بسیاری از خانواده های امروزی با داشتن روابط زناشویی میان دختر و پسر در دوران عقد مخالف هستند. به همین دلیل معمولاً یا دختر و پسر باید كلاً قید رابطه نزدیک در این دوران را بزنند و یا به صورت پنهانی اقدام نمایند.

دختر و پسری که پس از مراسم های خواستگاری و تشریفات اولیه ازدواج، به وصال همدیگر رسیده اند، احساس می کنند اکنون که صیغه عقد بین آنها جاری شده است دیگر از دست استرس و اضطراب های این دوره راحت شده اند و الان راحت می توانند شانه به شانه یکدیگر در خیابان ها راه بروند و در گوش هم زمزمه کنند. اما با گذشت چند ماه از عقد،  تازه سختی های جدیدی که بزرگتر از انتخاب حلقه و محضر برای عقد بود گریبان گیرشان می شود.

در چند ماه اول به سبب آنکه نگرانند که با رفتار و یا گفتاری، طرف مقابل خود را برنجانند بسیار مراقب حرف ها و عمل های خود هستند. در ماه های اول بیشتر سعی می کنند تا نیازهای خود را از همدیگر مخفی نگه دارند و فقط به فکر بیرون رفتن و گرفتن عکس های یادگاری باهم باشند. ولی این نامزدبازی ها بالاخره روزی شکل زن و شوهر بودن واقعی به خود می گیرد و عموما مردان از نیازهای خود سخن می گویند. دختران عموما به علت حیایی که دارند سخن گفتن در اربتاط با نیازهای جنسی برایشان دشوار است.
در واقع علت اصلی وجود دوران عقد آشنایی بیشتر زوجین با خصوصیات یکدیگر است. به همین دلیل بیشتر خانواده ها و حتی كارشناسان خانواده بر این باورند با اینكه هیچ مشكل شرعی و قانونی وجود ندارد ولی بهتر است كه دختر و پسر در این دوران رابطه جنسی با یکدیگر برقرار نکنند چون اگر در نهایت به این نتیجه برسند كه با خصوصیات یکدیگر جور درنمی آیند و نمی توانند با هم زندگی مشترك تشكیل دهند، بتوانند بدون ایجاد مشکلات عدیده ای چون بارداری های ناخواسته از یكدیگر جدا شوند.
اما با وجود توصیه های خانواده ها و کارشناسان در این حوزه، دختران و پسران به دلیل غرایز جنسی مختلف، کنترل های مختلفی نیز در این باره برای خود گذاشته اند. یکی از مشکلات و مباحثی که دختر و پسر در دوره عقد بر سر آن باید بسیار مشاجره کنند اینکه رابطه جنسی آنها چه حد و اندازه ای باید داشته باشد؟ در این مواقع مردها بواسطه آنکه می خواهند خود را نترس و مسئول بدانند با گفتن اینکه "زن رسمی من هستی" قضیه را خاتمه می دهند ولی دختران بواسطه ترس از آبرو، حیا و حرف های خانواده و دیگران کمتر به رابطه های جنسی زناشویی در دوره عقد تن می دهند. دوره عقد زمان حلال بودن و قانونی بودن دختر و پسر به یکدیگر است یعنی همان طور که مهریه و نفقه به زن تعلق می گیرد، زن نیز باید تمکین کند اما شکل تمکین در این دوره متفاوت از زمان زناشویی خواهد بود. در این دوره، افرادی هستند که به هر دلیلی نمی توانند این غریزه خود را کنترل کنند، از طرف دیگر با فشارهای اقتصادی امروزه و به تعویق افتادن زمان عروسی و طول کشیدن دوره عقد این امر بیشتر تشدید می شود. بنابراین دختر و پسر به جای به گناه افتادن و بردن نیازهای خود پیش دیگری، ممکن است در دوران عقد رابطه زناشویی داشته باشند. 

از این رو به علت تجربه کم و نداشتن اطلاعات کافی، به هر شکلی ممکن است بارداری در این زمان صورت بگیرد. اما آنچه مهم است اینکه رفتار دختر و پسر و خانواده های آنها بشدت هیجانی و به دور از عقل و تفکر است.

دختر و پسری که در دوره عقد با  بارداری مواجه می شوند، بشدت  دست و پای خود را گم کرده و به جای پناه بردن به یک راه منطقی و درست، به اشتباهات بزرگتری مثل فرار کردن، سقط جنین، جدای و... فکر می کنند.

