورد حلم‌آمیز و ملایم است. انسان عصبانی آتش‌دانی برافروخته است. عصبانیت شما، آتش غضب همسرتان را فروزان تر می کند. حتّی اگر در باطن خویش عصبانی هستید، تلاش کنید. با کنترل خشم، خود را آرام نشان داده و مانند انسانی برخورد کنید که عصبانی نیست.

پنجم: برقراری رابطه محبّت‌آمیز
یکی از عوامل پیش‌گیری از عصبانیت، برقراری رابطه محبّت‌آمیز است. هر اندازه عاطفه میان شما و همسرتان بیش‌تر شود، دل‌هایتان نسبت به هم مهربان‌تر می شود. همین نکته موجب می شود، تعداد و شدّت عصبانیت‌های همسرتان کم‌تر شده و در مواردی هم که عصبانی می‌شود، زودتر مسأله خاتمه یابد. محبّت، روحیه پذیرش اشتباه را هم بالا می برد. پس به هیچ‌وجه عصبانیت‌های او موجب نشود که شما در رابطه محبّت‌آمیز چیزی کم بگذارید.

ششم: جلوگیری از سرد شدن رابطه فرزندان با پدر
به فرزندان‌تان هم بفهمانید که نباید به جهت عصبانتی پدر، خوبی‌های او را فراموش کرده و از برقراری رابطه محبّت‌آمیز دوری کنند. به هم ریختن رابطه پدر با فرزندان تأثیر جبران ناپذیری در تربیت آن‌ها خواهد داشت.

اگر به صورت دسته جمعی در مقابل پدر خانواده، سیاست حلم و محبّت را پیش بگیرید، به طور حتم اگر عصبانیت او رو به افول نگذارد، حداقل بیش از این نخواهد شد.

هفتم: توجّه به ریشه پزشکی بیماری
همیشه نباید عصبانیت را تنها یک مشکل اخلاقی دانست؛ بلکه گاهی این رفتار ریشه پزشکی دارد؛ مثلاً برخی در تغذیه توجّه به مزاج خود نداشته و غذاهایی مصرف می کنند که اعصابشان را ضعیف می کند. در این صورت باید به پزشک مراجعه کرده و این بیماری را مداوا نمود. بدون مداوای این بیماری نکات مشاوره ای تأثیر مطلوب خود را نخواهد گذاشت.