بارداری در دوران عقد، اگرچه از نگاه عرف یک اتفاق نا به جا است اما در پیش گرفتن راه حلی نامشروع و حرام (سقط) برای این اتفاق، آن را بیشتر از مسیر خود منحرف می کند. مواجهه با این مشکل هم باید با روش های خاص و مدیریت بهتر و درست تر رخ دهد تا هم تبعات آن کم شود و هم گناهی رخ ندهد.

واکنش پسر و دختر
حجت الاسلام دهنوی در پاسخ به دختری که بعد از نه ماه عقد در این دوره باردار شده است و به اصرار همسرش می خواهند جنین را سقط کند می گوید: مگر شما مرتکب گناه شده‌اید؟ شما زن و شوهر هستید و اتفاق نامشروعی نیفتاده و نطفه‌ای که بوجود آمده، کاملا مشروع و قانونی است. این دغدغه که بخاطر مردم دارید خیلی مهم نیست. فرهنگ غلطی هست که مردم حساسیت نشان میدهند، پچ پچ می کنند، نگاه معنی دار می کنند، حرفهای بودار می زنند. مردم هم می دانند که شما خانم و آقا که در دوران عقد بودید یک ناشی گری کرده‌اید. شاید از بعضی از مسائلی که در دوران عقد باید مطلع بودید، نبودید. این یک فاجعه نیست. کار نامشروعی نیست. در بعضی جاها ممکن است این مسئله را بد ندانند. مردم باید این فرهنگ ها را درست کنند. این چیز خوبی نیست، جزء اینکه ببینید چه دغدغه ای ایجاد میکند، این فکر را در این آقا ایجاد کرده که برویم این بچه را سقط کنیم وسقط جنین قتل عمد است و گناه کبیره است و دیه دارد. بعضی ها تلقی شان این است که تا زمانی که روح در بدن جنین دمیده نشده که برای ماه پنجم است، وقتی قتل است که روح در آن دمیده شده باشد ولی این جوری نیست و بر اساس مراجع تقلید ما سقط جنین بعد از انعقاد در هر ماهی که باشد جایز نیست. حرام است و دیه دارد. البته دیه اش در ماهها ی مختلف فرق دارد. الان نه ماه عقد هستید واین اتفاق افتاده، چقدرخوب است الان که این اتفاق افتاده به فکرباشید که وارد زندگی رسمی بشوید. شاید درماههای اول باشید، مقداری تشریفات راکم کنید و خانواده ها را درجریان بگذارید. دختر خانم به مادرشان بگویند، اگر می خواهند جهیزیه تهیه کنند قدری زودتر تهیه کنند. یک سفر زیارتی انجام بدهند و برگردند زندگیشان راشروع کنند. بدانند این کارگناه است و قتل عمد است چون این عمل خلاف انسانیت است، چرا که او یک موجود است، انسان است.

واکنش خانواده ها
اولین گام در این ماجرا همدلی، همفكری و پشتیبانی دختر و پسر از یكدیگر است. دختر و پسر در این مرحله باید از خبر گذاشتن نامزد خود از این جریان مهم، مقصر دانستن یكدیگر،‌ خالی كردن پشت هم و… خودداری كرده و با حفظ خونسردیشان در كنار هم سعی كنند به خوبی این شرایط سخت را مدیریت نمایند.

خانواده ها باید در جریان مشكل قرار بگیرند. برخی از  خانواده ها به دلیل تعصباتی که دارند، نمی توانند چنین موضوعی را پذیرا باشند و سریع واکنش نشان می دهند. در این شرایط دختر و پسر باید موضوع را با یک مشاور متخصص در میان بگذارند تا وی با استفاده از شیوه های مناسب خانواده ها را در جریان گذاشته و به آنها آموزش های لازم را بدهد.

هرچه سریع تر مراسم جشن ازدواج را برپا کنید. شاید برای عروسی تان  آرزوهای زیادی داشته اید اما باید بپذیرید که به هرحال امکان صبر کردن برای برآوردن این آرزوها وجود ندارد. کمی ساده تر بگیرید تا بتوانید زودتر مراسم را برگزار کرده و سر زندگی تان بروید. دختر و پسر و خانواده هایشان باید در این شرایط خاص از بسیاری از توقعات و آرزوهایشان چشم پوشیده و با شرایط موجود كنار بیایند. یعنی مثلاً به جای یك مراسم ازدواج پر رنگ و لعاب، یك مراسم عروسی ساده و یا حتی یك مسافرت را انتخاب كنند.